เช้าวันถัดมา
เฟรย์ลืมตาตื่นขึ้นมาในเช้าวันใหม่ ในบรรยากาศห้องนอนที่รู้สึกคุ้นเคย ร่างเล็กบิดขี้เกียจยืดเส้นยืดสาย ก่อนจะคว้าเอามือถือมาเปิดดูเวลา
"เฮ้อ...เพิ่งหกโมงเช้าเอง" เธอพึมพำ พลันกวาดสายตามองรอบๆ ห้อง เห็นเตียงนอนข้างกายว่างเปล่าจึงนึกถึงชอว์น จำได้ว่าเมื่อคืนเขาเดินออกจากห้องนอนไปและก็ไม่ได้กลับเข้ามาอีก ตนผล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ยังไม่รู้ตัว
"เช้าวันใหม่แล้วก็ยังตื่นขึ้นมาบนเตียงของเขาเหมือนเดิม" ร่างอรชรลุกขึ้นนั่ง เรียวขาสวยก้าวลงจากเตียงนอนและหยัดกายลุกขึ้นยืน จากนั้นจึงจ้องมองรอยเลือดของตนเองที่ยังคงเปื้อนอยู่บนผ้าปูที่นอน เห็นมันอีกครั้งก็ยิ่งรู้สึกหงุดหงิดใจ
"ได้ ในเมื่ออยากให้ฉันอยู่ในบ้านหลังนี้มากนัก ฉันก็จะเป็นคนซักผ้าปูที่นอนผืนนี้เอง" ว่าแล้วจึงลากผ้าห่มและหมอนลงไปกองกับพื้น จากนั้นจึงรื้อผ้าปูที่นอนสีขาวออก
เฟรย์หอบผ้าปูที่นอนพะรุงพะรังออกจากห้องนอนและเดินลงมา
