"Psst . . .pst. . . Friend, hoy! Ano bang nangyari sa 'yo? Kanina pa kita tinatawag. Nakatulala ka lang diyan." Nakabusangot ang mukha ni Jenny dahil kanina pa siya nakatayo sa gilid ni Celestine hindi pa rin siya pinansin nito. Dati naman kahit malayo pa siya alam na alam kasi nito nadarating siya.
Kung hindi pa niya mahinang pinitik ang tainga nito hindi man lang magawang sulyapan siya.
“Oy, Jen. Nandiyan ka pala? Kanika ka pa riyan?” nagulantang na sagot ni Cestine nang makita ang kaibigan.
“Talangang nandito ako. At oo, kanina pa kaya ako tawag nang tawag sa 'yo hindi mo man lang ako pinansin. Para kang temang riyan nakatulalang nakatingala sa kalangitan. Ano ba kasing ini-imagine mo?” pairap na tugon ni Jenny. Habang nakahalukipkip itong nakatingin sa kanya.
“Ha? Pasensiya
