Under the Starlight

10

Food coma.

That was what happened to me. I felt sleepy pagpasok ko ng room. Hindi na nga ako nakapag-aral dahil sa sobrang antok ko. 

Maybe that guy put something on the food kaya nakatulog ako kaagad?

"Geez! I didn't sudy yet para sa exam today!" I was trying to button my uniform paglabas ko ng room ko.

Ang aga kong natulog pero late na rin akong nagising! How was that possible?! 

"Good morning!" 

Ang nakangiting mukha ni Sancho ang bumungad sa akin. He's holding a spatula while wearing a blue apron on his waist. 

Napahawak ako sa dibdib ko pagkakita sa kanya. Ang lakas ng t***k ng puso ko sa sobrang kaba. Nagulat ako doon. 

"Are you going to kill me?" Tanong ko sa kanya. 

He innocently shook his head sabay pakita ng hawak na plate sa akin. It has a fried egg on it. 

"Hindi pa kita napapakasalan kaya bakit kita papatayin?" Natatawang tanong niya sa akin. 

I make a face tapos umupo na ako sa seat ko. Ngayon ko lang napansin ang mga pagkain na nakahain sa mesa. 

Fried rice, hotdog, bacon, ham, and egg na dala niya. 

"Where's the chicken?" tanong ko sa kanya. 

We had a leftover chicken pa. 

"Ah! Shinare ko sa mga kasambahay kagabi para may makain sila." sabi niya sa akin. 

I nodded on his answer. Hindi naman masamang mag-share. Hinanap ko lang naman talaga. 

He sat at the space across mine. May dark circles siya under his eyes na proof na hindi siya or late na siya natulog. 

"How's your sleep?" tanong niya sa akin. 

"Fine." Matabang na sagot ko sa kanya. 

I can't blame him naman sa pagkakaroon ko ng food coma. I ate too much last night and maybe the stress from the last time consumed me kaya nakatulog ako kaagad. 

"How about you?" tanong ko sa kanya while kumukuha ng fried rice. 

He assisted me sa pag-abot ng plate na para doon. 

"I'm not yet sleeping," He told me. 

My brow shot upward sa sinabi niya. "Why? Hindi ka ba comfortable sa room mo?" tanong ko sa kanya. 

He shook his head, "It was really comfortable. Kaya lang kailangan kong tapusin yung project ko na documentation. Kailangan kong maka-graduate next year." 

"I see. "  I gently nodded. 

I understand him dahil ako rin naman ay busy sa studies ko. Ayokong masayang yung years ng pag-aaral ko kaya ginagawa ko rin ang best ko. 

"Will you go na rin ba?" tanong ko sa kanya. 

Tumango siya sa akin. "Kailangan  ko rin kasing sunduin si Abuela sa Oliveros. I will send you to your school first before going to Oliveros," sabi niya sa akin. 

"What? No need na! I can do it on my own naman na."  I told him. Baka may makakita pa sa aming dalawa at gawan kami ng issue. 

I don't want them to see him. 

"Wala kang means of transportation pagpunta doon. Ihahatid na kita. Along the way na rin naman iyon papuntang Oliveros. " He said tapos ay nagsimula na siyang kumain. 

Kaya ko namang maglakad kaya lang baka ma-late ako lalo na at maaga ang first exam namin today. 

Ihahatid lang naman niya ako di ba? Hindi naman na siguro siya bababa?

I ate fast kaya pati si Sancho ay binilisan na rin ang pagkain. We were not talking while eating kasi mukhang rush na rin siya. 

He prepared a milk for me kaya mabilis ko rin na naubos iyon, coffee naman yung kanya at kahit mainit ay nainom niya kaagad. 

I feel bad for him kasi hindi pa ata siya tapos kumain pero he matched my pace na rin. 

He stood up after finishing his coffee na rin. "Ligpit--"

"No. Let Ate May do that na," I told him before calling Ate May. 

"Please clean na lang po. Sorry, we are in a hurry na rin po kasi." I told Ate May. 

"Okay lang po, Ma'am. Ako na pong bahala." sagot niya sa akin. 

Nagmamadali kaming umalis ng bahay. Sancho's holding his duffel bag while I'm wearing my small pink bag pack. I'm only carrying a my wallet, pencil, ballpen, eraser, a paper with my reviewer, face powder, and perfume. 

"Napakaliit naman ng bag mo. Nandyan na ba ang kailangan mo?" tanong niya sa akin pagpasok namin sa car niya. 

"Yeah. These are all what I need lang naman. I don't need to carry so much." I answered to him after wearing my seat belt. 

He shrugged before starting the engine of the car. Pinaandar niya iyon habang may inaabot na kung ano sa compartment niya. 

"Here." He handed me a bar of chocolate. "Para kapag need mo ng sugar mamaya. Mahirap pa naman ang exam mo for today." He said to me. 

