PAGKATAPOS ng apat na araw kong pag-stay sa hospital ay nakalabas na rin ako. Nakapag-discharge na rin ako.
“Besh, kaya mo na ba talagang lumakad, ha? Hindi ka nahihilo? Tandaan mo, ha, inumin mo ang vitamins mo, dalawa iyon!” saad ni Angelica sa akin.
Tinignan ko siya at ngumiti. “Magaling na ako, Angelica. And, hindi naman ako baldado para hindi maglakad. Naiinip na rin ako sa hospital,” sabi ko sa kanya.
“Ikaw lang ang inaalala ko... Lalo naʼt uuwi ka na ngayon, makikita mo na naman ang bruhang mang-aagaw at malandi mong kapatid!” madiin na sabi niya sa akin. “Until now bwisit pa rin ako, ha? Iyong napanood ko rin ang video na iyon, gusto ko rin siyang sabunutan. Ang sarap siguro iwasiwas ang buhok at sampalin ang magkabilang pisngi ng malandi mong kapatid, ano? Lalo na si Giovanni,
