"I'm sorry," hingi ko ng paumanhin sa kaniya at nagsimula na ring maiyak sa takot. Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko dahil ang inaaalala ko lang ngayon ay kung ano ang magiging reaksiyon niya.
Titig na titig siya sa hawak niyang mga pregnancy test at hindi ito nagsasalita. Walang kahit ni isa ang pinalampas niyang tingnan at seryoso ito kung makatitig. Hindi ko alam kung masaya ba ito o hindi dahil hindi ko mabasa ang reaksyon sa kan'yang mukha pero isa lang ang nararamdaman ko ngayon kundi puno ng kaba.
"I'm sorry," ulit kong sabi at wala na akong nagawa para pigilan ang mga luha ko sa aking mga mata.
"Why are you saying sorry?" Niyakap niya ako nang mahigpit at hinalikan ako sa noo. "I'm so happy, but why do I have a feeling that you have a doubt?" aniya na sobrang saya.
Hi
