EPISODE06 ฬิชอบก็พอแล้ว
1703 Words
ห้าวัน ห้าวันกับการนอนที่โรงพยาบาล ใกล้จะขาดใจแล้วเพราะโดนพ่อยึดโทรศัพท์ เป็นไงล่ะ ฉันเจ๋งใช่ไหม โถ เจ๋งพูดมาได้ อายุตั้งเท่าไหร่ยังโดนพ่อยึดโทรศัพท์ กลัวฉันจะหาทางหนี พี่น้องก็ไม่มีใครกล้ามาเยี่ยมนอกจากแซนตี้ที่ได้รับอนุญาตเป็นกรณีพิเศษ
“หวัดดี เป็นยังไงบ้างครับคนป่วย” หมอเดลสุดหล่อเดินเข้ามาในห้องพักผู้ป่วย เขาเป็นหมอที่รับผิดชอบฉัน ทั้งยังเป็นรุ่นพี่และคู่หมั้นของแซนตี้ เป็นคนที่แซนตี้ต้องแต่งงานด้วยเพื่อสืบทอดกิจการโรงพยาบาลต่อไป ทำนองต่างฝ่ายต่างได้ผลประโยชน์ พี่หมอเดลไม่ได้รักแซนตี้หรอกนะ อันนี้แซนตี้บอกมา ฉันก็ไม่เข้าใจหรอกว่าทั้งสองอะไรยังไงกัน
“พี่หมอเดลก็รู้ว่าฬิไม่ได้เป็นอะไร ทำไมยังจะให้ฬินอนโรงพยาบาล” เขาหล่อนะ แต่ไม่ใช่สเปกฉันเพราะเขาแก่กว่าฉัน สเปกนาฬิกาต้องเด็ก ๆ เคี้ยวดังกรุบ กรุบ
“ก็พ่อฬิบอกว่าฬิสุขภาพไม่แข็งแรง ให้นอนโรงพยาบาลสักหน่อยน่าจะดี เผื่อจะซ่าน้อยลง”
“พี่หมอเดลก็รู้ว่าฬิไม่ได้เป็นอะไรเลยอ่า สุขภาพฬิแข็งแรงมาก ให้ฬิไปเถอะนะ ฬิใจจะขาดแล้ว อยู่ที่นี่ไม่มีอะไรน่าดูสักอย่าง”
“ไม่ได้ครับ พี่ต้องทำตามหน้าที่” พูดออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พี่หมอเดลก็เป็นแบบนี้แหละ ยิ้มแย้มตลอด คาดเดาไม่ได้ว่าเบื้องหลังรอยยิ้มนั้นคิดอะไรอยู่
“โอ้ย! ไม่คุยด้วยแล้ว”
“หึ อดทนหน่อยฬิ อีกสองวันครับ”
“นี่ฬิเริ่มสงสัยแล้วว่าที่พี่หมอเดลทำตามที่พ่อฬิขอเพราะหน้าที่หรือเพราะอยากเจอบางคน”
“เดี๋ยวพี่เพิ่มวิตามินให้นะครับ”
“ค่า” หมอเดลอายุ 31 ปีเป็นหมออนาคตไกลถูกจองตัวมาสืบทอดโรงพยาบาลในรุ่นต่อไป หากถามว่ารักแซนตี้ไหม ก็อย่างที่บอกฉันเดาไม่ค่อยจะออกเพราะเขายิ้มเสมอ ถ้าถามว่าแซนตี้รักพี่หมอเดลไหมบอกเลยว่าไม่ รายนั้นแทบไม่สนใจพี่หมอเดล หรือฉันดูความรักไม่ออกหรือเปล่า จะว่าไปไอ้ความรักมันเป็นตัวแบบไหนกัน จับต้องได้ไหม แค่คำว่ารักพูดง่ายจะตายไป ไม่รู้สึกก็พูดได้เพราะฉันพูดกับเด็ก ๆ ที่เลี้ยงตลอด
‘อะไรที่ได้มาง่าย ๆ มันจะน่าสนใจได้ไง’ แซนตี้เคยพูดไว้
