ZIA SAN FILIPE’SPOINT OF VIEW
“Ano ka ba? Nakakahiya,” sabi ko kay Norman habang pasakay na kami sa kotse niya.
“’Wag kang mag-alala. Naipagpaalam naman kita, hindi ba?” sabi niya at umiling ako.
“Kahit na! hindi ko nga kilala ang mga ‘yun tapos pupunta ako sa kasal nila? Hindi ko ugali ang ganoon,” I said at ngumiti lang siya sa akin.
“Huwag kang mag-alala, kasama mo naman ako eh,” sabi niya. at the end ay napilit din niya ako. Nakasimangot ako buong biyahe papunta sa kung saan man ang reception ng kasal. Kasal ng hindi ko naman kilala ang bride at groom.
“Huwag ka ng sumimangot diyan. Masarap ang food nila doon. Isa sa mga resto ko ang nag-cater sa kanila,” sabi niya at napaikot na lang ang mga mata ko.
“Bakit hindi asawa mo ang isama mo doon? Baka kung ano ang isipin nila sa akin.
