6. คนนึงมีความสุขกับอีกคนเจ็บเจียนตาย
1484 Words
ซีรีส์ เมียของเสือ
เรื่อง ทวงบัลลังก์เมีย
ตอนที่ 6 คนนึงมีความสุขกับอีกคนเจ็บเจียนตาย
‘ กูไม่เคยรักมึง กูแค่หลอกฟันมึง กูไม่ชอบอีอ้วนอย่างมึง ’
ประโยคแสนเจ็บปวดดังคมมีดอันแหลมคมกรีดหัวใจของเด็กสาวตัวอวบอ้วน ด้วยน้ำมือของชายหนุ่มอันเป็นดวงใจ ที่เปรียบเสมือนชีวิตและทุกอย่างของเด็กสาว แต่ตอนนี้ชายหนุ่มกลับเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา ด้วยแววตาท่าทางที่ขยะแขยงรังเกียจเด็กสาวตัวอ้วนเป็นที่สุด…
ข้าวแกงเดินลงจากคอนโดสูงระฟ้าของไทน์ชายหนุ่มผู้เป็นแฟนแต่ตอนนี้กลับเป็นแค่อดีตไปแล้ว ไทน์ตั้งใจเข้ามาหลอกฟันข้าวแกงตามคำท้าของเพื่อน ไทน์ไม่เคยรักไม่เคยรู้สึกกับข้าวแกง ทุกน้ำคำที่ข้าวแกงหลงเชื่อล้วนเป็นคำหลอกลวงโกหกที่ไทน์สร้างขึ้นเพื่อให้ได้มาซึ่งความบริสุทธิ์ของข้าวแกงเท่านั้น ข้าวแกงเจ็บปวดมากเดินร้องไห้น้ำตาอาบแก้มกลับบ้าน
‘ พี่ไทน์ไม่เคยรักแกงแล้วพี่หลอกแกงทำไม ’
เดินปาดน้ำตาหอบใจที่พังกลับบ้าน แต่เมื่อถึงบ้านเห็นผู้เป็นยายนอนอยู่ที่ช่วงนี้ผู้เป็นยายไม่ค่อยสบาย ทำให้ข้าวแกงต้องเช็ดน้ำตาตัวเองลวกๆ ทิ้งความรู้สึกแย่ๆนี้ทิ้งทันที
“ ยายจ๋า ”
“ กลับมาแล้วเหรอ ในตู้มีขนมของชอบเอ็ง ไอ้ฉิมมันมาขายข้าเห็นเอ็งชอบเลยซื้อไว้ให้ ”
“ ขอบคุณค่ะยาย ”
ข้าวแกงไม่อยากให้ยายรู้เห็นสภาพตัวเอง เปิดตู้ให้ยายได้ยินเสียงเพื่อให้ผู้เป็นยายคิดว่าตนอยากกิน ข้าวแกงข้าวเข้าห้องตัวเองเมื่อปิดประตูน้ำตาก็ค่อยๆไหลทันที ข้าวแกงร้องไห้โดยไม่มีเสียงคิดถึงแต่หน้าคนใจร้ายอย่างไทน์ แต่เมื่อสายตาเหมือบเห็นขนมของยายที่วางอยู่
‘ คงมีแค่ยายใช่ไหมจ๊ะที่รักแกงจริงๆ ’
กอดถุงขนมของยายร้องไห้จนหลับไป ด้วยใกล้จะจบมัธยมปลายการชิงทุนสอบเพื่อเรียนต่อจึงมีการแข่งขัน ใจที่บอบช้ำแต่ต้องอ่านเพื่อสอบชิงทุนให้ได้ ข้าวแกงอ่านหนังสือด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาเอง สายตาอยู่กับตัวหนังสือแต่หัวใจกลับอยู่ที่ชายหนุ่มใจร้าย…
“ ข้าวแกง ”
ขณะที่ข้าวแกงกำลังเดินกลับบ้านที่ยังไม่ถึงบ้าน ป้านวลผู้มีฐานะมั่งมีในละแวกที่ข้าวแกงอาศัยอยู่ได้ขับรถมาจอดเลียบข้างทางเรียกข้าวแกง
“ ป้านวล…มีอะไรรึเปล่าคะ ”
“ ขึ้นรถมากับป้า ป้ามีเรื่องจะคุยด้วย ”
“ ………….. ”
ป้านวลพาข้าวแกงมายังบ้านของตน ข้าวแกงเดินตามป้านวลไปนั่งอย่างเจียมตัว ป้านวลหยิบน้ำส้มให้ข้าวแกงก่อนจะมองข้าวแกงด้วยสายตาที่เป็นห่วง
“ ป้านวลมีเรื่องอะไรจะคุยกับแกงเหรอคะ ”
“ แกะดูสิ ” ป้านวลยื่นซองใส่กระดาษให้ข้าวแกง ทำข้าวแกงแอบตกใจค่อยๆแกะซองกระดาษนี้ออก