ก็ตามนั้น แซนตี้พูดมางี้ฬิจะขัดอะไร ชีวิตใครชีวิตมัน ตอนนี้ฬิยังจะเอาตัวไม่รอด ไม่รู้เลยว่าต่อไปชีวิตจะเจออะไรบ้าง ตั้งแต่พ่อนอสพูดเรื่องแต่งงานอนาคตที่แสนเจิดจ้าก็เริ่มมืดมน
อะ ๆ ไม่คิดละ ตอนนี้ก็ถือว่าพักผ่อนแล้วกัน อย่างน้อยผู้ชายที่พ่อแม่พูดถึงก็ไม่ได้โผล่หัวมาให้เห็น ดีเหมือนกัน ฉันไม่อยากเห็นไม่อยากรู้จัก อะไรที่พ่อหาให้มันไม่ตื่นเต้นหรอก ยิ่งมีคนคอยบงการฉันยิ่งไม่ชอบใจ
เฮ่อ คิดถึงน้องดริฟจัง ได้กินอาหารของน้องดริฟคงจะรู้สึกดีมาก รอพี่ฬิก่อนนะคะน้องดริฟ อีกสองวันพี่ก็ได้กลับบ้านแล้ว อาหารโรงพยาบาลก็ดีแหละ แต่อาหารฝีมือน้องดริฟดีกว่าเยอะเพราะได้เห็นน้องดริฟขมักเขม้นในการทำอาหารให้พี่ฬิ
ณ บ้านแซนตี้ ในวันที่นาฬิกาแสนสวยและรวยมากได้รับอิสรภาพ ออกจากโรงพยาบาลควรจะกลับบ้านใช่ไหม ไม่ค่ะไม่ไป ที่ที่นาฬิมาคือบ้านของแซนตี้เพราะหนีหน้าพ่อ
“เสนอหน้า” เชิดหน้าไปอีกทางเมื่อเห็นพี่น้องเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่น
“น้อง ๆ อุตส่าห์มาหา พูดงี้เสียใจนะครับ” แฝดกะเพราแสร้งตัดพ้อ สีหน้าเสแสร้งมาก
“ทำเป็นพูดดี จอมปลอม แน่จริง ทำไมไม่ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาล ปล่อยให้เหงาได้ไง”
“โอย ใครจะกล้า อานอสเอาจริงไข่ไม่กล้าหรอก” ไข่เจียวทำหน้าสยองก่อนจะเดินมากอดแขนฉัน
“อย่างไข่เจียวกลัวอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ”
“กลัวสิ ต้องหัดกลัวบ้างอะไรบ้าง” สีหน้าไม่ได้ดูเหมือนจะกลัวสักนิด
“จ้า” ฉันกลอกตามองบน จากนั้นบรรดาพี่น้องก็แยกย้ายเข้ามุมส่วนตัว ไข่เจียว แซนตี้ แสนซน ตะวันเดินเข้าครัว เมนูต้อนรับฉันคือสุกี้ จบที่เมนูนี้เพราะคล็อคอยากกิน มันร้องงอแงจะกินคนอื่นก็เลยรำคาญ เออออตามกันให้จบเรื่อง
“ฬิ”
“อืม” ขณะที่กำลังตอบแชตน้องดริฟและเด็กคนอื่น ๆ ซานต้าที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เรียกฉัน เขาเป็นแฝดของแซนตี้ มีศักดิ์เป็นอา ทว่าฉันแก่กว่า ฉันใหญ่สุด สวยสุด รวยสุดในบรรดาพี่น้องด้วยนะ
