ตอนที่ 6
1089 Words
พรีมสะบัดตัวหลุดจากเขาได้ในตอนที่เขาพยายามจะแกะตะขอเสื้อชั้นในของเธอ หญิงสาวถอยไปยืนชิดผนังห้องน้ำ เธอหอบหายใจแรงด้วยความโมโห แขนเรียวกอดอกปกปิดเรือนกายท่อนบน และจ้องเขาด้วยสาตาดุเอาเรื่อง
ชิณณ์ยิ้มพอใจเมื่อได้เห็นเรือนร่างสาวเต็มตา เธอขาวนวลเนียนไปทั้งตัว ทรงอกอวบใหญ่น่ากัดขย้ำ เอวคอดรับกับสะโพกผายน่าสะบัดมือตีแรง ๆ บั้นท้ายเต่งตึงอวบอัดก็น่าจะรับแรงปะทะได้ดี แค่คิดเขาก็เสียววาบไปทั้งลำ แก่นกายผู้ซื่อสัตย์กับสมองของเขาขยับขยายดันผ้าขนหนูที่นุ่งอยู่โป่งออกมา
พรีมเบิกตากว้างกับการเปลี่ยนแปลงของสรีระส่วนนั้นของเขา หญิงสาวหันซ้ายหันขวาหาทางออกให้กับตัวเอง ทว่ายังไม่ทันได้ขยับไปไหน เธอก็ถูกเขากระโจนเข้าใส่และรวบตัวเธอไว้ในอ้อมแขนแข็งแรงได้อีกครั้ง
“คุณชิณณ์ ! ปล่อยฉันนะ ฉันไม่ลงอ่างกับคุณ” พรีมดิ้นสุดแรง เธอดิ้นโดยลืมไปว่าทั้งเนื้อทั้งตัวมีเพียงผ้าจิ๋วสองชิ้นปกปิดส่วนสำคัญไว้เท่านั้น
“ฉันให้หนึ่งหมื่นบาท” ข้อเสนอของชิณณ์ทำให้คนในอ้อมแขนหยุดดิ้น
พรีมเงยหน้ามองเจ้าของเรือนกายสูงกำยำที่เธอแนบชิดอยู่ “จริงนะ”
ชิณณ์ยิ้มบาง เขาฉวยโอกาสตอนเธอเผลอ แอบเนียนเลื่อนฝ่ามือลงไปลูบบั้นท้ายอวบอัด
...ทั้งเนียนทั้งเด้งสู้มือดีจริง ๆ แม่คุณเอ๊ย !
“งะ...งั้นฉันลงอ่างกับคุณก็ได้”
“อืม…ดี ว่าง่าย ๆ จะได้หมดหนี้เร็ว ๆ ทีนี้ก็ถอดชุดชั้นในออก” ชิณณ์บอกพร้อมกับบีบตะขอเสื้อชั้นในของหญิงสาวด้วยมือข้างเดียว เขาจัดการดึงมันออกจากสองแขนเธออย่างรวดเร็ว
“อ๊ะ ! เอาคืนมานะ” พรีมยื่นมือตามเสื้อชั้นในที่ถูกเขาโยนทิ้งไปข้างหลังอย่างไม่ไยดี แต่เธอก็ไม่อาจไขว่คว้ามันกลับมาได้
“คุณชิณณ์ !” เพราะมัวแต่จะไขว่าคว้าเอาเสื้อชั้นในคืน พรีมจึงไม่ทันระวังตัว ทำให้คนมือเร็วจัดการฉีกกางเกงชั้นในตัวบางของเธอจนขาด เขากระชากมันออกจากตัวเธอ แล้วโยนมันทิ้งไปข้างหลังตามเสื้อชั้นในไปติด ๆ
“คุณชิณณ์ ! ฉันไม่ทำแบบนี้นะ เอาชุดชั้นในของฉันคืนมา !” พรีมโวยวาย เธอทุบคนที่จับเธอแก้ผ้าจนไม่เหลืออะไรติดตัวสักชิ้น ทว่าชิณณ์ไม่อินังขังขอบกับกำปั้นน้อยที่ทุบตีเขาสักนิด มิหนำซ้ำ พอเธอโวยวายไม่หยุด เขาก็กอดรัดเธอแน่นขึ้นด้วยวงแขนข้างหนึ่ง และใช้ฝ่ามืออีกข้างตรึงท้ายทอยเธอไว้ ก่อนจะดูดกลืนเสียงของเธอด้วยจูบดุดัน...จูบของเจ้าหนี้ที่ต้องการลงทัณฑ์สาวขัดดอกจอมโวยวาย
พรีมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธอดันอกแกร่งสุดแรง แต่ไม่อาจผลักไสเขาได้ หญิงสาวทำได้แค่เพียงส่งเสียงประท้วงในลำคอ เธอดิ้นขยุกขยิกในอ้อมแขนที่รัดแน่น แต่พอเขาบดปากแนบสนิทแล้วสอดลิ้นรุกรานปากนุ่ม กวาดลิ้นสำรวจปลุกเร้าอย่างมีชั้นเชิง พรีมก็หยุดดิ้น เธอหลับตาลง เลื่อนมือขึ้นเกาะบ่ากว้าง จิกเล็บลงบนผิวแน่นตึงอย่างหลงลืมตัว
ปากของเขาอุ่นร้อน ลิ้นของเขาพลิ้วไหว รสสัมผัสแปลกใหม่ที่ไม่เคยลิ้มลองทำให้พรีมใจเต้นแรง เธอไม่รู้ตัวว่าหลงไปกับจูบรสหวานซ่านนานแค่ไหน ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเผลอจูบตอบเขาไปอย่างเงอะงะอ่อนหัด กระทั่งคนที่ได้จูบแรกของเธอไปถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง เขาขยับปากถามแนบกลีบปากนุ่ม
“จูบแรกเหรอ...หืม”
“ฉันคิดห้าพัน” แม้จะสั่นไปทั้งตัว และเสียงที่เปล่งออกไปก็แสนเบาหวิว แต่เธอจะไม่ยอมเสียเปรียบเขาหรอก ในเมื่อเสียจูบแรกให้เขาไปแล้ว จะเรียกร้องเอาคืนจากเขาก็ไม่ได้ เธอก็ขอตีราคาค่าจูบไปเลยแล้วกัน อย่างน้อยยอดหนี้จะได้ลดลงด้วย
ชิณณ์ยิ้มบาง เขากดจูบมุมปากนุ่มหนัก ๆ แล้วผละออกมา ตาคมมองสบตาคู่สวยที่ดุวาววับ
“ได้สิ”
“ต่อไปนี้ถ้าคุณทำอะไรที่นอกเหนือจากข้อตกลง ฉันจะคิดเป็นเงินทุกอย่าง”
ชิณณ์หัวเราะในลำคอ “จำให้ได้แล้วกันว่า ฉันทำอะไรกับเธอบ้าง จะได้คิดราคาถูก เพราะฉันมีอะไรจะทำกับเธออีกเยอะเลยล่ะ...คนสวย”
ชิณณ์กอดรัดสาวขัดดอกแนบกาย เขายกเธอขึ้นให้เท้าลอยเหนือพื้น แล้วพาเธอก้าวลงอ่างไปด้วยกัน กว่าจะอาบน้ำเสร็จ เธอคงหักหนี้ได้หลายบาท เพราะเขามีอะไรอีกตั้งหลายอย่างที่อยากทำกับเธอ
พอนั่งหันหน้าเผชิญกันในอ่าง ตาจ้องตา ต่างก็ไม่มีใครเลี่ยงหลบ แม้หัวใจของคนที่ตัวเล็กกว่าจะเต้นระรัว และแววตาเต็มไปด้วยความประหม่า ทว่าเธอก็ไม่ยอมหันหน้าหนี เพราะกลัวว่าอีกคนจะฉวยโอกาสจู่โจมเอาแต่ใจกับเธอ
ขณะที่คนตัวโตกว่านั่งมองคนตัวเล็กด้วยสายตาล้อเลียน เขายิ้มในหน้า ดวงตาเป็นประกายระยิบระยับ เขาไม่ได้รู้สึกอารมณ์ดีแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ ยัยลูกหนี้ใจใหญ่ทำให้เขาทั้งขันทั้งเอ็นดู แถมยังอยากขย้ำเธอให้จมเขี้ยว...มันน่านัก
“หันหลังไปสิ ฉันจะถูหลังให้” เมื่อเขาเอาแต่จ้องมอง ไม่พูดไม่จา พรีมจึงทำลายบรรยากาศแสนอึดอัดลงเสียเอง
“ถูข้างหน้าก่อนสิ” ชิณณ์ว่าพลางหยิบฟองน้ำส่งให้เธอ
พรีมคว้าเอาฟองน้ำจากมือเขามาถือไว้ ใบหน้าของเธอบูดบึ้งอย่างไม่ปิดบัง เธอมองสบตาเขาแวบหนึ่ง ก่อนจะหลุบตามองแค่แผงอกกว้าง หญิงสาวเรียกกำลังใจตัวเองด้วยการสูดลมหายใจลึก แล้วระบายออกยาว ก่อนจะยื่นมือที่ถือฟองน้ำอยู่ไปถูกลางอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามแน่นตึง
- Writer