"Thanks." 

The gesture was nice naman. I think na hindi naman ito kailangan pag-awayan or pagtalunan naming dalawa.  I know when to stop din naman. 

Baka he's naturally nice naman sa lahat kahit walang tao around us. 

We reached the school after a few minutes. Mas mabilis nga kapag hinatid niya ako. I saw other students who were running so fast pagpasok sa loob. 

I unbucled my seat belt at lalabas na sana ng hawakan niya ang wrist ko. 

"What?" tanong ko sa kanya. 

Hindi siya nagsalita at may inabot muna sa back seat. Napalingon din tuloy ako doon. 

"Water for you and your lunch for today. Bili ka na lang ng rice para mainit. Inihanda ko iyan para sa'yo kaya kainin mo."  sabi niya sa akin sabay abot ng paper bag. 

Nasa loob pala ng duffel bag niya iyon kaya hindi ko napansin na dala niya. 

"You should have not bother anymore. I have my money naman so I can buy my food." sabi ko sa kanya. 

Umiling siya sa akin. Inabutan pa niya ako ng dalawang chocolate bar na katulad ng binigay niya sa akin na una. 

"That's too many sugar na--"

"Give it to your friends especially to Cha-Cha. Send her my regards na lang." He said to me. 

I pursed my lips sa sinabi niya. Para naman akong napahiya. Masyado naman akong assuming. 

Tumango na lang ako sa kanya bago inopen ang car niya. 

"Good luck, Liv! Break a leg!" malakas na sabi niya sa akin bago ko isara yung car. 

Hindi na ako lumingon sa kanya at nagmamadaling lumakad papasok ng campus. I didn't know kung umalis na rin siya pagpasok ko. 

He really cares a lot for Chari huh?

Tinignan ko ang hawak ko habang naglalakad papunta sa room namin. Hindi niya talaga nakalimutan si Chari. 

I mean, he did a lot of things for me naman since last night pa pero I can't explain kung bakit parang naiinis ako na meron din si Chari and Mica. 

"Especially Chari?" I repeated his word. 

They're friends naman before we even met pero we are in this situation kasi ikakasal kaming dalawa someday!

Yeah, there are possibility na hindi iyon matuloy since I don't want it to happen. Pero really? He's trying to flirt with the other girl by making me their bridge?

It's just a simple chocolate bar, Olivia! Why are you getting jealous over a simple chocolate bar? Mas marami siyang binigay sa iyo and he did you a lot of favor. 

Does he even know na may Sebastian na si Chari?

I'm carrying that thought hanggang makarating sa classroom. I saw Mica, Chari, and Kuya Seb near the teacher's table. Doon sila nag-aaral. 

Nakasandal si Chari sa board while her eyes are shut at hawak ang review paper niya. 

Kuya Seb was looking at her intently naman. Kung nakikita lang ni Sancho ito. Surely, he would stop his delusions about him and Chari. 

Pero he didn't say naman na may gusto siyang mangyari between him and  Chari. Masyado lang ata akong over thinker. 

Napansin ako ni Mica kaya kumaway siya sa akin. Tinuro niya yung isang vacant seat na nasa tabi niya. 

I dragged my feet para lang makalakad papunta doon. Para kasi akong na-stuck na sa position ko sa pinto. 

Hindi naman at napansin nila Kuya Seb at Chari ang pagdating ko. Serious kasi talaga si Chari na nagkakabisado. I know that she can ace the exam kahit hindi siya mag-review. 

But maybe she's studying really hard because of her demerits na she wanted to reverse. Hindi naman niya fault ang nangyari but still, she's the class president of our class. And whatever bad happened in our class, it will always fall to her. 

"Uhm...Sancho wants to give this to the two of you." I handed the chocolate bar onto their desk. 

Napadilat ng eyes si Chari tsaka tumingin sa akin bago sa chocolate bar. 

"Magkasama kayo?" tanong ni Mica sa akin. 

I nodded as an answer. Tinignan ko naman si Chari na tinignan lang yung chocolate bar bago pinikit ulit ang mata at sumandal sa board. She's murmuring some equations. 

She's good in Math din as well. Actually, kaming dalawa ang laging highest sa Math. She's study really well sa Math samantalang ako ay parang natural na sa akin lahat yung mga equations. 

I can even simplify the process of solving some hard problems to them.

"Galit pa rin siya?" bulong ko kay Mica. 

Umiling si Mica sa akin. "Okay na siya. Seryoso lang talaga sa exam yan." 

Tumango ako kay Mica. At least Chari's on good condition na. Pero I still envy her kasi Sancho remembered her kahit hindi naman na dapat. 

We study quietly hanggang sa dumating ang adviser namin. 

"Thank you." sabi ni Chari sa akin pagkakuha ng chocolate bar. 

