Awakening of the Half-Blood

Chapter 105

Heydrich Oxen Pria Ehrenberg’s Pov

“Please kill us,” walang pagdadalawang-isip nilang sabi habang diretsong nakatingin sa mga mata ko.

“We already ruined the trust that our master had with us before,” ani Lali. “Kaya wala na kaming dahilan pa para magpatuloy sa aming buhay. We just want to end this and it will be right for us to be dead in your hands.”

Para sa mga elite vampire na pumasok sa isang blood contract, ang tiwala sa kanila ng kanilang mga master ang pinakamahalaga sa lahat.

Kaya ginagawa nila ang lahat ng kanilang magagawa upang masiguro na hindi iyon masisira habang pinoprotektahan ang mga ito.

At oras na masira ang tiwala na ito ay para na din nilang pinili ang kamatayan dahil ang paglilingkod sa isang monarch vampire lamang ang nag-iisang dahilan kung bakit sila nagpapatuloy sa buhay.

Kaya naiintindihan ko kung bakit hinihiling sa akin ng mga ito na ako mismo ang pumaslang sa kanila.

“Why me?” tanong ko. “Bakit hindi na lang kayo magpakamatay gamit ang sarili niyong mga kamay?”

Umiling sila.

“We can’t,” sabi ni Yuuna pagkuwa’y napahawak sa kanyang lalamunan. “The blood crystal that is placed inside our body has the ability to revive us whenever we try to kill ourselves. And any kind of wounds that we inflicted with our own hands will immediately healed because of that spell so escaping Ara’s gasp using suicide is not in our option.”

“Why don't you just kill each other?” tanong ni Xan. “Hindi din ba pwede iyon? Or hire someone outside. Like a hired killer.”

“We are all connected because of the blood crystal so the spell is actually treating us as if we are one person,” paliwanag ni Nicole. “Basically, killing each other is still suicide detected by the crystals.”

“Mortals can’t kill us,” dagdag ni Jinyu. “And most of the vampires around the country are already under Princess Ara’s control.”

“Tanging ang mga bampira na nasa pangangalaga ni Zedd at ng mga Richelle na lamang ang hindi nakokontrol ni Ara dahil sa mga protection barrier na iniwan ni Leora sa mga lugar kung saan sila naninirahan,” dagdag naman ni Yuuna. “So, those things are really not in our options.”

I can’t help but feel bad for these elite vampires.

They were forced to betray their beloved master and can’t even do anything to stop it. They can’t even escape Ara’s control even though they keep hurting themselves.

And until now, they are still suffering because of Ara’s arrogations.

“Again, why me?” muli kong tanong.

“You are the half-blood, Heydrich.” Ilang salita lamang iyan ngunit sapat na upang ipaliwanag kung bakit ba ako lang ang kanilang inaasahan na siyang makakapagligtas sa kanila sa pagdurusa na kanilang kinasadlakan.

Half-blood vampires like me are exempted with most spells that we all know. At kahit ano pang proteksyon ang ilagay nila sa isang nilalang ay may kakayahan kaming patayin ang sinuman.

Kahit isang seirei pa na siyang pinagmulan ng kapangyarihang tinataglay ko ngayon. O kahit ang isang Sierra pa na binigyan ng basbas ng lahat ng nilalang na naninirahan sa bansang ito.

“If you didn’t kill us right now, Princess Ara will surely use us to fight you or hurt someone you love,” ani Nicole. “At hindi na namin kakayanin pa kung mangyayari iyon kaya nagmamakaawa kami sa iyo, Lady Heydrich.”

“Masyado na kaming maraming kasalanan sa mga kapwa namin bampira o kahit sa mga mortal na nasaktan namin dahil sa pagkontrol sa amin ni Princess Ara,” sabi ni Jinyu. “Hindi na kaya ng konsensya namin ang lahat ng iyon at tuluyan kaming mababaliw kapag nadagdagan pa iyon.”

“Nagmamakaawa kami sa iyo, Lady Heydrich!” Sabay-sabay pa silang yumuko at mukhang walang planong tumayo hangga’t hindi ko sila binibigyan ng sagot na papabor sa kanilang kagustuhan. “Parang awa mo na, Lady Heydrich. Iligtas mo kami sa pagdurusa na halos isang libong taon mahigit na naming dinadanas sa kamay ni Princess Ara.”

Napakamot ako ng ulo dahil hindi ko talaga alam kung ano ang dapat gawin sa kanila.

Alam ko naman kasi na hindi nila ginusto ang mga nagawa nila.

Tulad nga ng sinabi nila, nasa ilalim sila ng kontrol ni Ara kung saan wala silang kahit na anong lakas upang labanan ito.

Kaya masasabi ko pa din na hindi nila kailanman tinalikuran ang kanilang tungkulin sa kanilang mga master.

Pero iba ang impact ng ganitong bagay para sa mga mabababang rank ng vampire race na pumapasok sa blood contract.

Natural para sa kanila ang isipin na wala na silang karapatan pang mabuhay kapag nakagawa sila ng isang bagay na laban sa kanilang mga master. Ginusto man nila iyon o hindi.

“You have to save them, Heydrich,” bulong sa akin ni Wayne. “I can understand their feelings and their desperation to escape from Ara’s control. You are the only one who can help them.”

“But I don’t want to kill someone who was just being controlled but that brat,” sabi ko. “Hindi ko sila kayang patayin nalang.”

“Then, don’t kill them,” bulong naman sa akin ni Xan. “But you have to take responsibility for them.”

Kumunot ang noo ko. “What do you mean?”

“Give them hope or some reason to live again,” dagdag nito. “At least do that if you can’t really save them from their suffering.”

Muli akong napatitig sa mga elite vampire na iyon.

I can’t really kill them. Not because I am weak or I don’t have enough resolve to kill my enemy but because in the first place, they are not my enemy. Ara and those Shiann vampires are my only enemies.

They don’t have to die just to escape Ara’s control.

But I am sure that once the blood crystal is out of their body, the spell that stopped them from killing themselves will also disappear and they will surely use that chance to die.

And I don’t think I can let that happen.

So I think Xan's idea will be the best thing I can do for them.

Naupo ako upang magkapantay ang aming mga mukha at siniguro kong hindi ako magpapakita ng kahit na anong emosyon sa aking mga mata. “Sa tingin nyo ba ay ganoon ako kabait upang hayaan kayong makatakas sa lahat ng mga nagawa nyo?”

Napatingin sila sa akin at bahagyang natigilan.

“Yes, you are being controlled by Ara,” sabi ko. “But you still have the responsibility for everything that has happened in front of you. But instead of facing it and doing something to make up for it, you choose to run away and escape that responsibility.”

“That…” Naitikom nila ang kanilang bibig at nagsimulang mag-isip.

Tingin ko ay sa mga salitang iyon ay agad nilang nakuha kung ano ang gusto kong iparating.

Hanggang sa napabuntong hininga sila at tumingala sa akin.

“Then….” Napalunok si Nicole habang nakatingin sa akin. “What do we have to do?”