เมียรักนายหัวสิงห์ ตอนที่ 7
1451 Words
เขาคิดว่าคงกระเดือกผู้สาวร้ายกาจคนนั้นไม่ลงเป็นแน่
ให้ตายเถอะ!!! นี่เขาบ้าไปหรือไงที่ยอมบิดาจนถึงขั้นตกลงรับเธอมาเป็นเมีย
“แกไม่ค้างที่บ้านหรือไง น้าขวัญเค้าบ่นถึงแกอยู่เลย โน่น... พูดถึงก็มาเลย” พยัคฆ์บุ้ยใบ้ไปทางภรรยา
“น้าขวัญ... สุดที่รักของผม”
ชายหนุ่มสวมกอดมารดาเลี้ยง หอมแก้มซ้ายขวาด้วยความคิดถึง ก่อนหันไปยักคิ้วให้บิดาอย่างกวนๆ พยัคฆ์นั่งไม่ติดหึงหวงเมียรักสุดหัวใจ ขยับเท้าเหมือนอยากเตะไอ้เจ้าลูกชายตัวดีสักป๊าบสองป๊าบ
“สิงห์ไม่อยู่ค้างที่นี่เหรอลูก”
ขวัญภิรมย์ถามลูกเลี้ยงหนุ่มด้วยความเอ็นดู
“ไม่ล่ะครับ ผมจะกลับเกาะตอนนี้เลย มีธุระต้องกลับไปจัดการ วันหลังค่อยมาค้างดีกว่าครับ แต่พูดๆ ไป ชักคิดถึงกับข้าวฝีมือน้าขวัญขึ้นมาเสียแล้ว”
สิงหรัตน์กอดมารดาเลี้ยงไว้หลวมๆ หันไปยักคิ้วให้บิดาอีกสองครั้ง ก่อนก้าวขาเดินออกจากบ้าน
“ไอ้เจ้าลูกคนนี้นี่” พยัคฆ์ส่ายหน้าไปมาก่อนรีบต่อสายถึงเพื่อน
“พี่เสือโทรไปหาใครคะนั่น”
“โทรไปหาไอศูรย์มันหน่อย จะไปบอกข่าวดี”
ขวัญภิรมย์ยิ้มให้สามี เดินไปนั่งบนโซฟาตัวที่สามีลุกมา
พยัคฆ์รอสายเพียงไม่นานไอศูรย์ก็กดรับโทรศัพท์
“ตกลงว่าทางนั้นไม่มีปัญหาใช่ไหม”
พยัคฆ์รีบถามตามนิสัยคนใจร้อน
“ใจเย็นๆ ฉันยังไม่ได้พูดกับยัยวิเลย”
ไอศูรย์ตอบมาตามสาย เขารู้อยู่แก่ใจว่าวิธาดาต้องปฏิเสธเป็นแน่ แต่เพราะรู้จักกับพยัคฆ์มานาน เขามั่นใจว่าอีกฝ่ายต้องดูแลบุตรสาวได้ดี
เขามีอีกคนอยู่ในใจแล้วนั่นเอง
“ยังไงก็รอ คงไม่ว่าอะไรนะถ้าไม่จัดงานแต่ง เพราะกว่าเจ้าสิงห์จะยอมตบปากรับคำ เล่นเอาแทบปากฉีกถึงใบหู”
พยัคฆ์ถอนใจหนักๆ ไม่คิดปิดบังเพื่อน
“แล้วจะให้คำตอบอีกครั้ง ยังไงฝากลูกสาวด้วยแล้วกัน ถ้าไม่ใช่คนโตก็คนเล็ก”
ไอศูรย์พูดเสียงเรียบแต่แฝงไว้ด้วยความเชื่อมั่นว่าพยัคฆ์ต้องพออกพอใจแน่นอน
“ใครก็ได้”
พยัคฆ์ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม ความลับของไอศูรย์เป็นสิ่งที่เขารู้มาตลอด แม้แต่ภรรยาอย่างกานดาก็ไม่ได้ล่วงรู้ ความลับที่ไอศูรย์ปกปิดเอาไว้ แถมยังแกล้งโง่ได้อย่างแนบเนียนที่สุด
“ถ้าไม่ได้นายฉันคงโง่อีกนาน”
“อย่าว่าตัวเองแบบนั้น พวกผู้หญิงก็แบบนี้มารยามาก รักแรงหึงแรง ต่อไปนายไม่ต้องห่วงลูกสาวอีกคนแล้วนะ เจ้าสิงห์มันตบปากรับคำแสดงว่ามันตัดสินใจแล้ว รับรองว่าไม่พลาด ฉันรับรองได้ว่าลูกชายของฉันต้องดูแลลูกสาวของนายอย่างดีแน่นอน”
