Wild Rage

Kabanata 4

Hindi ko mawari kung bakit nangingilid ang mga luha ko nang sabihin ni Rage na natatandaan pa rin niya ako. Hanggang sa akbayan siya ni Elijah na dahilan para mabali ang pokus namin ni Rage sa isa’t isa.

“Bro, you should see Rocia,” excited na wika ni Elijah. “Napakaganda na niya ngayon.”

“Yeah, I left him skinny and ill ten years ago. Is he doing great now? Nasa kwadra ba siya?” tanong ni Rage.

“Of course,” nakangising sagot ni Elijah. “He’s the most handsome stallion here in our land,” pagmamalaki pa niya.

“And Elijah keeps having girls here in our land might I add,” singit ni Leo. Nagtawanan naman sina tito Andrew at tito Samuel.

“Well, what can I say? Fuentes boys are too popular in this place,” ani Elijah. Smirk hasn’t come off his face yet.

“I agree,” wika ni Caleb habang siya ay nakangiti ng simple.

“Nako, kayo talagang mga bata kayo. Kumain na muna kayo at lumalamig na ang luto ng inyong nanay Lita,” saad ni nanay Lita.

Hinintay ko munang mauna sa pagkuha ng food sina Rage. Ngunit pagkaminamalas ka nga naman ay hinila ni Janessa ang kamay ko. Tumayo ako at saka niya ipinulupot ang kamay niya sa braso ko.

“Alam ko ang ginagawa mo, Ysa. Pabayaan mo nga si Rage. Kumuha na tayo ng pagkain,” saway niy. “Kung ayaw mong mahalata ka diyan na may sama ka pa rin ng loob sa kanya hanggang ngayon, act normal,” ani pa ni Janessa at saka niya ako pinanlakihan ng mata. Napilitan na lamang akong gawin ang sinabi niya dahil labag sa loob ko.

Lumapit kami sa mesa na puno ng pagkain at nakisabay na sa pagkuha ng food.

“Where’s my favorite adobo?” tanong ni Rage na nasa opposite direction ko.

“Over there,” turo ni Jude sa gawi ko. Hindi ko naman namalayan na adobo pala ang sinasandok ko.

Walang kung anu-ano ay nagsimulang lumakad si Rage papunta sa gawi ko dala ang kanyang plato. Biglang nataranta ang mga brain cells ko. Nanginginig ang mga kamay ko dahil nablangko ako ng wala sa oras. Ayaw gumalaw ng mga paa ko na tila ba napako ang mga ito sa kinatatayuan ko. Hindi pa magkamayaw ang puso ko na nagwawala sa aking dibdib.

Ngunit bago pa makalapit ng tuluyan sa gawi ko si Rage ay nahila na ako ni Janessa papunta sa kabilang side ng mesa.

“Umayos ka kung ayaw mong mapagalitan sa mga tito at tita natin dito,” bulong ni Janessa sa akin at saka niya pa ako pinanlakihan ng mata.

Sa huli ay kumuha na lamang ako ng shanghai at veggie salad para makalayo na ako kaagad kay Rage. Umupo ako sa upuan ng aming old piano. Habang kumakain ay pinagmasdan ko ang mga pinsan ko na nagkukulitan at nagtatawanan habang kumakain dito sa living room.

Hindi ko maiwasang titigan si Rage. He looks so handsome and so masculine. The way he talks is so sexy. The tone of his voice, the way he calls my name is like music to my ears. But I still feel hurt for what he did to me before. He’s so near yet he’s so far.

Now that I’m looking at him I can’t keep my eyes off of him. I miss my kuya Rage everyday. I always miss the old times. Our happy memories never left my mind and heart. And it pains me to see him right now as if I’m nothing.

Well, technically, it was my fault for telling him that I don’t want to see him again. Maybe, it was his reason why he acts like this towards me now. Oo na’t naaalala niya pa ako. Pero… siguro ay kinalimutan na niya ang aming pinagsamahan noon. At lahat ng iyon ay kasalanan ko.

And it hurts. Mas masakit pala ngayong bumalik siya na parang wala lang ako. He can go near me without breaking any sweat habang ako halos mahimatay sa kaba kanina habang papalapit siya sa akin. I feel like the old Rage had died when he left me ten years ago at dahil iyon sa akin.

Dumaan si nanay Lita sa gawi ko at saka niya kinuha mula sa akin iyong plato ko dahil naubos ko na ang pagkain ko. Then, I looked at our old piano. Binuksan ko ang kaha ng keyboard nito. I smiled at it as I remembered our time when Rage was teaching me how to play piano. He was really good at it.

Then, I started pressing one key. I closed my eyes and reminisced the old times.

Kuya Rage was playing piano back then and I heard him. He was playing kiss the rain by yiruma. Iyon rin ang kauna-unahang piano piece na natutunan ko dahil sa kanya. Until I realized I was actually playing it right now.

Naramdaman ko na lang na may umupo sa tabi ko at sinamahan ako sa pagplay ng piano. I opened my eyes and saw Rage sitting beside me while playing his part.

