ตอนที่ 7
1086 Words
ชิณณ์ยิ้มขำ เมื่อเธอเอาแต่ถูซ้ำ ๆ อยู่กลางอก เขาส่ายหน้า ก่อนจะจับข้อมือบางไว้แน่น แล้วดึงเธอขึ้นมานั่งคร่อมบนตักแกร่ง วงแขนแข็งแรงรัดเอวบางไว้แน่นหนา เขากดเธอไว้กับตักไม่ให้ขยับไปไหนได้
“คุณชิณณ์ !” พรีมโวยวาย เธอพยายามขืนตัวออกห่างเขา แต่ไม่ว่าจะดิ้นรนอย่างไรก็ไม่อาจพาตัวเองออกจากพันธนาการได้ หญิงสาวจำยอมนั่งนิ่งอยู่บนตักแกร่ง เธอกัดฟันแน่น ขึงตาดุมองเขาอย่างเอาเรื่อง
“อาบธรรมดาให้สองพัน แต่ถ้าอาบแบบเนื้อแนบเนื้อ ฉันให้ห้าพัน”
“ไม่ !”
มันมากเกินไป ไม่ใช่จำนวนเงิน แต่หมายถึงเธอใกล้ชิดเขามากเกินไป ขืนนั่งกันอยู่ท่านี้ แล้วเกิดถ้าเขาอยากทำอะไรที่มากกว่าอาบน้ำ เธอคิดว่า เธอคงไม่อาจขัดขืนได้ เขามันตัวอันตราย เขาไม่น่าไว้ใจเลยสักนิด
“แต่ฉันอยากให้” ชิณณ์ยิ้มร้าย เขาเลื่อนมือขึ้นตรึงท้ายทอยเธอไว้อีกครั้ง ก่อนจะปล้นจูบที่สองของเธอไปอย่างหน้าด้าน ๆ
พรีมเบิกตากว้าง คราวนี้เธอจะไม่ยอมง่าย ๆ หญิงสาวทั้งผลักทั้งทุบเขาสุดแรง ทว่าชิณณ์ก็จัดการกับเธอได้อย่างง่ายดาย เขาออกแรงกอดรัดเธออีกนิดจนสองกายแนบสนิท เต้าทรวงอวบอิ่มบดเบียดกับอกกว้าง สองแขนเรียวแนบไปกับสีข้างของเขา พรีมทุบตีเขาเท่าที่เธอพอจะทำได้ แต่สุดท้ายก็จบลงเหมือนเดิม...เธอเผลอไผลไปกับจูบของคนช่ำชอง
“มากกว่าจูบได้ไหม” เสียงถามแตกพร่า มือซุกซนลูบไล้ทั่วเนื้อตัวสาว
“ไม่ ! คุณเอาเปรียบฉันมากเกินไปแล้ว” เจ้าของปากอิ่มที่ถูกบดจูบแทบช้ำบอกเสียงแข็ง เธอหอบหายใจเร็วเพราะถูกเขาจูบอยู่นานจนเธอหายใจหายคอไม่ทัน
“เสนอราคามาสิ” ชิณณ์กระซิบคลอเคลียใบหูเล็ก ฝ่ามือใหญ่ลูบแผ่นหลังเนียนอย่างเพลินมือ
“ไม่ทำแล้ว...พอแล้ว ปล่อยฉันนะ” พรีมรู้สึกถึงอันตรายที่คืบคลานเข้ามาใกล้ มันใกล้เสียจนเธอรู้สึกถึงความร้อนผ่าวกลางซอกขา บางอย่างที่เติบกล้าแข็งแกร่งถูไถกลางจุดบอบบางอ่อนไหวของเธอ ตอนนี้เธอไม่อยากเสนอราคาอะไรทั้งนั้น เธอขอพอแค่นี้ก่อน เธออยากลุกหนี อยากถอยไปตั้งหลักก่อน
“เหมาทุกอย่างยกเว้นเปิดซิง ฉันให้สองหมื่น”
“สามหมื่น” พรีมต่อรองเสียงหนักแน่น หญิงสาวสบตาคมแน่วแน่
ชิณณ์ยิ้มบาง เขาประคองใบหน้านวลไว้ด้วยสองมือ บังคับให้เธอเงยหน้าขึ้นมาอีกนิด
“เขี้ยวชะมัด”
“ถ้าไม่ตกลงก็ปล่อย” พรีมจับข้อมือแกร่งสองข้าง เธอสบตาเขาอย่างไม่กลัวเกรง เธอก็อยากรู้นักว่าเขาจะร้ายกาจสักแค่ไหน ในเมื่อเธออยู่ในกำมือของเขาแล้ว หากเขาจะบังคับหรือใช้กำลังกับเธอก็ย่อมได้ แต่เขากลับไม่ทำ แถมเวลาจะทำอะไรกับเธอ เขายังยอมให้เธอคิดราคาตามแต่ใจได้ เธอจึงคิดว่า เขาเป็นคนที่เธอสามารถต่อรองได้และเธอค่อนข้างมั่นใจว่าเขาจะรักษาคำพูด
“ตกลงสิ”
“อื๊อ !”
