YAĞMUR
Acıdan kıvran bedenime rağmen çıplak ayalarıma batan taş, cam kırıklarına aldırış etmeden tüm gücümle koştum sonunda aşıklar tepesine çıktım. Aşkılar tepesi dediğime bakmayı dört bir yanı kayalıklarla çevrili ucu bucağı görünmeyen uçurumun eşiğin deyim. Gözlerimi kapattım zihnimden bütün yaşadıklarım canlandı hiç yüzümün güldüğü anım yok hayata zülüm görmeye gelmişim nefes almamın bir anlamı bile yok. Onun yüzünü gözümün önünden geçirirken bir tebessüm yayıldı dudaklarıma kollarımı iki yana açtım seni çok sevdim bir günah gibi sakladım seni ağlarken içim gülen gözlerim sadece seni gördü ne bugün ne de yarın bunu hiç bir zaman bilemeyeceksin bu sır benimle sonsuza kadar yok olup gidecek. Beni bir kere bile görmedi gözlerin elimden tutmadın sonunda düştüm çaresiz kanadı kırık kuşlar