I nodded at her. Pumunta na rin kami sa designated seat namin for our exam week. 

"5 minutes and you can all go to the comfort room. After that ay hindi na kayo pwedeng lumabas pa." sabi ni Miss Reyes sa amin. 

Nag-uunahan naman na lumabas ang mga kaklase ko. We all put our bags sa harap ng teacher's table. Yung folder na iniiwan namin sa bookshelf ang gagamitin naming cover. Ang dala lang namin sa table ay folder, pen, and pencil lang. 

Nasa front ko si Chari habang nakaupo sa gilid niya si Kuya Seb. Mica was sitting beside me naman. One seat apart kami dahil inayos na rin naman yung seats namin kanina. 

After five minutes ay nagsibalikan na ang mga classmates namin. Our exam started as well. Filipino ang first exam namin. 

I studied really hard for Filipino dahil I really want to excel this exam. Hirap ako sa Filipino pero I'm really doing my best para maging best dito. 

I know that I'm no near with Chari's brain pero I'm really striving hard para lang makaabot man lang kahit sa kanya, which is next to impossible. 

Miss Reyes roam around the classroom while checking if we wrote our name on top of the paper with our level and section  as well. 

I read carefully all the questions. Inalala ko rin yung mga ni-review ko. May ilan na mahihirap kaya I tried to guess on it na lang. 

May mga maagang natapos sa exam kaya nakaramdam ako na kailangan ko na rin mag-rush sa pagsagot although we have an hour to answer this exam. 

Nadadala lang talaga ako ng pressure ng mga nasa paligid ko. 

Chari, Kuya Seb, and Mica, hindi pa naman silang tapos tatlo. Pero pakiramdam ko na dapat maunahan ko sila. In that way ay mas mararamdamn ko na magaling ako sa kanila kasi naunahan ko. 

I know na mali yung way of thinking ko. I just really don't like how I feel now. Parang hindi ako. 

And that's what really happened, I raced with the time para matapos kaagad ang exam. Tumayo na ako para ipasa iyon kay Miss Reyes. 

They were looking at me, fascinated and maybe shocked kasi nauna ako. Normally, it was Mica who can finished our exams first then Kuya Seb, me, and Chari. But now, ako ang nauna. 

I walked out of the room and sat at the lone space near the stairs. Hindi ko dala yung review paper ko dahil English ang sure na next namin. 

I know naman ang English kaya I don't need to review on that naman na. 

After 10 minutes ay lumabas na si Mica at tumabi sa akin. "Ang bilis mo atang natapos?" sabi niya sa akin. 

I turned to her and smiled, "Yeah. It was easy lang naman kaya I'm early. How about you? Did you find it easy?" tanong ko sa kanya. 

"Ayos lang. Medyo madali rin naman. Siguro dahil last exam before Christmas break ito?" sabi ni Mica sa akin. 

"That could be one of the reason. Where are you going this Christmas?"  tanong ko. 

She smiled to me, "Bahay lang kami. Wala naman ibang pupuntahan. Kayo?" tanong naman niya sa akin. 

I shook my head. We're still not planning about it kaya I don't have any clue at all.  Maybe before Christmas party I could already tell kung saan." I told her. 

Wala pa kasi talaga kaming plan. Maybe uuwi kaming Spain or maybe sa Manila katulad last year. I really don't have any idea pa. 

"Pakisabi nga pala sa boyfriend mo na salamat sa chocolate. "  sabi ni Chari. 

Wala sa sariling tumango ako sa kanya. 

Really, Olivia? Boyfriend?

"Ang bilis mo ata ngayon." 

Napalingon kaming dalawa ni Mica pagkalingon kay Chari na naglalakad palapit sa amin. Himala at mag-isa lang siya ngayon. 

"Nadalian daw siya." Si Mica na ang sumagot para sa akin.

Chari sat beside me kaya nasa gitna na naman nila akong dalawa ni Mica. 

"Bakit nagbigay si Santino ng chocolate? Anong trip nun?" tanong sa akin ni Chari. 

Somehow I felt a sudden stab in my heart pagkabanggit niya sa name ni Sancho. I can't call him that way pero siya kaya niyang sabihin iyon without even blinking her eyes. 

Maybe they're really that close. 

"I actually don't know. He just wants me to give that to the both you." simpleng sagot ko sa kanila. 

I don't know his reasons naman kung bakit kailangan niyang bigyan ng chocolate yung dalawa.

"Baka nagseselos ka ah?" 

Napatingin ako kay Chari sa sinabi niyang iyon. Halata ba sa facial expression ko iyon.

"Ha? Me? Why would I get jealous?!" tanong ko sa kanya. 

Napailing si Chari tsaka tumawa, "Ayan o! Nakasulat sa noo mo. Nag-se-se-los a-ko!" She even pointed my forehead. 

