“อาจารย์เพิ่งแจ้งเมื่อวานนี้ค่ะ”
“แล้วเลิกกี่โมงครับ”
“น่าจะเอ่อ...เลิกห้าโมงค่ะ”
คนสนิทของปรานต์พยักหน้าว่ารับรู้แล้วขึ้นนั่งหลังพวงมาลัยพาผู้หญิงของนายไปส่งยังมหาวิทยาลัยตามที่อีกฝ่ายบอก ปราณปริยาลอบถอนลมหายใจเบาๆ ที่เบาะด้านหลัง กับการโกหกของตนเอง มันแนบเนียนหรือไม่ เธอไม่รู้ แต่ก็ทำให้คนขับรถไปส่งเธอได้โดยไม่ซักถามอะไรอีก เมื่อตอนแรกเธอบอกว่าวันศุกร์ไม่มีเรียน แต่แล้วพลิกลิ้นบอกใหม่ว่าอาจารย์ประจำวิชาขอให้มาเรียนในช่วงบ่ายแทน
ปรานต์ปริยาลงมายืนที่ริมทางเท้าแล้วรอให้รถคันที่มาส่งขับผ่านพ้นไปจนลับสายตา จึงเดินลัดเลาะไปยังตึกของต้า ชายรุ่นพี่ที่คนละคณะไม่ไกลจากที่เธอลงรถเท่าไรนัก
“นึกว่าจะไม่มา”
ต้าว่ายิ้มๆ ตามนิสัยของชายอารมณ์ดี ปราณปริยายิ้มตอบก่อนว่า
“ต้องมาสิคะ ไม่มาได้ยังไง นิ่มอยากไปทำกิจกรรมของชมรมบ้างนี่คะ”
“งั้นไปกันเลย มีบางคนล่วงหน้าไปก่อนแล้วล่ะ”
ปราณปริยายิ้มแล้วขึ้