ชิณณ์พูดยังไม่ทันขาดคำดี ปากอุ่นร้อนก็แนบประกบปากนุ่มอีกครั้ง คนถูกจูบไม่ทันตั้งตัวเบิกตากว้างครู่เดียวก่อนจะหลับตาลงอย่างยอมรับสภาพตัวเอง พรีมปล่อยให้เขาแตะต้องสัมผัสตามแต่ใจ เขามีสิทธิ์ในร่างกายของเธอตามที่ได้ตกลงกันแล้ว แต่เขาไม่มีสิทธิ์เหนือชีวิตและจิตใจของเธอ เมื่อไรที่ชดใช้หนี้ที่เธอไม่ได้ก่อนี้หมด เธอก็จะเป็นอิสระ เธอจะได้กลับไปใช้ชีวิตของเธอเหมือนเดิม
เธอจำยอมเพราะไม่มีทางเลือกอื่น...เธอไม่เคยมีทางเลือกให้ชีวิตตัวเองมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“อ๊ะ !” พรีมสะดุ้งเมื่อเขาถอนจูบแล้วเลื่อนใบหน้าลงไปดูดเนื้อนุ่มตรงซอกคอ หญิงสาวแหงนเงยหน้าขึ้นให้เขาซุกไซ้ เธอเกาะบ่ากว้างไว้แน่น พอเขาเลื่อนใบหน้าลงต่ำอีกนิดเพื่อดูดกลืนทรวงสาวที่ไม่เคยมีใครเคยแตะต้อง พรีมก็จิกเล็บลงบนกล้ามเนื้อแน่นตึง
ปากร้อนผ่าวและลิ้นที่ละเลงบนเต้าอวบสองข้างสลับไปมา ก่อเกิดความรู้สึกหลากหลายที่เธอไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นมาได้ ความซ่านเสียวจากจุดที่เขาปลุกเร้าแล่นไปกระจุกกลางซอกขา พรีมไม่รู้ตัวเลยว่า เธอเผลอขยับบั้นท้ายเข้าหาความแข็งขึง สองมือที่จิกกำบ่ากว้างเมื่อครู่เลื่อนขึ้นไปโอบกอดลำคอแกร่ง เธอแอ่นอกส่งเต้าอวบให้เขาได้ดูดกลืนอย่างถนัดถนี่
“คะ...คุณชิณณ์” พรีมครางเรียกเขาเสียงสั่น ในตอนที่เขาดึงสะโพกเธอเข้าไปแนบชิด กลีบเนื้อนุ่มกลางกายเบ่งบานแนบสนิทกับตัวตนอวบใหญ่ของเขา เธอรับรู้ได้ถึงความรุ่มร้อนและการกระตุกของมัน หญิงสาวตัวสั่นอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรง
พอลิ้มรสเต้าอวบอิ่มแสนหวานจนพอใจ ชิณณ์จึงเงยหน้าขึ้นมาถามเธอเสียงแตกพร่า “อยากให้เสร็จเร็ว ๆ ไหม”
พรีมรีบพยักหน้า เธออยากให้เขาเสร็จ เธออยากลุกจากอ่างไปอยู่ห่าง ๆ เขาแล้ว
“ขยับสิ ทำให้ผมแตก” ชิณณ์บอกยิ้ม ๆ เขาใช้สองมือตะปบลอนสะโพกเต็มไม้เต็มมือขยับไปมาให้ความอ่อนนุ่มเสียดสีกับความแข็งกร้าวของเขา
พรีมผวาเกาะบ่ากว้างไว้แน่น เธอเม้มปาก มองสบตาเขาอย่างตื่นตระหนก
“ถ้านั่งเฉย ๆ ก็คงต้องนั่งอยู่ในนี้กันอีกนาน” ชิณณ์จูบมุมปากอิ่มเบา ๆ แล้วแลบลิ้นเลียกรามเรียวจนถึงใบหู เขาเม้มติ่งหูนุ่มอย่างมันเขี้ยว
พรีมเบี่ยงหน้าหนี เธอผละใบหน้าออกมาห่างเขาเล็กน้อย ตาคู่สวยมองสบตาคมแพรวพราวของเขาอย่างชั่งใจ
ชิณณ์เลิกคิ้วเข้มข้างหนึ่ง เขาจะไม่เร่งเร้า เขาจะรอคอยอย่างใจเย็น เขาเชื่อว่าผลลัพธ์มันจะต้องคุ้มค่า
- Writer