พยัคฆ์ตอบอย่างมั่นใจ สิงหรัตน์เป็นลูกในไส้ของเขา ทำไมเขาจะไม่รู้นิสัยใจคอ เขามั่นใจว่า... ว่าที่ภรรยาคนนี้ต้องถูกใจสิงหรัตน์แน่นอน ลูกชายของเขาเป็นคนฉลาด ที่หายเข้ากรุงเทพไปหลายวัน ตามที่ลูกน้องคนสนิทมารายงานเขา คงเป็นเรื่องว่าที่เมียที่แอบไปเจอกันริมรั้วบ้าน พยัคฆ์เผลอหัวเราะเสียงดังเมื่อคิดว่าลูกฉลาดยังไง ก็สู้พ่อไม่ได้
“ขอบใจอีกครั้งเสือ”
“ยังไงฉันจะรอฟังคำตอบนะ”
พยัคฆ์กล่าวสำทับก่อนกดวางสาย
“เรียบร้อยไหมคะพี่เสือ”
“เรียบร้อยสิมือชั้นนี้แล้ว”
พยัคฆ์เดินไปทรุดนั่งข้างภรรยาคู่ทุกข์คู่ยาก
“พี่ทำยังไงจ๊ะ สิงห์ถึงยอมตอบตกลงง่ายๆ แบบนี้”
ขวัญภิรมย์ถามสามีด้วยความสงสัย ยิ่งเห็นใบหน้าเจ้าเล่ห์นั้นก็ยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่ ไม่สงสัยเลยว่าสิงหรัตน์และสาวิกาถอดแบบความเจ้าเล่ห์นี้มาจากไกล
“ไม่ง่ายหรอก ตอนแรกบ่ายเบี่ยงจนพี่เกือบหมดหวัง แต่มันน่ะฉลาดแอบเข้ากรุงเทพไปดูว่าที่เจ้าสาวมาแล้ว แถมไปกินข้าวเหนียวส้มตำกันมาด้วย”
ขวัญภิรมย์หัวเราะร่วนเมื่อได้ยินคำพูดของสามี “พี่เสือให้ลูกน้องตามไปเหรอคะ”
“ก็อยากรู้นี่... ว่ามันจะทำยังไงตอนพี่บอกให้แต่งงาน ทางโน้นเค้ายังไม่ได้พูดกับลูกๆ แต่มั่นใจว่าไม่ผิดคนแน่”
“ขวัญดีใจจังเลยค่ะ บ้านเราไม่ได้มีงานมงคลมานานแล้ว นี่คงต้องเตรียมตัวกันยกใหญ่เลยทีเดียวเชียว”
ขวัญภิรมย์ประสานมือเข้าด้วยกันแล้วอมยิ้มหน้าบาน
“เห็นทีขวัญต้องเก้อแล้วล่ะ เจ้าสิงห์มันจะไม่จัดงานแต่ง แค่ไปรับมาอยู่เฉยๆ แถมไม่ยอมจดทะเบียนสมรสด้วย”
“อ้าว... แล้วทางโน้นจะยอมรึพี่เสือ”
“ต้องยอมล่ะ ไอศูรย์ยืมเงินพี่ก้อนใหญ่ ตอนนี้ธุรกิจกำลังย่ำแย่ ไม่มีทางปฏิเสธเราได้แน่นอน แล้วอยากให้ลูกสาวได้ดี คือได้กับคนดีๆ อย่างลูกชายเรา จะได้หายห่วง เขาเสนออะไรไป เขาก็ยอมหมดล่ะ”
พยัคฆ์ยืดอกเมื่อพูดถึงบุตรชายคนโต ขวัญภิรมย์อดจะบิดแขนสามีด้วยความหมั่นไส้เสียไม่ได้
“โอ๊ย! เจ็บนะเมียจ๋า”
“สิงห์น่ะอารมณ์ร้อน มุทะลุแถมเจ้าเล่ห์เหมือนพี่เสือนั่นแหละ ไม่รู้ว่าลูกสาวเขาจะทนได้ไหม อีกอย่างหนึ่งพี่เสือใช้วิธีนี้บีบเขาหรือคะ แสดงว่าลูกสาวเขาคงไม่ใคร่จะเต็มใจนัก”
“บีบที่ไหน เรามีแต่ขาดทุนเงินตั้งหลายล้าน พี่เห็นแก่ความเป็นเพื่อน เลยต้องช่วยเหลือต่อ แต่ลูกเราเป็นที่หมายปองของสาวๆ มากมาย เจ้าสิงห์มีอะไรไม่ดีรึไง ทำไมทางโน้นต้องปฏิเสธด้วยเล่า ลูกเราเพียบพร้อมทุกอย่าง ไอศูรย์มั่นใจในตัวพี่เลยส่งลูกสาวเขามา ตอนที่พี่เอ่ยปากทาบทาม เขาก็ไม่ลังเลที่จะตกปากรับคำ แต่ขอแค่พูดกับลูกก่อนเท่านั้น”