“ไม่อยากรู้เหรอเจ้าบ่าวหน้าตาเป็นไง” ซานต้ารู้ทุกเรื่องที่อยากจะรู้ แต่เป็นพวกไม่สนโลกสักเท่าไหร่ สนแต่ความรู้สึกความสุขของตัวเองงี้ ก็แปลกดีที่มาสนใจเรื่องฉัน
“ไม่อะ เพราะยังไงก็ไม่ยอมแต่ง ฉะนั้นไม่จำเป็นต้องรู้จัก”
“ขัดไม่ได้หรอก”
“ให้ลุงทิวช่วย” คนเดียวที่ยื่นมือช่วยนาฬิกาคนสวยทุกเรื่องมีแค่ลุงทิวเท่านั้น
“ฬิ”
“อืม” ทำไมวันนี้พูดมากจังวะ ปกติต้องเป็นคนเงียบ ๆ ดิ
“ซานไม่ชอบหน้าไอ้เด็กที่ไปคลับกับฬิเลยว่ะ เลิกกับมันหน่อยดิ”
เด็กที่ไปคลับ อ๋อ คนโปรด “แต่ฬิชอบนะ คนโปรดน่ารักดี”
“ซานไม่ชอบ”
“ซานไม่ชอบไม่เป็นไร ฬิชอบก็พอแล้ว” ทันทีที่ฉันพูดจบซานต้าผ่อนลมหายใจออกมายาว ๆ
“เตือนแล้วนะ” นั่นคือคำพูดสุดท้ายที่ได้พูดกับซานต้า เพราะว่าหลังจากนั้นแซนตี้ก็ยกหม้อสุกี้มาตั้ง ตามด้วยไข่เจียวแสนซนตะวันยกถาดเนื้อถาดผักจานชามออกมา ปาร์ตี้เล็ก ๆ ของต้าวจิ๋วศิวะวานนท์เริ่มต้นขึ้นด้วยเสียงหัวเราะ
ที่ว่าออกจากโรงพยาบาลจะไปหาน้องดริฟเลยต้องยกเลิกก่อนละ พี่น้องนาน ๆ จะรวมตัวต้องให้ความสำคัญอันดับหนึ่ง น้องดริฟเอาไว้พรุ่งนี้ ต่อด้วย น้องกรณ์ น้องกุ้ง น้องแชมป์ น้องแซม จบที่คนโปรดคนสุดท้าย เอาไว้คนสุดท้ายเพราะเป็นคนพิเศษไง
“นี่เราต้องฉลองให้เจ้ฬิหรือเปล่าครับ ได้แต่งคนแรกเลย” อาทิตย์พูดขึ้นกลางวงสุกี้ ไอ้ฉันไม่ค่อยสนใจหรอกแต่ไข่เจียวน่ะสิ พูดเรื่องแต่งงานได้ที่ไหนกัน
“อิจฉาก็ตัดหน้าก่อนสิ ทางนี้ไม่รีบจ้า” เป็นวิธีตัดบทที่ดีอยู่นะ เหมือนอาทิตย์จะถูกสะกิดให้รู้สึกตัวด้วยแหละ เราจึงเปลี่ยนเรื่องคุยกัน
“นี่ ๆ เจ้ฬิ ไอ้เด็กเจ้ฬิที่ไปขายชานมในห้างอะ สาวติดตรึมเลยนะ ระวังจะโดนหลอก กลายเป็นป้าสายเปย์ โอ๊ะ! เจ้มันร้อน”
“ดี จะได้เงียบปาก” ดู ดูไอ้หมูสับมันพูด เคืองก็ตรงว่าฉันป้าอะ ฉันแค่แก่กว่าพวกมัน แค่ชอบเด็กฉันกลายเป็นป้าซะงั้น ไอ้น้องพวกนี้มันจริง ๆ
“ลืมไปเจ้ฬิไม่ชอบยอมรับความจริง”
“แล้วคลับวุ่นวายไหมไข่เจียว” หันไปจิกตาใส่หมูสับแล้วจึงถามไข่เจียว ฉันไม่ได้เข้าคลับเป็นอาทิตย์เลยนะ คิดถึงผู้ชายหล่อ ๆ จะแย่
“ไม่ค่ะ ไข่เอาอยู่”
