ขณะที่เอสกำลังชวนโมนาคุยนั่นคุยนี่ระหว่างขับรถก็ต้องชะงักเมื่อมีคนโทรเข้ามาหาเขา ใบหน้าหล่อจากที่ยิ้มอารมณ์ดีก็เปลี่ยนมานิ่งขรึมทันทีเมื่อคนที่โทรมาคือพ่อของเขาจนโมนาได้แต่มองเอสด้วยความสงสัยเมื่อเห็นสีหน้าเขาเปลี่ยนมานิ่งขรึม
“ใครโทรมาหรอคะ”
โมนาเอ่ยถามเอสด้วยความอยากรู้
“พ่อพี่โทรมาครับ พี่รับสายแป๊บนะครับ”
เอสตอบกลับโมนาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนแต่ใบหน้ากลับไม่มีรอยยิ้มเลยแม้แต่น้อย เมื่อได้ยินคำพูดของเอส โมนาก็พยักหน้าแล้วเงียบเสียงเพื่อให้เขาได้คุยโทรศัพท์ ส่วนเอสเมื่อพูดจบก็กดรับสายขณะที่ขับรถอยู่
“ครับ”
(แกไปเรียนยัง)
“กำลังไปครับ”
(วันนี้เลิกเรียนมาที่บ้านด้วยนะ)
“ไปทำไมครับ”
(แกไม่คิดจะกลับมาบ้านเลยรึไง ฉันแค่อยากกินข้าวด้วย)
“มีแขกมาที่บ้านหรอครับ ถึงได้โทรตามผมไป”
เอสพูดกับผู้เป็นพ่อด้วยน้ำเสียงเย็นชา จนโมนาได้แต่มองด้วยความสงสัยเพราะตอนอยู่กับเธอ เขานั้นไม่มีท่าทางเย็นชาเ
