SAY AMEN ( MOTIBO 5 )

Chapter 8 " THE SUSPICION "

Sa lilim ng malagong puno ng bougainvillea, natagpuan ng mga imbestigador si Mang Carlos Delgado, ang hardinero ng simbahan, na mahimbing na natutulog. Ang kanyang mukha ay payapa, isang matinding kaibahan sa nagngangalit na kaguluhan na bumabalot sa compound ng Sta. Monica Elementary School.

Chief Vonmark : "Carlos! Gising!" sigaw ni Chief Inspector Vonmark Del Rosario, habang marahang tinatapik ang balikat ng natutulog na lalaki.

Nagulat si Mang Carlos, ang kanyang mga mata ay biglang dumilat, at agad na napatingin sa mga mukha na nakapalibot sa kanya. Ang kanyang pandinig ay mahina, ngunit ang tensyon sa mga mata ng mga imbestigador ay hindi niya kailangan marinig para maunawaan.

Mang Carlos : "Ano'ng nangyari? Bakit n'yo ako ginigising?" tanong niya, ang kanyang boses ay puno ng pagtataka.

Major Ivana : "May nawawalang bata, Marian ang pangalan. Nakita mo ba siya dito sa paligid?" tanong ni Major Ivana Canlas, ang kanyang tono ay direktang nagpapahiwatig ng kagyat na pangangailangan ng kasagutan.

Si Detective Allen Mendoza, na kanina pa tahimik, ay lumapit at inilabas ang isang larawan ni Marian mula sa kanyang bulsa.

Detective Allen : "Ito ang bata, Carlos. Sigurado ka bang wala kang napansin?"

Napakunot ang noo ni Mang Carlos, at tumingin siya sa larawan bago dahan-dahang umiling.

Mang Carlos : "Hindi, ma'am. Hindi ko siya nakita. Abala ako sa pagtatanim at pagdidilig ng mga halaman. Hindi ko alam na may nangyaring gulo."

Ang mga imbestigador ay nagpalitan ng mga sulyap, ang suspetsa ay hindi pa rin nawawala sa kanilang mga mata. Ang katahimikan ay muling bumalot sa kanila, habang ang mga dahon ng bougainvillea ay marahang umugoy sa hangin, tila ba'y may sariling mga bulong ng misteryo.

Nakatayo si Mang Carlos, ang kanyang mga kamay ay nanginginig sa galit at pagkabigla.

Mang Carlos : "Hindi ko alam ang sinasabi n'yo!" sigaw niya, ang kanyang boses ay umaalingawngaw sa tahimik na hardin.

Mang Carlos : "Ako'y simpleng hardinero lamang, wala akong kinalaman sa pagkawala ng bata!"

Major Ivana : "Kailangan mong makipagtulungan, Carlos," mahinahong sabi ni Major Ivana Canlas, subalit ang kanyang mga mata ay nagpapahiwatig ng hindi matitinag na pagdududa.

Major Ivana : "Ang bawat detalye ay mahalaga. Sigurado ka bang wala kang nakita o narinig?"

Mang Carlos : "Paulit-ulit ko nang sinabi, wala!" tugon ni Mang Carlos, ang kanyang pasensya ay tila malapit nang maubos.

Mang Carlos : "Bakit hindi n'yo hanapin ang tunay na may sala, imbis na ako'y inyong pagbintangan?"

Nagpalitan ng tingin ang mga imbestigador, ang kanilang mga isipan ay puno ng mga tanong na hindi pa masagot. Si Detective Allen Mendoza ay lumapit, ang kanyang tingin ay diretso at seryoso.

Detective Allen : "Kung wala kang itinatago, wala kang dapat ikatakot, Carlos."

Ngunit si Mang Carlos ay hindi na makapagpigil. Sa isang iglap, itinulak niya ang mga imbestigador palayo at nagmamadaling lumakad patungo sa kanyang silid. Ang kanyang mga hakbang ay mabibigat, ang bawat isa ay tila nagdadala ng bigat ng hindi makatarungang pagdududa.

Walang salita, walang paalam, pumasok siya sa kanyang silid at isinara ang pinto nang malakas. Ang tunog ng pagkakandado ay parang hudyat ng kanyang pag-iisa, habang ang mga sakristan sa kabilang silid ay tahimik na nagmamasid, ang kanilang mga mata ay puno ng hindi masabi-sabing mga katanungan.

Ang pagwawalk out ni Mang Carlos ay nag-iwan ng isang malalim na katahimikan sa ere. Ang mga imbestigador ay naiwan sa labas, ang kanilang mga mukha ay nagpapakita ng halo-halong emosyon ng pagkabigo at pag-aalala. Ang suspetsa ay nanatili, isang malamig na anino na bumabalot sa kanilang lahat.

Sa bakuran ng simbahan, ang biglaang pag-alis ni Mang Carlos, ang hardinero, ay nagdulot ng kaguluhan. Ang kanyang mabilis na paglakad palayo, ang kanyang mga balikat ay nakayuko, at ang kanyang mga mata ay puno ng takot at galit, ay nag-iwan ng isang tanong na nakabitin sa hangin.