I stared at him while we’re both playing the piano. Then, he looked back at me and I almost wanted to cry and hug him.

I miss him so bad it hurts.

Isama pa ang malungkot na tugtog ng piano kaya mas lalong bumigat ang aking nararamdaman.

Nakatitig lamang kami ni Rage sa isa’t isa habang tumutugtog. I want to say something to him, but my ego is telling me that I hate him, yet I miss him. I feel so confused. Having him beside right now me made me want to tell him how hurt I was and still am. But I want him to know that I miss him too.

Hanggang sa natapos ang tugtog at nagpalakpakan ang mga kamag-anak namin na nakikinig pala at lumapit pa sa amin.

“God, I almost cried,” ani Elijah. “I should practice playing the piano to swoon some girls,” aniya pa. Siniko naman siya ni Caleb sa tagiliran. Napangiwi tuloy siya sa sakit.

“You’re such a disgrace, you know,” ani Caleb sa kanya.

“Ang sakit no’n,” reklamo ni Elijah.

“Napakagaling,” ani tita Claudia habang nakangiti ito. “You two should keep playing piano together.”

Napaiwas naman ako ng tingin at saka tumayo kaagad palayo kay Rage while he remained seated.

“You’re still as sharp as before,” ani Leo. “How I wish I’m skillful and talented as you,” aniya pa.

“You are always on top of your game, Leo,” ani Rage. “You wouldn’t be called the Lion of the Fuentes clan if you’re not, hindi ba?”

Damn. He is still humble just like before. No wonder my dad and my relatives adore him.

“Huwag ka nang bumalik sa London. Dito ka na lang,” ani Leo. Hindi sumagot si Rage. Instead, he glanced at me that made my heart to skip a beat.

Naisipan ko na lamang na mapag-isa sa veranda hanggang sa magsipag-uwian na sila. Leo, Elijah, Caleb, and Jacob stayed in for the night. At ang iba naman ay tumuloy na.

Habang inaayos ko sa malaking closet ko ang mga gamit ko na nilalabas ko sa maleta ay nadinig ko ang dalawang katok sa pinto ng kwarto ko.

I was certain it was Jacob, but when I opened the door, nanlaki ang aking mga mata nang bumungad sa aking harapan si Rage.

“May I come in?” aniya.

“A-anong kailangan mo?” I did my best to sound nice as possible and I hope hindi niya napansin ang panginginig ko. Just seeing him as close like this makes my knees turned jelly and I hate it.

Hindi sinagot ni Rage ang tanong ko, bagkus ay dumiretso ito sa pagpasok sa kwarto ko.

“I’m asking you, anong kailangan mo?” pag-uulit ko. I sounded a bit harsh but this time I didn’t care.

Umupo siya sa edge ng aking kama at hinaplos niya ito ng isang beses. “The bedsheet is still the same,” aniya.

Napakunot ang noo ko sa kanyang sinabi. But he was right. Simula noong umalis siya papuntang London, hindi na ako pumapasok dito sa kwarto ko. Instead, I stayed at the guest room until I went to Manila.

“Sabihin mo kung anong kailangan mo. Marami pa akong gagawin,” matalas kong wika.

Pinasadahan niya ng tingin ang nakasambulat kong mga gamit sa kama at sa sahig. “You never changed. Makalat ka pa din sa mga gamit mo,” aniya.

I crossed my arms over my chest. “So what? Leave my things alone,” I told him.

Nahagip ng kanyang atensyon iyong maliit na treasure box na nakapatong sa gitna ng aking kama. Nang abutin niya iyon ay siya namang pagmartsa ko papunta sa kanya.

“Don’t touch that!” I yelled. Inilayo niya iyon sa akin na dahilan para abutin ko iyon, ngunit sa kasamaang palad ay na-out of balance ako at napahiga sa kanya.

And now I’m on top him.

Napamura ako sa aking isipan. We’re so close. Nagdadampi ang tip ng aming ilon habang nanlalaki ang mga mata ko na nakatitig sa kanya.

“You still have this thing after you told me you hate me?” Rage asked. “Do you really hate me, princess?” he asked, almost in a low voice and it made my spine shiver. Tila ba umurong ang aking dila dahil hindi ako makasagot.

Siya lang naman ang nagbigay sa akin sa hawak niyang maliit na treasure box noong mga bata pa kami. And I’m guilty as charged for still having it and for using it as my jewelry box.

Dahan-dahang bumaba ang titig ni Rage sa labi ko. “I could smell your breath. You still eat those strawberry candies?” he asked.

I was caught off guard. Now, I don’t have to ask if he still remembers me because he clearly does remember everything about me in every fvcking detail.

“Do you still remember what you do when I smell those candies on you?” he asked huskily.

I do remember it as clear as crystal.

Hindi na ako hinayaan pang sumagot ni Rage dahil siya na mismo ang sumagot para sa akin.

He kissed my lips. But what surprised me more was that he licked my lips after.

And I let him do it.