SAY AMEN ( MOTIBO 5 )

Chapter 6 " THE SCHOOL "

Sa lilim ng mga lumang puno ng akasya, ang paaralan ng Sta. Monica ay nakatayo bilang isang saksi sa maraming henerasyon ng mga batang naglalaro, natututo, at lumalaki. Ang bawat silid-aralan, mula Grade 1 hanggang Grade 6, ay parang mga kahon ng alaala, magkakadikit at magkakasama sa isang mahabang hanay na tila ba mga kapatid na magkahawak-kamay.

Ang mga pader ng paaralan ay may kulay na maputlang asul, na may bahid ng panahon at kalumaan. Ang mga bintana ay mataas at malalapad, na parang mga matang bukas sa kaalaman at karanasan. Sa bawat silid, ang mga upuan at mesa ay yari sa kahoy na may mga pangalan at mensahe na inukit ng mga estudyanteng dumaan sa paglipas ng panahon.

Sa likurang bahagi ng mga silid, may isang pasadyang pintuan na nagbubukas patungo sa isang tahimik na aklatan. Dito, ang mga libro ay nakahanay sa mga estante, nag-aalok ng mga kuwento at aral na lampas sa apat na sulok ng silid-aralan. Katabi nito, ang canteen ay puno ng samyo ng tinapay at tsokolate, na nagpapaalala sa mga bata ng kaginhawaan ng tahanan.

Sa magkabilang gilid ng paaralan, ang bahay ng mga madre ay kasing tahimik ng kanilang mga panalangin. Ang mga halaman at bulaklak sa kanilang hardin ay maayos at nagbibigay ng kapayapaan sa sinumang dumadaan. Sa kabilang gilid naman, ang bahay para sa mga bisita ay nakatago sa likod ng mga puno ng narra, na parang isang lihim na kanlungan para sa mga panauhin na naghahanap ng katahimikan at pagninilay.

Habang naglalakad sina Chief Inspector Vonmark Del Rosario at Major Ivana sa landas na ito, ang bawat hakbang ay nagdudulot ng ingay sa mga dahon at graba, na tila ba isang paanyaya sa isang bagong misteryo na kanilang sisiyasatin sa lumang paaralan ng Sta. Monica.

Vonmark: Magandang umaga po, Sister. Pasensya na po sa istorbo, pero maaari po ba naming malaman kung paano naapektuhan ng mga kamakailang pangyayari ang mga bata dito?

Madre: Magandang umaga, Chief Inspector. Walang anuman, naiintindihan namin ang inyong pangangailangan. Ang mga bata ay medyo balisa, ngunit sinisikap naming panatilihing normal ang kanilang araw-araw na gawain.

Ivana: Napansin ko po na tila tahimik at seryoso ang mga bata sa kanilang pagsusulat. Hindi po ba sila nagtatanong o nagpapakita ng pag-aalala tungkol sa nangyari kay Father Vincent?

Madre: Ah, si Father Vincent... isang mabuting tao. Oo, nagtanong sila, at may ilang hindi mapakali. Ngunit sinisikap naming ipaliwanag sa kanila na ang Diyos ay may plano para sa ating lahat.

Vonmark: Naiintindihan po namin. May napansin po ba kayong kakaiba sa mga bata o sa iba pang mga madre matapos ang insidente?

Madre: Sa totoo lang, Chief Inspector, may ilang madre na tila mas madalas na nagdarasal at may mga bata na tila mas tahimik kaysa dati. Ngunit wala naman pong ibang kakaiba.

Ivana: Sister, mayroon po bang mga estudyante o madre na malapit kay Father Vincent? Baka po mayroon silang maibahagi na makakatulong sa aming imbestigasyon.

Madre: Si Father Vincent ay malapit sa lahat, lalo na sa mga bata. Subalit, kung mayroon man, si Sister Maria ang pinakamalapit sa kanya. Siya po ang madalas na kasama ni Father Vincent sa mga gawaing pangkomunidad.

Vonmark: Maraming salamat po, Sister. Maaari po ba naming makausap si Sister Maria?

Madre: Siyempre, Chief Inspector. Nasa kanyang silid siya ngayon, nagdarasal. Sundan niyo ako, at dadalhin ko kayo sa kanya.

Habang tinatahak nina Chief Inspector Vonmark at Major Ivana ang makitid na pasilyo patungo sa opisina ng mga madre, ang kanilang mga yapak ay gumagawa ng ritmikong tunog sa sahig na gawa sa kahoy. Ang mga dingding ay puno ng mga larawan ng mga santo at banal na kasulatan, na nagbibigay ng isang sagradong atmospera sa lugar.

Pagdating nila sa opisina, sinalubong sila ng limang madre, bawat isa ay may kanya-kanyang natatanging personalidad:

Madre Agatha - Siya ang pinaka-mahinhin sa grupo, na may malumanay na boses at palaging may ngiti sa kanyang mukha. Ang kanyang mga mata ay nagpapakita ng kabaitan at pag-unawa.