“ เช็กเงินสดห้าแสนบาท คืออะไรเหรอคะ ”
“ เมื่อสามเดือนก่อน ยายของข้าวแกงมาหาป้าเพื่อขอขายที่ ”
“ ขายที่…ยายขายทำไมคะ ? ”
“ ขายเอาเงินไว้ให้ข้าวแกง ”
“ ให้แกงทำไม แกงไม่เข้าใจ แกงงงไปหมดแล้วค่ะ ” ข้าวแกงเริ่มสับสนกับเช็กเงินสดและสิ่งที่ยายทำ ป้านวลเอื้อมมือมาลูบหัวข้าวแกงอย่างเอ็นดู
“ ยายของข้าวแกงขอให้ป้าช่วยเอาเงินนี้ให้ข้าวแกง เมื่อตัวยายไม่อยู่แล้ว ”
“ ??? ”
“ ยายข้าวแกงเป็นโรคหัวใจ ตอนนี้ยายไม่อยู่แล้วนะ ”
“ !!!! ” เมื่อได้ยินป้านวลเอ่ยแบบนี้ออกมา ข้าวแกงตกใจมือสั่น ตัวสั่นเกือบจะตกจากเก้าอี้ดีที่ป้านวลรับไว้ได้ทัน
“ ยายตั้งใจบริจาคร่างกายให้โรงพยาบาล ยายขายที่เพื่อให้ข้าวแกงได้เรียนต่อ ”
“ แกงอยากไปหายาย พาแกงไปหายายหน่อยได้ไหมคะ ฮือ… ”
ป้านวลพาข้าวแกงมายังห้องเก็บร่างของผู้เป็นยายเพื่อให้ญาติได้เห็นเป็นครั้งสุดท้าย ข้าวแกงร้องไห้กอดร่างของผู้เป็นยายทำผู้ที่พบเห็นต่างน้ำตาไหล
“ ยายจ๋าอย่าทิ้งแกงไป อย่าทิ้งแกงไว้คนเดียวแบบนี้ แกงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มียาย ฮือ… ”
ด้วยเรื่องราวต่างๆที่ถาโถมเข้ามาทำให้ข้าวแกงเอาแต่ร้องไห้โดยมีป้านวลที่คอยช่วยเหลือพาข้าวแกงไปอยู่ที่บ้าน…ป้านวลที่เห็นข้าวแกงเอาแต่นั่งน้ำตาไหลเข้าไปลูบหัวเข้าเองเบาๆ
“ ยายบอกป้าว่าข้าวแกงอยากเรียนมหาลัยมาก อยากทำงานมีรถขับเพื่อพายายไปเที่ยว เก็บเงินที่ยายตั้งใจให้ข้าวแกงทำความฝันเพื่อยายนะ ยายไม่อยากให้ข้าวแกงร้องไห้ต้องเข็มแข็งไว้นะลูก ”
“ …………… ”
“ ยายขอให้ป้าบอกข้าวแกงแทนยายว่า อย่ารักใครมากกว่าตัวเอง ไม่มีใครรักข้าวแกงกว่าตัวข้าวแกงเอง จำคำสอนคำนี้ของยายไว้ แล้วตั้งใจใช้ชีวิตเพื่อยายนะลูก ”
“ ป้าจ๋า ฮือ… ” ป้านวลกอดข้าวแกงพร้อมลูบหัวที่น้ำตาเอ่อล้นด้วยความสงสารเด็กสาวเป็นอย่างมาก
ป้านวลอยากช่วยเหลือข้าวแกงได้ให้ข้าวแกงอยู่ที่ของเช่าของตนฟรีๆไม่คิดค่าเช่าใดๆทั้งสิ้น ข้าวแกงสูญเสียยาย สูญเสียแฟนหนุ่มที่รักไปพร้อมๆกัน ทำให้หัวใจของข้าวแกงมีรอยบาดแผลที่ลึกจนเกินรักษา
“ อีอ้วนนี่เองเหรอที่พี่ไทน์หลอกฟัน ”
เมื่อเลิกเรียนมีกลุ่มนักเรียนผู้หญิงเดินเข้ามาที่ข้าวแกงพร้อมพูดจาด้วยถ้อยคำถากถางทำร้ายจิตใจข้าวแกงมาก
“ ใช่ๆ อีนี่แหละ อ้วนแล้วยังไม่เจียมเดินเชิดหน้าชูคอข้างพี่ไทน์สงสัยคิดว่าเขาจะลดตัวมาเอามันจริงๆล่ะสิ ที่ไหนได้ถูกหลอกฟัน ” ข้าวแกงไม่อยากได้ยินคำพูดทำร้ายจิตใจเหล่านี้ จะเดินออกจากตรงนี้แต่ผู้หญิงกลุ่มนี้กลับมาดักหน้าขวางข้าวแกงไว้
“ ทำไม รับไม่ได้เหรอ ”
