เมียรักนายหัวสิงห์ ตอนที่ 10

1506 Words

“จะไปไหนเหรอพิณ” รถกระบะคันเก่าๆ แล่นมาจอดเทียบ พิณทิรารีบหันไปมอง “พี่สิงห์!” พิณทิราอุทานด้วยความดีใจที่ได้เจอกับชายหนุ่มอีกครั้ง ก่อนจะหน้าแดงเรื่อเมื่อคิดถึงวันที่เขาขโมยจูบเธอวันนั้น “จะไปไหน” สิงหรัตน์เอ่ยถามหญิงสาวอีกครั้ง “จะเอาเอกสารไปส่งให้คุณกานดาค่ะ” เธอตอบตามตรง สิงหรัตน์หรี่ตามองซองเอกสารในมือนิ่ง “ให้พี่ไปส่งไหม” เขาอาสา “เอ่อ...” พิณทิรารู้สึกเกรงใจชายหนุ่ม “ขึ้นมาเร็วไม่ต้องเกรงใจ” “แต่ทางที่จะไปมันไกลมากนะคะ” เธอกลัวเขาจะเสียเวลา จึงยื่นแผนที่ให้อีกฝ่ายดู “ที่นี่เหรอ กำลังจะไปพอดี พี่มาส่งเจ้านายทำธุระ แล้วก็แวะมาหาเพื่อน ไปด้วยกันสิ” เขาบอกอย่างเจ้าเล่ห์โดยไม่มองหน้า “เอ่อ...” พิณทิรากำลังใช้ความคิดอย่างหนัก เธอเคยเจอเขาแค่ครั้งเดียวเท่านั้น แถมวันก่อนยังขโมยจูบเธอไปด้วย แค่คิดก็หน้าแดงใจเต้นแรง ถามตัวเองว่าเธอจะไว้ใจเขาได้ไหม “หรือพิณไม่ไว้ใจพี่ รังเกียจพี่” เขาตีหน้าเศร้าแสร้งถอนใจหนักๆ “ไม่ใช่นะคะ” เธอรีบบอกก่อนตัดสินใจขึ้นรถกระบะเก่าๆ ของเขาไปเพราะความสงสาร ยิ่งเห็นหน้าเศร้าๆ นั้นก็รู้สึกไม่สบายใจ อย่างน้อยเขาก็เป็นคนดีคนหนึ่งเคยช่วยชีวิตเธอเอาไว้ แต่ถ้าเป็นคนอื่นเธอคงไม่ยอมขึ้นรถมาง่ายๆ แบบนี้เป็นแน่ “ส่งเอกสารเสร็จไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ” เขาเอ่ยชวนขณะขับรถ “อ้อค่ะ งั้นคราวนี้ให้พิณเลี้ยงนะคะ” เธอรีบบอก เงยหน้าสบตากับเขาเพียงครู่ขณะรถติดไฟแดง แล้วรีบก้มหน้างุดด้วยความอาย สิงหรัตน์ไม่พูดอันใดรีบมุ่งหน้าขับรถไปให้ถึงที่หมาย “น่าจะบ้านหลังนี้นะคะ” พิณทิรามองแผนที่สลับกับบ้านเลขที่ สิงหรัตน์มองบ้านหลังใหญ่นิ่งอย่างใช้ความคิด “เข้าไปเป็นเพื่อนไหม” เขาเอ่ยถามขณะหญิงสาวทำท่าจะก้าวลงจากรถ “ไม่เป็นไรค่ะ พิณแค่เอาของมาให้เขาเท่านั้น เดี๋ยวทำธุระเสร็จพิณจะรีบออกมานะคะ” “งั้นพี่รออยู่แถวนี้แล้วกัน” สิงหรัตน์พยักหน้าให้อีกฝ่าย พิณทิรากดกริ่งหน้าประตูบ้าน ก่อนจะมีชายฉกรรจ์ออกมาเปิดประตูให้ สิงหรัตน์หรี่ตามองอย่างไม่ชอบมาพากล เขากำลังสังหรณ์อะไรบางอย่าง แล้วเพียงไม่นานสิ่งที่เขาสังหรณ์ก็เป็นจริงเมื่อสายตาคมกริบมองเห็นรถคันหนึ่งแล่นออกมา ป้ายทะเบียนรถทำให้เขาตกใจ!!! มือหนารีบคว้าโทรศัพท์ออกมาโทรหาเพื่อนรักทันที… “นั่งก่อนสิ” เสี่ยไพศาลมองรูปร่างอรชรของพิณทิราอย่างกระหายจนหญิงสาวประหม่า “เอกสารค่ะ ของคุณกานดาฝากมาให้ค่ะ ดิฉันขอตัวก่อนนะคะ มีธุระสำคัญต้องไปทำต่อ” พิณทิรารีบขอตัวเมื่อเห็นว่าไม่ชอบมาพากล “เดี๋ยวสิหนูพิณ จะรีบไปไหน” เสี่ยไพศาลทิ้งซองเอกสารอย่างไม่ใส่ใจเดินมาดักหน้าหญิงสาวเอาไว้ “ช่วยหลีกทางให้ดิฉันด้วยค่ะ ฉันเอาเอกสารมาส่งให้ตามหน้าที่แล้ว” หญิงสาวถอยหนีอย่างระแวดระวัง “แต่ฉันยังไม่อยากให้หนูไปนี่นา” “ไม่! อย่าเข้ามานะ” “ร้องไปเลย ไม่มีใครได้ยินหรอก มีแต่ลูกน้องของฉันทั้งนั้น มาสนุกกันเถอะ ฉันชอบหนูมานานแล้ว” ร่างของเสี่ยใหญ่เดินเข้าหาเหยื่อ “ไม่! ปล่อยนะ กรี๊ดดดด ช่วยด้วย ช่วยด้วย!!!” พิณทิราดิ้นรนทุบตีอีกฝ่ายอย่างบ้าคลั่ง “ดิ้นไปเลยสาวน้อย ฉันชอบจริงๆ ยิ่งดิ้นยิ่งดี เดี๋ยวฉันจะฟาดเธอให้สมใจเลย” ไพศาลพูดอย่างน่าชัง รสนิยมทางเพศที่รุนแรงทำให้เขาชอบอาการดิ้นรนของพิณทิรานัก “ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที พี่สิงห์ ช่วยพิณด้วย” พิณทิราทุบตีร่างหนาของอีกฝ่ายที่ตวัดอุ้มเธอพาดบ่าเดินขึ้นชั้นบนของตัวบ้าน “อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ ฉันไหว้ล่ะ ฉันกลัวแล้ว” พิณทิรายกมือไหว้อีกฝ่ายท่วมหัว หลังจากถูกโยนโครมไปบนเตียงกว้าง “ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะหนูพิณ รับรองว่าเราจะขึ้นสวรรค์ด้วยกัน” เสี่ยใหญ่ถอดเสื้อผ้าออกมาก่อนกระโดดขึ้นคร่อมร่างอรชรเอาไว้ “กรี๊ดดด... ปล่อยนะคนเลว” “ร้องไปเลย ร้องให้ดังๆ ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก” ไพศาลกระชากเสื้อผ้าของหญิงสาวออกจากกาย “ก๊อกๆๆ” เสียงเคาะประตูหน้าห้องทำให้เสี่ยใหญ่ชะงัก เป็นจังหวะให้พิณทิรารีบผลักไสอีกฝ่าย วิ่งหนีไปซุกตัวอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง “อะไรวะ มึงจะเคาะหาสวรรค์วิมานอะไร ถ้าไม่ใช่เรื่องด่วน มึงตายแน่” เสี่ยไพศาลสบถใส่ลูกน้องดังลั่นห้อง “เสี่ยครับ มีตำรวจมาขอค้นครับ” “มาขอค้น ค้นเรื่องอะไร มันมีหมายค้นหรือไง” ไพศาลตกใจอยู่ไม่น้อย “มีครับเสี่ย แต่ผมยังไม่ได้ให้เข้ามาในบ้าน” “ไล่มันกลับไป” “แต่นายครับ” ลูกน้องคนสนิทอึกๆ อักๆ “อะไรของมึง” “พวกมันบอกว่าถ้าไม่ให้ค้น คงต้องจัดการกับเราขั้นเด็ดขาด” “จัดการอะไรวะ มีอะไรต้องจัดการ ถ้าไม่พบอะไรกูจะฟ้องให้มันกระเด็นเลย” ไพศาลสบถอย่างหยาบคายเมื่อได้ยินคำพูดของลูกน้อง เสี่ยใหญ่หันไปมองร่างของหญิงสาวในห้องไม่วางตา พิณทิราพยายามคิดหาทางหนี ยิ่งได้ยินว่าตำรวจมาเธอรู้สึกว่าอุ่นใจขึ้นมาบ้าง “เฝ้าเอาไว้ เดี๋ยวฉันมา” ไพศาลสั่งลูกน้องก่อนปิดประตูอย่างแน่นหนา “ครับนาย” “มีอะไรอีกคุณตำรวจ” ไพศาลพูดด้วยความหงุดหงิด