ขวัญภิรมย์ได้แต่ส่ายหน้า ไม่กล้าคัดค้านอันใด รู้ดีว่าสามีรักลูกชายคนโตขนาดไหน
“พี่รู้ว่าขวัญคิดอะไรอยู่ พี่ไม่ได้ใจไม้ไส้ระกำถึงขนาดทำให้ไอศูรย์ลำบากใจเรื่องนี้หรอก ไอศูรย์รู้จักนิสัยพี่ดี ถึงได้ตัดสินใจเช่นนี้ แม้จะมีเรื่องหนี้สินมาเกี่ยวข้องแต่ความเป็นเพื่อนมันมาเป็นอย่างแรก”
ขวัญภิรมย์พยักหน้ายิ้มๆ เห็นด้วยกับสิ่งที่สามีบอก เป็นจริงตามนั้น หากไม่เช่นนั้น พอรู้ว่าไอศูรย์นั้นหยิ่งในศักดิ์ศรี อย่างไรคงไม่ยอมขายลูกกินเพื่อเอาตัวรอด แต่ที่ตัดสินใจเพราะไว้ใจพยัคฆ์ว่าจะดูแลปกป้องเลือดเนื้อเชื้อไขของตนได้
“ขวัญอยากเห็นหน้าลูกสะใภ้จังพี่สิงห์”
“เดี๋ยวก็คงเห็นแหละ ฮ่าๆๆ”
พยัคฆ์กอดภรรยาแนบอก หัวเราะเสียงดัง ชอบอกชอบใจเสียหนักหนา
“พี่เสือหัวเราะอะไร”
“ถ้าพี่เดาไม่ผิดนะ กว่าเราจะได้เห็นลูกสะใภ้คงอีกนาน”
“อ้าว... ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะคะ”
“ดูเอาเองเถอะ”
พยัคฆ์หัวเราะเมื่อกำลังเดาความคิดของสิงหรัตน์ ลูกชายสุดที่รักว่าจะทำยังไงต่อไป เพียงอ้าปาก เขาก็เห็นทะลุคอหอยไปถึงตับไตไส้พุง
“กรี๊ดดดด... คุณพ่อจะให้วิไปแต่งงานกับไอ้บ้าที่ไหน ไม่เอาด้วยหรอกค่ะ บ้านป่าเมืองเถื่อน บ้านนอกคอกนา ถ้าวิไปอยู่ ต้องตกระกำลำบาก ผิวกร้านเสียแถมไม่มีความศิวิไลซ์เอาเสียเลย”
วิธาดากรีดร้องโวยวายเข้าไปกอดมารดาเพื่อออดอ้อนหลังจากได้ยินคำพูดของบิดา เธอไม่เอาด้วยหรอก ไปอยู่ต่างจังหวัดขาดสิ่งอำนวยความสะดวกแบบนั้น
“คุณคะ จะให้ลูกไปตกระกำลำบาก ไม่สงสารลูกหรือไงกัน”
กานดาเข้าข้างบุตรสาวเต็มที่ ลูบศีรษะปลอบโยน วิธาดาแสร้งซุกหน้าร้องไห้น่าสงสารกับอกมารดา
“แล้วคุณจะให้ผมทำยังไง บริษัทกำลังลำบาก นี่ถ้าไอ้ดิษมันไม่ติดการพนัน บริษัทคงไม่แย่แบบนี้ ที่สำคัญ เมื่อก่อนผมเคยไปหยิบยืมเงินพยัคฆ์เอาไว้เป็นเงินมากโขอยู่ ตอนนี้ไม่มีปัญญาส่งคืน เขาเลยจะยกหนี้ให้เรา แค่เรายอมยกลูกสาวไปเป็นเมียลูกชายเขาเท่านั้น”
ชื่อของอดิศรทำให้กานดาสะดุ้ง แต่แกล้งกลบเกลื่อนโดยเร็ว
ไอศูรย์พูดเสียงเครียดกุมขมับเหมือนหาทางออกไม่ได้ หนุ่มใหญ่ผ่อนลมหายใจหนักๆ น้องชายยักยอกเงินของบริษัทไปไม่น้อยโดยสมรู้ร่วมคิดกับเจ้าหน้าที่บัญชี แถมยังเอาข้อมูลของบริษัทไปเปิดเผย ทำให้เขาเสียการประมูลแพ้คู่แข่ง แถมบริษัทกำลังย่ำแย่ ดีที่พยัคฆ์ยื่นมือเข้ามาช่วยอีกครั้ง
- Writer
