Debt Exchange (Tagalog)

Chapter 7

"What do you think are you doing? Seducing my friend?" isang malakas na sampal ang pinadapo niya sa aking pisngi.

Sa lakas nang sampal na ginawa niya ay nawalan ako ng balanse at natumba ako sa kama. Nanginig ako sa takot at hindi ko magawang mag paliwanag. Galit na galit ang hitsura niya. Sunod sunod na rin ang pag bagsak ng mga luha ko.

"Your mine and don't you ever dare to try f*cking someone else except me!" nanlaki ang mata ko sa kan'yang sinabi dahil parang hindi ito si Sir Sky.

Dati pa akong takot sa kaniya pero mas dumoble ito dahil sa sinabi niya. Hindi ko inaasahan na pati katawan ko ay pag mamay-ari niya na rin.

"Your flirt, tsk!"

"Wala kaming ginagawang masama, at hindi ako malandi."

Pero wala pa ring pinagbago ang reaksyon niya. Wala itong balak makinig sa akin. At kahit ano pa ang paliwanag ko ay wala itong pakialam sa lahat ng sasabihin ko.

Nailang ako sa kaniyang mga tingin. Sinuyod niya ang kabuoan ko mula ulo hanggang paa. Na puno ng pagnanasa ang kaniyang mga mata na parang kahit ano mang oras ay gusto niya akong sakmalin.

"N-nag uusap lang kami," nauutal kong sabi.

Pero parang nabingi na siya sa lahat ng aking paliwanag dahil ayaw niya akong pakinggan.

Hinila niya ako patayo sa higaan at biglang pinunit ang suot ko. Pinigilan ko siya at tinago ang nakalantad kong katawan. Umiyak ako nang malakas pero desidido na siya sa kaniyang pasya.

Binagsak niya ako sa kama ng sapilitan at bigla akong hinalikan sa aking mga labi. Mapusok na halik ang ginawa niya sa akin at kinagat nqng malakas ang labi ko nang umiwas ako. Nanlaban ako pero sadyang mas malakas siya sa akin kaya wala na akong magawa.

He do everything what he wants. He stares at me with full of lust. Para akong nandidiri dahil napaka baboy niya. Hinalikan niya ako sa labi, papunta sa pisngi at patungo sa aking leeg. Kahit anong pagpupumiglas ay hindi ko kayang manlaban. Inipit niya rin ang dalawa kong hita. Hindi ko alam kung paano niyang nagawa. Ang gusto ko lang ay ang makawala sa malalakas niyang bisig.

Gusto kong sumigaw at humingi ng tulong pero nawalan na ako ng lakas. Para akong lantang gulay. Kaming dalawa lang ang nasa loob ng kwarto. He's tall and strong. Nararamdaman ko rin ang labis na sakit dahil sa pagdiin niya ng hawak sa pulsuhan ko kung saan presko pa ang mga pasa ko.

"'Wag, parang awa mo na," umiiyak kong sabi at nahihirapan. "kahit ano, wag lang to. Saktan mo na lang ako," patuloy kong sabi.at 'di ako matigil sa pag-iyak

Hinila niya ako sa kama ng makalayo ako ng kaunti sa kanya. Pero pwersahan niya akong hinila ulit at para na siyang nasasaniban ng ibang katauhan. Nakakatakot siyang magalit at nuong buhay ko ay ngayon lang ako natakot ng sobra, na gaya nito.

Hindi ko alam kung paano niyang natanggal ang lahat ng saplot ko. Kaya lumantad ang buo kong katawan, hubo't hubad. Sinubukan kong hilahin ang kumot para takpan ang hubad kong katawan. Pero bago ko pa matabon lahat ay naagaw na niya iyon.

"Parang awa mo na, 'wag mo tong gawin." Sobrang pagmamakaawa ko sa kaniya.