“เอากับใคร ได้ข่าวไม่ได้เอานานแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ช่วยตัวเองก็ได้ไหม อุปกรณ์ครบอยากเสียวแบบไหนก็จัดแบบนั้น”
“ไข่เจียว!” เป็นแซนตี้ที่ปรามหลานสาวตัวแสบ
“บางทีกูก็โชคดีที่หมาน้อยไม่แต่งด้วย ไม่งั้นกูคงบ้าตายรายวัน” คนเคยถูกปฏิเสธพูดขึ้นมากลางวงด้วยใบหน้านิ่งเรียบ ทันทีที่ซานต้าเปิดประเด็นเขาก็ถูกพวกที่เหลือโจมตีอย่างรวดเร็ว
“แหม ใครมันดีเท่านายท่านขา”
“นายท่านคะ นายท่าน นายท่าน”
“ไข่มุกขอโทษค่ะนายท่าน”
“ไหน ๆ ประเด็นอะไรกัน ใครคือไข่มุก ไม่ได้ไข่เจียวหันไปเก็บไข่มุกแทนงี้เหรอ” แซนตี้ถามคู่แฝด ทว่าไม่ได้ทำให้ซานต้าสะเทือน
เขาตอบมาเพียงสั้น ๆ พร้อมส่งสายตาพิฆาตไปหาบรรดาน้องชายที่แซว “บังเอิญ”
ไอ้พวกปากเก่งก่อนหน้าจึงเงียบปากลง ฉันก็เลยถือโอกาสจังหวะเหมาะพูดซะเลย “ก็ชอบทำอะไรมีลับลมคมในแบบนี้ไง เกิดอะไรขึ้นมาถึงไม่เคยช่วยได้”
“ไม่ต้องห่วง ตอนนี้เอาตัวเองให้รอดเถอะ”
“อุ้ย เหมือนโดนตบหน้าเลยอ่า” ไม่น่าปากดีเล้ยนาฬิกา
“เออฬิ” ซานเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้เขาหันมาทำหน้าจริงจัง
“อ่าฮะ” ฉันรอฟัง
“พี่ไอ้กลิ้งอะชื่ออะไรนะ”
“พี่ก้อง”
“เออ เขาบอกให้ไปหาเขาหน่อย”
“เมกาไกลจะตาย ใครจะไป”
“เขาไม่ได้ให้ไปหาที่เมกา”
“พี่ก้องไปกี่ปีแล้วนะ”
“3 ปี” แซนตี้ตอบ
“อ้าว ครบกำหนดกลับแล้วนี่”
“เขากลับมาเป็นอาทิตย์แล้วฬิ”
“อ่อ” งั้นน้องดริฟคงต้องเป็นคิวที่สองแล้วล่ะ คิวหนึ่งยกให้พี่ก้อง “นี่ ๆ คืนนี้นอนนี่กันไหม เล่นไพ่กัน”
“เสี้ยนก็ไปเล่นในบ่อน” คล็อคส่ายหัว
“อยากเล่นกับพี่น้องอะ เข้าใจฟีลไหม”
“เค ๆ ไข่เล่น ถ้าไม่มีใครเล่นเดี๋ยวไข่พาทำอย่างอื่น”
“สายตาแบบนี้ไม่พ้นพากูท่องเว็บโป๊ดูผู้เล่นเสียว”
“แล้วไม่ชอบดูเหรอ” ไข่เจียวทำหน้าทะเล้น
“ชอบจ้า”
“โอ้ย พวกเจ้คุยไรกันเนี่ย สงสารซนด้วย ซนยังเด็ก แม่ห้ามไม่ให้มีแฟน” แสนซนเบะปาก ท่าทีกระเง้ากระงอดน่ารักเป็นบ้าเลย
“ก็งี้ อยากเกิดช้า”
“เจ้…” เวลารวมตัวแต่ละครั้งเรียกเสียงหัวเราะกันลั่นบ้าน สำหรับฉันเป็นอะไรที่มีความสุขมากจริง ๆ และความสุขแบบนี้จะคงอยู่ตลอดไป
- Writer