“ ยอมรับความจริงให้ได้สิ ว่าแกอ้วนใครเขาจะเอาจริงให้อาย ”
“ ทำไมต้องว่าแกงแบบนี้ด้วย ”
“ ก็มันจริงไหมล่ะ พี่ไทน์เป็นถึงเดือนวิศวะ แกมันอีช้างแค่มองมันยังต่างกันเลย ”
“ ใช่…ถ้าพี่สาวแกที่เป็นถึงดาวคณะก็ว่าไปอย่าง หล่อกับสวยถึงจะเหมาะกัน ไม่ใช้อีฮิปโปแบบนี้ ”
“ ฮ่าๆๆ ”
“ ทำไมพวกเธอต้องชอบว่าคนอื่นด้วย ” อยู่ๆมีเด็กผู้หญิงคนนึงเอ่ยด่าผู้หญิงกลุ่มนี้พร้อมเข้ามายืนดักหน้ากันข้าวแกงไว้
“ แกยุ่งอะไรด้วย ”
“ ก็ไม่อยากยุ่ง ถ้าพวกเธอไม่ปากสุนัข ”
“ นี่แก ! ”
“ ถ้ากล้าก็ตบสิ กล้องเพียบเลยนะ ตบสิจะได้ไม่ต้องจบกัน ” ผู้หญิงกลุ่มนี้เลิ่กลั่กก่อนจะมองตาขวางเดินออกไป
“ เป็นอะไรรึเปล่า ? ”
“ เปล่า…ขอบใจนะ ”
“ เดี๋ยว !! ”
ข้าวแกงโค้งตัวเล็กน้อยขอบคุณผู้หญิงคนนี้แล้วจะเดินออกไป แต่เด็กผู้หญิงคนนี้จับมือข้าวแกงชะงักไว้
“ เราชื่อลิลลี่ ยินดีที่ได้รู้จักนะข้าวแกง ”
“ ……….. ” ลิลลี่ยื่นมือมาเพื่อให้ข้าวแกงจับมือ แต่ข้าวแกงมองลิลลี่อย่างงๆ
“ เราเห็นทุกอย่างเกี่ยวกับข้าวแกงนะ ข้าวแกงไม่มีเพื่อนเราก็ไม่มีเพื่อน เราอยากเป็นเพื่อนกับข้าวแกงนะ ”
“ อืม ”
“ จับมือกันว่าเราจะเป็นเพื่อนรักกัน ”
“ จ้ะ ” ข้าวแกงจับมือกับลิลลี่แล้วพากันเดินจับมือเดินกลับบ้านที่บ้านของลิลลี่อยู่ในตลาด ทางกลับบ้านจึงเป็นทางเดียวกันกับห้องเช่าของข้าวแกง…
คำว่าเพื่อนที่ข้าวแกงไม่เคยมี แต่วันนี้กลับมีลิลลี่เข้ามาในชีวิต ทำให้ข้าวเองลืมเรื่องเศร้าและเจ็บปวดไปได้ชั่วขณะ ลิลลี่จะปั่นจักยานมาหาข้าวแกงเพื่อช่วยติวหนังสือกัน…
ลิลลี่ได้มาทำงานล้างจานที่ร้านเหล้าปั่นกับข้าวแกงด้วย ทั้งคู่เริ่มเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก แต่วันนี้สายตาของข้าวแกงเหลือบไปเห็นไทน์มากับผู้หญิงหุ่นดีสาวสวยคนนึงที่ทั้งคู่กำลังพากันเดินเข้าร้านเหล้าปั่น ลิลลี่มองไปตามที่ข้าวแกงมองอยู่
“ อย่าไปสนใจเลย ทำงานหาเงินดีกว่า ”
“ ………….. ”
ข้าวแกงยิ้มให้เพื่อนอย่างลิลลี่ แต่สายตามองไทน์ที่ยิ้มมีความสุขกับเพื่อนฝูงต่างจากตนที่หัวใจทรมานมาก…รุ่งเช้าที่ลิลลี่มาหาข้าวแกงเพื่อติวหนังสือที่อีกไม่ถึงเดือนจะมีการสอบชิงทุนเพื่อสอบเข้าเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยแล้ว
“ โอ๊ย !!! ”
“ เฮ้ย…ข้าวแกงเป็นอะไร ลี่แตะแขนนิดเดียวเองนะ ”
“ เปล่าจ้ะ ไม่มีอะไร ”
“ แต่ลี่ว่าไม่ใช่…นี่มันอะไรกัน !! ” ลิลลี่ตกใจเมื่อเห็นรอยช้ำที่ตัวของข้าวเองในร่มผ้าทั่วทั้งตัว
“ ข้าวแกงมันเกิดอะไรขึ้น ”
“ แกงก็ไม่รู้ แกงเห็นพี่ไทน์ต้องทำร้ายตัวเองแบบนี้ ”
“ !!!! ”
- Writer
