5. สักวันพี่จะต้องก้มขอร้องแทบเท้าขอความรักจากอีอ้วนคนนี้
1324 Words
ซีรีส์ เมียของเสือ
เรื่อง ทวงบัลลังก์เมีย
ตอนที่ 5 สักวันพี่จะต้องก้มขอร้องแทบเท้าขอความรักจากอีอ้วนคนนี้
“ ขนมของใครวางอยู่บนโต๊ะว่ะ ”
กั๊กเพื่อนร่วมคณะของไทน์เอ่ยถามขึ้นพร้อมชูถุงใส่ขนมให้ทุกคนดู ที่ได้มารวมตัวกันที่ห้องพักของไทน์เพื่อเก็บงานค้าง
“ มึงซื้อมารึเปล่าไอ้บลู ” กาวแฝดผู้น้องของกั๊กเอ่ยถามบลูที่ก่อนเข้าห้องซื้อของกินมาพะรุงพะรัง
“ กูซื้อของตรงนี้ ถุงนั้นกูไม่รู้ ”
“ หรือมึงสั่งมาไอ้ไทน์ ” กาวหันไปถามไทน์ผู้เป็นเจ้าของห้อง
“ กูไม่ได้สั่ง ”
“ แล้วของใครว่ะ ” กาวเริ่มสงสัย
“ หรือว่าผีจะเล่นกลางวันแสกๆเลยเหรอว่ะ ” กั๊กแฝดผู้พี่เอ่ยแล้วรีบวางถุงขนมพร้อมทำท่าขนลุก
“ เหี้*ไรของมึงไอ้กั๊ก ” คิงส์เอ่ยทักเมื่อกั๊กทำท่าขนลุกหลบหลังตน
“ ผีบ้าผีบ้าอะไร เดี๋ยวกูถีบเข้าให้ ” ไทน์เอ่ยพร้อมยกเท้าจะถีบกั๊ก
“ ใครจะไปรู้ว่ะ ใครไม่ซื้อแล้วถุงขนมนั้นมันมาได้ไง ”
“ ของใครว่ะ ” บลูเอ่ยถามไทน์ เมื่อไทน์หยิบถุงขนมมาดูแล้วทำหน้านิ่งๆ
“ ข้าวแกง ” ไทน์รับรู้ได้ทันทีว่าถุงขนมนี้เป็นของข้าวแกงที่ชอบซื้อมาฝากตน
“ แล้วน้องข้าวแกงไปไหนว่ะ หรือว่าได้ยินที่พวกเราคุยกัน ” กาวเอ่ย
“ ไม่ต้องไปสนใจ ต่อให้มันได้ยินอะไรกูพูดแค่นิดเดียวมันก็เชื่อกูแล้ว ”
“ ไอ้เหี้*กูเริ่มสงสารน้องข้าวแกงแล้วว่ะ ” กั๊กเอ่ย
“ อีอ้วนมันแค่เป็นคนที่โชคร้ายมาให้กูฟันเล่นๆ ลองวิชาเสือก็เท่านั่น ”
“ ไอ้สั*โคตรแล้ว ” กั๊กเอ่ย
“ กูไม่เคยบอกว่าเป็นคนดี ”
“ ชั่วจริงๆ ” กาวเอ่ยขึ้นอีกคน
“ หึ ”
เมื่อทุกคนออกจากห้องพักของไทน์ไปหมด ไทน์มองถุงขนมที่ตนคิดว่าเป็นของข้าวแกงด้วยความรู้สึกที่หวิวๆแปลกๆ ระหว่างที่กำลังนั่งครุ่นคิดเรื่องข้าวแกงก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ไทน์หันไปมองคิดว่าต้องเป็นข้าวแกง แต่เมื่อเปิดประตู…
“ น้ำตาล ” นักศึกษาเฟรชชี่สาวสวยดาวคณะบริหารที่คลั่งไคล้ในตัวไทน์อยากเป็นเหยื่อโดนขย้ำมาหาไทน์ที่ห้อง
“ ค่ะ…ตาลเอง พี่ไทน์คิดว่าเป็นใครเหรอคะ ”
“ เปล่า ”