Chief Inspector Vonmark Del Rosario: (tumitingin sa papalayong likod ni Mang Carlos) May itinatago kaya siya?

Habang ang alikabok mula sa pagmamadali ni Mang Carlos ay unti-unting nawawala, ang tatlong imbestigador ay nagtungo sa kumbento, dala ang bigat ng hindi nasagot na mga katanungan.

Sa pinakadulong kuwarto ng mga madre, naroon ang silid ni Sister Maria, na tila isang santuwaryo ng katahimikan at misteryo. Ang pinto ay bahagyang nakabukas, at sa loob, isang anino ang bumungad sa kanila—si Sister Maria, nakapatirapa sa sahig, ang talugbong ay mahigpit na nakabalot sa kanyang ulo at mukha, taimtim na nananalangin.

Major Ivana : (mahina) Sister Maria, maaari ba kaming makisali sa iyong panalangin?

Walang tugon mula kay Sister Maria, ang kanyang katawan ay nanatiling hindi gumagalaw, ang kanyang mga labi ay patuloy sa pagbigkas ng mga dasal na hindi marinig.

Detective Allen : (dahan-dahan) Sister, nandito kami para humingi ng linaw sa mga pangyayari. Maaari mo ba kaming tulungan?

Si Sister Maria ay dahan-dahang tumayo, ang kanyang talugbong ay nanatiling nakatakip sa kanyang mukha. Ang kanyang boses ay lumabas na parang isang bulong mula sa kabilang mundo.

Sister Maria: (pabulong) Ang liwanag ay nagtatago ng dilim, at ang dilim ay nagtatago ng liwanag. Sa bawat panalangin, may isang kaluluwang naghihintay na maligtas.

Ang mga imbestigador ay naramdaman ang isang kakaibang lamig na dumampi sa kanilang balat. Ang atmospera sa silid ay biglang naging mabigat, at ang kanilang hininga ay tila naging usok sa hangin.

Chief Inspector Vonmark Del Rosario: (matatag) Sister, kailangan namin ng iyong tulong. Mayroon bang nangyari dito na dapat naming malaman?

Sister Maria: (malamig) Ang bawat hininga ay may kwento, at ang bawat kwento ay may katapusan. Ngunit hindi lahat ng katapusan ay maaaring sabihin.

Muling nagkatinginan ang tatlong imbestigador at pakiramdam nila ay tila nakikipag usap sila sa hangin. Hindi mawari ng mga ito kung may kaugnayan ba ang kanyang mga sinasabi sa mga nangyayaring kaguluhan sa Sta. Monica o siya ba ay unti unti ng nasisiraan ng bait. Walang nagawa ang tatlo kundi iwan si sister Maria na wala silang nakuhang anumang malinaw na kasagutan sa kanilang mga katanungan. Ngunit bago sila lumabas ng silid ay kaagad na sumagi sa isip ni Detective Allen ang babaeng nakatalukbong na nag iwan ng isang sulat sa paanan ng rebulto ni San Pedro. Doon niya na realized na siya ang babaeng iyon, nagtatanong si Allen sa kanyang sarili kung bakit siya nagkakaganoon, may alam kaya siya nangyayaring p*****n sa loob ng Sta. Monica?

Sa gitna ng gabi, kung saan ang katahimikan ay tila mas mabigat pa sa karimlan, si Mang Carlos ay tahimik na lumabas ng kanyang silid. Ang kanyang mga mata’y nag-aalab sa hindi maipaliwanag na pangamba habang siya’y naglakbay patungo sa hardin.

Halos sabay naman, isang pigura—na hindi niya kilala—ay lumitaw mula sa dilim. Si Sister Maria, na hindi alam ni Mang Carlos, ay tila hinila ng isang hindi nakikitang pwersa patungo sa parehong lugar. Sa ilalim ng maputlang liwanag ng buwan, nagtagpo ang kanilang mga landas.

Mang Carlos: “Sino ka? Bakit ka nandito sa ganitong oras?”

Sister Maria: “Ako’y… nawawala. May kakaibang nararamdaman ako dito, parang may nagmamasid.”

Sa isang iglap, ang hangin ay tila naging mas malamig, at ang kanilang mga anino ay nagtama, puno ng pagdududa sa bawat isa. Sa di kalayuan, isang anino ang nagtatago sa dilim nakamasid ito sa dalawang naguusap, ngunit ang kanyang presensya ay hindi man lang nila namamalayan. Makalipas ang ilang sandali ay muling tumakbo si sister Maria patungo sa bahay ng mga Madre at naiwan si Mang Carlos na nagtataka, noon lamang niya nakita si sister Maria. Napaupo si Mang Carlos sa isang sementadong upuan sa tabi ng rebulto ni San Pedro. Napapangiti ito habang hinahaplos ang isang bulaklak ng gumamela na unti uting bumubukadkad.

Mang Carlos: " Ang ganda mo ngayon ay panandalian lamang, pero pagdating ng umaga pagsikat ng matinding init ng araw ay kusa kang malalagas at wala ng makakaalala sayo "