DALAWANG araw na akong gising pero ayaw pa rin akong palabasin sa hospital kung saan ako dinala noong nawalan ako ng malay-tao.
“Kailan ako pʼwedeng lumabas na, Angelica? Four days na ako rito sa hospital, simula ng dalhin ako rito,” sabi ko sa kanya.
Naiinip na rin ako. Maging ang aking katawan ay naghahanap ng gagawin ko.
“Hindi ka pa raw pʼwedeng lumabas. Bukas pa nga raw, Besh! Okay lang iyon at least ako ay day off pa rin sa office!” nakangiting sabi niya sa akin habang tinataas-baba ang kanyang kilay.
Ayaw pa rin niyang pumasok dahil kapag nakita niya raw si Giovanni ay tatadyakan niya raw sa bayag para hindi na magkaroon ng anak.
Sadista.
Pero, why not? Hindi ko naisip iyon nang magkaroon ng sagutan sa aming dalawa. Sana ilang beses ko siyang binayagan para sure ball na wal