“ ตาลมาตามเวลานัด พี่ไทน์ลืมไปแล้วเหรอคะ ” ไทน์มัวแต่คิดเรื่องข้าวแกงจนลืมไปนัดของสาวสวยดาวคณะบริหารอย่างน้ำตาลไป แต่มีเหรอเสืออย่างไทน์จะปล่อยเหยื่อที่มาถึงปากแบบนี้ไปอย่างง่ายๆ
“ เตรียมมาด้วยรึเปล่า ? ”
“ ถุงยางไซต์ 54 ตาลเตรียมมาเยอะค่ะ ”
“ รออะไรล่ะ ไปอาบน้ำสิ ” ไทน์ยิ้มมุมปากให้น้ำตาล ก่อนจะเบี่ยงตัวให้น้ำตาลเข้ามาในห้อง
“ อาบด้วยกันนะคะ ตาลอยากถูหลังให้พี่ไทน์ ”
“ หึ ”
น้ำตาลดาวคณะบริหารเป็นเหยื่อค้างคืนหวานปากของไทน์โดยละทิ้วไม่ใส่ใจเรื่องเด็กสาวอวบอ้วนอย่างข้าวแกง รุ่งเช้าที่ไทน์ต้องไปมหาวิทยาลัยตนจึงลงมากับน้ำตาล แต่เป็นจังหวะที่ข้าวแกงมาหาไทน์พอดี ข้าวแกงมองน้ำตาลที่เดินลงมากับไทน์ด้วยท่าทางคิ้วขมวดสงสัย ไทน์ส่งซิกด้วยสายตาให้น้ำตาลเดินไป
“ พี่คนนั้นเป็นใครเหรอคะ ? ”
“ เพื่อนคณะกู เมื่อคืนมาทำงานกันดึกไปหน่อย ”
“ อ่อค่ะ…พี่ไทน์จะไปเรียนแล้วเหรอคะ ”
“ อืม ”
“ แกงคิดถึงพี่ไทน์เลยมาหาค่ะ ”
“ ไหนๆมึงก็มาแล้ว ทำความสะอาดห้องให้กูด้วยนะ เมื่อคืนใช้ห้องไปหน่อย ไม่ลำบากมึงใช่ไหม ? ”
“ ได้ค่ะ ”
“ ดี…กูเลิกเรียนจะซื้อของกินมาฝาก ” ไทน์ที่เห็นสีหน้าของข้างแกงไม่ค่อยสู้ดี ใช้วิชาเสือเบี่ยงเบนความสนใจเอามือลูบหัวข้าวแกงเบาๆให้เด็กอ้วนเลิกคิดมากและยังคิดว่าตนยังรักอยู่
“ ค่ะ…แกงจะรอพี่ไทน์นะคะ ”
“ ดีมาก ”
ไทน์เอ่ยอย่างไม่สนใจในน้ำคำที่เอ่ยไป ตนไปมหาวิทยาลัยแล้วไปนั่งที่ร้านสัก นำเบียร์ไปดื่มกับเพื่อนในแก็งอย่างสบายใจ กลับมาก็ตี 4 เช้าของอีกวัน เมื่อเปิดประตูเข้าห้องตนกลับเห็นข้าวแกงนอนฟุบอยู่ที่โต๊ะคาหนังสือ ไทน์แอบตกใจที่ตนลืมไปซะสนิท หันมองรอบๆห้องที่สะอาดผ่านการทำความสะอาดแล้ว แต่ไทน์ก็ไม่ได้สนใจเด็กสาวตัวอ้วนกลับเข้าห้องไปนอนอย่างสบายใจในห้องของตัวเอง…
ติ้งๆๆๆ
‘ ใครโทรมาตอนนี้ว่ะ ’
เสียงสายเข้าโทรศัพท์มือถือของไทน์ดังรัวๆ ที่เจ้าตัวเพิ่งนอนไปได้ไม่นานทำไทน์หงุดหงิด คว้าโทรศัพท์มากดรับโดยที่ไม่ลืมตามอง
“ ใครว่ะ ”
( ผมเองพี่ )
“ มึงมีอะไรไอ้ทิวส์ ”
( พี่ยังไม่โอนเงินเดือนนี้ให้ผมเลย )
“ นี่มึงต้องทวงกูแต่เช้าแบบนี้เลยเหรอว่ะ ”