สิงหรัตน์ที่สวมหมวกปิดบังใบหน้าหันไปสบตากับเพื่อนที่เป็นตำรวจเล็กน้อย “ผมมีหมายค้น เราได้รับแจ้งว่าคุณฉุดผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามากักขังไว้ในบ้าน” นุติรีบแจ้งข้อกล่าวหาทันที ไพศาลสะดุ้งก่อนจะพิงพนักโซฟาอย่างวางอำนาจ “คุณพูดเพ้อเจ้ออะไร ถึงจะมีหมายค้นแต่ตำรวจกระจอกอย่างคุณไม่มีสิทธิ์ค้นถ้าผมไม่อนุญาต ไม่งั้นคุณกระเด็นออกจากราชการแน่” ไพศาลพูดอย่างหัวหมอ เขาไม่เกรงกลัวตำรวจปลายแถวพวกนี้หรอก เพราะตำรวจชั้นผู้ใหญ่หลายคนให้การสนับสนุนเขาอยู่ สิงหรัตน์หันมองสบตาเพื่อนอีกครั้งอย่างใช้ความคิด เขาคิดว่าพิณทิราต้องอยู่ที่ไหนสักแห่งในบ้านหลังนี้ “โอ๊ย… ปวดท้อง ช่วยด้วยปวดท้อง” พิณทิราทุบประตูปังๆๆ ร้อนโอดโอ๊ยอยู่ด้านใน สงัดลูกน้องคนสนิทของไพศาลกำลังชั่งใจว่าจะเปิดประตูให้คนด้านในดีหรือไม่ แต่ในที่สุดเขาก็เปิดเข้ามา เมื่อได้ยินเสียงร้องไม่หยุดปากของคนในห้อง “โอ๊ย!!!” พิณทิรารีบใช้โคมไฟที่หัวเตียงฟาดศีรษะของสงัดเต็มแรง แล้วรีบหนีออกจากห้อง “ช่วยด้วย ใครก็ได้ช่วยที ช่วยด้วย” เสียงร้องของพิณทิราทำให้สิงหรัตน์ดีดตัวลุกขึ้นจากโซฟาตัวยาวที่นั่งอยู่ “เฮ้ย!!! หนีมาได้ไง” ไพศาลหน้าเสียเล็กน้อย สิงหรัตน์ทำท่าจะก้าวขึ้นบันไดบ้าน แต่ลูกน้องของไพศาลขวางเอาไว้ “บอกคนของแกให้ถอยไป ไอ้ตำรวจกระจอก” ไพศาลโกรธจนตัวสั่นหันไปตวาดนุติลั่น “ผมจะแจ้งข้อหาดูหมิ่นเจ้าพนักงานอีกข้อหา” ระหว่างที่ทั้งสองกำลังโต้เถียงกันอยู่ สิงหรัตน์จัดการกับลูกน้องของไพศาลจนน่วม อย่างไม่เกรงกลัว “พิณ” “พี่สิงห์” พิณทิราผวาเข้ากอดชายหนุ่มเอาไว้แน่น หันไปมองร่างสูงของสงัดที่กุมหัวเลือกโชกวิ่งออกมาตามหญิงสาว “ไม่เป็นอะไรแล้ว รีบไปกันเถอะ” “ยังไปไหนไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้เป็นเด็กของฉัน ห้ามใครพาไปไหนทั้งนั้น” ไพศาลมองสิงหรัตน์ที่โอบกอดพิณทิราด้วยดวงตาวาวโรจน์ “สงสัยเสี่ยอยากเป็นข่าวดัง” นุติหันมายักคิ้วให้เพื่อนรัก “ทำไม” “อีกไม่ถึงสิบนาทีหลังจากนี้นักข่าวจะมาที่นี่ เสี่ยอยากเป็นข่าวว่าจับผู้หญิงไม่มีทางสู้มากักขังหรือไง ถ้าเสี่ยยอมปล่อยเธอไปผมไม่เอาเรื่องก็ได้” นุติต่อรอง เขายังต้องให้เพื่อนอย่างสิงหรัตน์ช่วยหาหลักฐานมัดตัวอีกฝ่ายให้ดิ้นไม่หลุด ถึงจะจัดการกับเสี่ยใหญ่ได้ ตอนนี้จึงจำต้องปล่อยให้มันลอยนวลไปก่อน “ก็ได้ ฝากไว้ก่อน ฉันจะให้เจ้านายสั่งย้ายแกไปอยู่ตะเข็บชายแดน”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more