Madre Bernadette - Kilala siya sa pagiging medyo tomboy, na may matatag na tindig at direktang pananalita. Madalas siyang makita na tumutulong sa pag-aayos ng mga bagay-bagay sa paligid ng kumbento.

Madre Clara - Siya ang mahiyain at tahimik na madre, na madalas na nagmumuni-muni sa hardin. Ang kanyang presensya ay halos hindi napapansin, ngunit ang kanyang malalim na pananampalataya ay nadarama ng lahat.

Madre Dominique - Ang kanyang kumpiyansa ay umaapaw, at siya ang madalas na tagapagsalita ng grupo. Ang kanyang mga salita ay puno ng sigla at determinasyon.

Madre Elena - Bilang Mother Superior, siya ang pinakarespetado at pinakamatatag sa lahat. Ang kanyang karunungan at karanasan ay gabay ng kumbento sa mga panahon ng pagsubok.

Vonmark: Magandang umaga po sa inyong lahat. Kami po ay narito upang makipag-usap kay Sister Maria tungkol sa mga pangyayari kamakailan.

Madre Agatha: Magandang umaga, Chief Inspector. Si Sister Maria po ay nasa kanyang silid, nagdarasal. Maaari ko po ba kayong samahan doon?

Ivana: Bago po iyon, nais sana naming malaman kung mayroon kayong napansin na kakaiba sa mga bata o sa ibang mga madre matapos ang insidente?

Madre Bernadette: Wala naman po kaming napansin na kakaiba. Ang mga bata ay patuloy lang po sa kanilang pag-aaral, at kami ay sa aming mga gawain.

Vonmark: Paano po ang kalagayan ni Sister Maria matapos ang pagkawala ni Father Vincent?

Madre Clara: Si Sister Maria po ay talagang apektado. Sila po ni Father Vincent ay malapit sa isa't isa, lalo na sa mga proyektong pangkomunidad.

Ivana: Maaari po bang makausap si Sister Maria ngayon?

Madre Dominique: Opo, susundan niyo lang po ako. Ngunit, pakiusap, maging maingat po sa pagtatanong. Siya po ay nasa isang sensitibong kalagayan.

Vonmark: Naiintindihan po namin. Maraming salamat po sa inyong lahat.

Sa loob ng isang silid na may mga bintanang may kulay, sina Chief Inspector Vonmark at Major Ivana ay nakatayo sa harap ni Sister Maria. Ang liwanag mula sa labas ay sumisilip sa mga bintana, nagbibigay ng banayad na glow sa paligid. Si Sister Maria, na nakatalukbong, ay dahan-dahang tumingin sa kanila, ang kanyang mga mata ay nagpapahiwatig ng isang malalim na kalungkutan.

Vonmark: Sister Maria, nais po sana naming malaman ang inyong nalalaman tungkol sa mga pangyayari kamakailan.

Maria: (mahinang boses) Alam ko na darating ang araw na ito... (siya ay tumayo at humarap sa kanila, dahan-dahang inalis ang kanyang talukbong)

Habang unti-unting lumantad ang kanyang mukha, ang kalahati ay kasing ganda ng isang anghel, habang ang kabilang kalahati ay nasira ng mga peklat at kulubot, bunga ng isang malagim na aksidente. Ang dalawang detective ay hindi makapaniwala sa kanilang nakikita.

Ivana: (nagulat) Sister Maria...

Maria: Oo, ako nga. Ako ang nag-iwan ng sobre sa simbahan. (lumuhod at yumuko ang ulo) Ang talata tungkol sa espada at katarungan... ito ang aking pasanin.

Vonmark: (naguguluhan) Ngunit bakit, Sister Maria? Bakit mo ginawa ito?

Maria: (tumingala, ang mga mata ay puno ng determinasyon) Dahil ang hustisya ng Diyos ay hindi lamang sa langit. Minsan, kailangan nating ipatupad ito sa lupa.

Sa sandaling iyon, isang malakas na kalabog ang umalingawngaw mula sa kabilang dulo ng kumbento. Ang mga madre ay nagtakbuhan palabas ng kanilang mga silid, at ang mga bata sa paaralan ay nagsimulang sumigaw. Sa labas, ang mga sasakyan ng pulisya at ambulansya ay nag-uunahan papunta sa direksyon ng simbahan.

Vonmark: (tumayo at hinawakan ang balikat ni Maria) Ano ang ibig sabihin nito, Sister Maria?

Maria: (tumayo at tumingin sa bintana) Ang katotohanan ay malapit nang lumabas, Chief Inspector. Ang katotohanan na magbabago ng lahat.

Habang ang mga sirena ay patuloy na umaalingawngaw at ang tensyon ay tumataas, ang dalawang detective ay napagtanto na ang misteryo ay mas malalim pa kaysa sa kanilang inakala.