( ผมไม่ได้ทวงแค่บอกเอง ผมต้องใช้เงินหนิพี่ )
“ เออๆ ”
( รำคาญผมแต่อ่อนโยนกับน้องข้าวแกงเหรอพี่ )
“ มึงจะพูดถึงอีอ้วนนั้นทำเหี้* ตัวมันไม่น่าจะชื่อข้าวแกงน่าจะชื่อฮิปโปด้วยซ้ำ แม่ง...ตันไปหมดทั้งตัว อ้วนขาเบียดชิบ*าย แค่เดินข้างยังอาย ”
“ พี่ไทน์… ”
ข้าวแกงที่เข้ามาในห้องไทน์ได้ยินสิ่งที่ไทน์พูด ที่มันทำให้ตนมั่นใจว่าคนที่ไทน์เอ่ยถึงหมายถึงตนแน่นอนแล้ว
“ พี่ไทน์ ทำไมพูดว่าแกงแบบนี้ ”
“ ก็มันจริงหนิว่ะ อ้วนขนาดนี้แค่เดินควงกูยังอาย มึงดูสภาพกูด้วยเดือนมหาลัย 5 ปีซ้อน แต่ต้องลดตัวมาเดินข้างช้างอย่างมึง กูต้องลดตัวแค่ไหนมึงควรภูมิใจนะ ”
“ เราเป็นแฟนกันไม่ใช่เหรอคะ ”
“ ใคร…ผู้ชายคนนั้นไม่ใช่กู มึงช่วยก้มดูสภาพตัวเองด้วยว่ามีใครอยากเป็นแฟนมึงรึเปล่า ”
“ ที่พี่บอกว่ารักแกง อยากดูแลแกง พี่โกหกเหรอคะ ”
“ กูจะบอกให้ตาสว่างสักทีนะ กูโกหกหลอกมึงทุกคำ ”
“ ทำไมพี่ใจร้ายแบบนี้ ”
“ กูไม่เคยบอกว่าใจดี ”
“ แกงเคยคิดว่าพี่ไทน์ไม่เหมือนผู้ชายคนอื่น มองแกงที่จิตใจที่ไม่ใช่รูปร่าง แต่พี่ก็เหมือนผู้ชายคนอื่นที่ชอบผู้หญิงสวยๆหุ่นดี ”
“ โอ๊ย...รำคาญ มึงลองมองตัวเองในกระจกบ้างนะ ก่อนจะเอาไปแทบกับใคร ”
“ …….....…. ” ข้าวแกงน้ำตาซึมไม่เคยคิดว่าคำเหล่านี้จะออกจากปากของไทน์ชายคนที่ตนรักมาก
“ เสียแรงที่แกงรักพี่ ”
“ แต่กูไม่เคยรักมึง กูแค่หลอกฟันมึงตามคำท้าเท่านั้น แล้วกูจะบอกให้มึงหายโง่ ผู้หญิงที่มึงเจอคือคนที่กูเต็มใจเอา ไม่เหมือนมึงที่กูอยากจะอ้วก คราวนี้ชัดรึยัง ” ไทน์เอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“ จำคำพวกนี้ของพี่เอาไว้ สักวันพี่จะต้องก้มขอร้องแทบเท้าขอความรักจากอีอ้วนคนนี้ ”
“ กูจะรอวันนั้นแล้วกันนะ ”
“ ……...….. ”
“ ช่วยๆออกไปจากห้องกูเร็วๆด้วยนะ กูเบื่อหน้าอีอ้วนอย่างมึงเต็มทน ”
“ ………. ”
เด็กสาวตัวอ้วนเดินออกไปจากห้องของไทน์ด้วยตาที่แดงก่ำมีน้ำตาคลอเบ้า ไทน์มองตามหลังก่อนจะล้มตัวลงนอนต่ออย่างสบายใจ โดยไม่ได้แคร์เด็กสาวที่ตนได้ตั้งใจหลอกฟันอย่างข้าวแกงที่วิ่งออกไปเลยสักนิด…
- Writer