I immediately hid my forehead from her kaya tumawa silang dalawa ni Micaela. 

"Nagseselos ka? Bakit?!" malakas na tanong ni Chari sa akin sabay tawa. 

"I...I'm not!" sabi ko sa kanila. 

But I can feel the heat of red flooding my face. 

Am I that obvious?

Marahang binangga ako ni Micaela kaya napatingin ako sa kanya. "Gusto mo siya noh? In fairness, mabait naman si Sancho. Kahit noong nakikita ko silang dalawa ni Chari nakikita ko na mabait siya talaga. Bagay na bagay kayong dalawa."  paliwanag ni Micaela sa akin. 

Should I listen to that explanation? They don't even know the real story between us. Maybe they just find us amazing and nice together. 

I'm not ready to tell anyone yet about our hopeless case. Ayokong maawa sila sa akin dahil lang sa ganito.

"Mabait si Santino. I'm sure na aalagaan ka niya. Ang perfect niyo nga para sa isa't isa." sabi ni Chari sa akin. 

Napalingon ako sa kanya. She's smiling to me. "Mukha lang ewan pero mabait talaga siya. Bagay na bagay nga kayong dalawa." She said mischevously. 

"He's nice naman talaga. He takes care a lot of me. Parang right naman talaga kasi boyfriend ko siya? I don't exactly know...these are all new to me. I'm sorry." sabi ko sa kanilang dalawa. 

"Bakit ka nag-so-sorry? Feelings mo yan at hindi ka namin papakialaman sa nararamdaman mo. Don't invalidate your feelings, teh. Okay lang yan." sabi naman ni Chari sa akin. 

"Tsaka wag kang magselos sa amin. Hindi namin aagawin sa iyo si Sancho. Hindi namin siya gusto." dagdag naman ni Micaela. 

Right. They have their own man of their dreams. Pero ganito lang ba ako kasi nagseselos ako sa kanila?

I really can't tell. I don't know what to act kapag nandyan si Sancho sa tabi ko. We have spend times together and everytime that he's with me. He made sure to took care of me. Wala naman sa usapan naming dalawa na magpanggap kapag kaharap ang ibang tao. 

Ang usapan namin ay kapag kaharap lang ang parents niya or parents ko. 

I like how good person he is. Hindi ko itatanggi iyon. Hindi siya nagrereklamo kahit tinatarayan ko na siya. 

"Thanks, guys. Don't worry, hindi ako nagselos sa inyo. You are my friends and you are all my first before him." sabi ko sa kanilang dalawa. 

We decided to have a short review before our next exam. Kanya-kanyang basa kami ng notes sa stairs. Kahit mainit ay ayos lang dahil nag-aaral naman kami tsaka hindi naman siya totally mainit today. 

Pagbalik namin sa loob ng classroom ay nagsisimula na ulit kaming mag-take ng second subject exam namin. 

Maaga ulit akong natapos kasi madali lang para sa akin ang exam ngayon. I waited for them na matapos para sabay-sabay kaming mag-lunch. 

"Uy may lunch ka? First time ata yan." Puna ni Chari while we are all settled sa ilalim ng Mango tree. 

Hideout na namin ang particular na lugar na ito kaya wala na rin nag-de-dare na pumuwesto dito. It's a square type of table. Kaming tatlo lang ang kumakain ngayon dahil may practical exam si Kuya Seb sa Taekwondo class niya. 

"Yeah. You want?" offer ko sa kanila. 

They both shook their head. "Mukhang luto ng bebe mo yan. Okay na kami dito. Salamat!" sabi ni Chari sa akin. 

I looked at her. Chari was one of the nicest person that I know. She's straightforward and somehow matigas ang heart unlike Micaela who has a very soft heart softer than the softest cotton in the world. 

"Wag mo na asarin, Cha. Namumula na siya." Natatawang sabi naman ni Micaela. 

Napayuko ako kaagad sa sinabi nila. Isa-isa ko na lang na nilabas ang lunch box na naroon. Dumaan muna kasi kami sa canteen para bumili ng rice. Sumabay na ako sa kanilang dalawa na bumili ng rice nila.

Isang papel ang nakaagaw ng pansin ko sa loob ng paper bag. Kinuha ko iyon habang nakakunot ang noo. 

Did he even manage to put a letter pa here? 

I hope you would enjoy this packed lunch. Tell me if you enjoyed it. Don't share your foods to anyone. Eat well, beauty! -SR

My eyes widen sa nakalagay doon. Agad ko iyong binalik sa loob ng paper bag para hindi mapansin nila Chari at Micaela. 

I don't want them to see that. Pero kahit natago ko iyon ay naramdaman ko ang labis na pamumula ng mukha ko. 

Goodness, gracious, Sancho! I don't know what to do anymore sa'yo.