Itunulak ko siya ng sapilitan at binuhos ko na ang lahat ng lakas ko pero kulang pa rin. Mas lalo niyang diniinan ang pagkulong sa akin. Humigpit ang kapit niya sa braso ko. At ang mga hita ko ay mahigpit din niyang inipit para hindi ako makakilos.

Kahit ano'ng gawin kong panlalaban ay hindi ko magawa. Malamig ang kwarto dulot ng malakas na aircon. Ang ilaw ay nakabukas pero nanlalabo ang mga mata ko dahil sa mga luhang nakaharang sa aking mata.

Nakakapagod ng magmakaawa at nakakapagod na ang manlaban kaya hinayaan ko na lang siya sa gusto niya dahil pagod na pagod na ako sa lahat.

Kung kailan ako tumigil sa pagpupumiglas ay saka naman siya tumigil sa aking humalik at parang nahimasmasan sa kaniyang ginawa.

Nakita ko sa kan'yang mga mata ang gulat dahil sa mga nagawa niya sa akin. Nagmamadali siyang tumayo at napasabunot sa kan'yang buhok na halatang nakokonsinsiya at sising-sisi sa kan'yang nagawa.

Kinuha niya ang kumot at itinakip sa hubad kong katawan at hindi ito makatingin sa akin. Napahilamos siya sa kan'yang mukha saka ito tulyan nang umalis ng walang paalam.

Nagpapasalamat ako dahil hindi niya tinuloy ang kaniyang binabalak at dahil sa ginawa niya nang gabi iyon ay hindi na ako nakatulog dahil binabantayan ko ang aking sarili. Kahit pagod ang katawan ay pinilit ko pa ring bumangon para tumulong sa mga gawain.

Nagpapasalamat rin ako dahil hindi ko nakita si Sir Sky sa bahay dahil maaga raw itong umalis. Simula rin sa araw na iyon ay hindi ko na siya napapansin at nakikita. Kung umuuwi man siya ay tulog na ako at kapag umaalis naman ay tulog pa rin ako.

Ngunit may isang gabi na hindi ako pinatulog dahil sa lakas ng buhos ng ulan. Madalim na paligid lang ang nakikita ko sa labas mula sa salaming bintana ng aking kwarto. Biglang pumasok sa aking isipan na hindi pa dumating si Sir Sky at walang nagbabantay sa gate dahil sumilong ito kaya may pagkakataon akong tumakas.

Alam kong may kasalanan ako sa kaniya pero napapagod na ako sa pagpapahirap niya sa akin. Kaya nagpasya akong bumaba at lumilinga sa paligid kung meron ba'ng mga tao. Nang wala akong mapansin na tao kahit isa ay nagmamadali kong tinungo ang pintoan at mabikis na binuksan.

Nakahinga ako ng hindi ito naka-lock at lalabas na sana ngunit nasa harap ko na si Sir Sky at hindi ko man lang narinig ang tunog ng kaniyang kotse dahil sa lakas ng ulan.

"I'm sorry," mahina niyang sabi pero sapat na para marinig ko ang boses niya.

Nalalanghap ko ang amoy ng alak mula sa kan'yang hininga at halos hindi na ito makalakad ng maayos dahil sa kalasingan.

Nagkusa na akong alalayan siya dahil wala na akong makitang ibang tao na pwedeng tumulong dahil lahat ay nakatulog na. Ikinawit ko ang braso niya sa aking balikat at inalalayan siyang maglakad. Hirap akong humakbang dahil napakabigat niya pero sinubukan ko pa rin na alalayan siya.

Dahan-dahan kaming umakyat ng hagdan at muntik na kaming mahulog dahil kumulang siya sa paghakbang at bigla itong nawalan ng balanse. Mabuti na lang at nakahawak ako nang mabilis sa handrail ng hagdan. Ilang hakbang na lang at malapit na kami sa dulo kaya pinagbiti ko pa lalo ang pag-alalay sa kaniya.