กลางเวหาที่ปกคลุมด้วยปุยเมฆสีขาวสะอาดตา ที่ถูกพัดพาด้วยสายลม แสงแดดที่สาดส่องกระทบกับปุยเมฆสีขาวจนสะท้อนแสบในตา ความโหยหาที่เคยกอบกินหัวใจจนเต็มดวงมาเนิ่นนานนับหลายปี บัดนี้เริ่มมีความหวังขึ้นมาเหมือนดั่งแสงอาทิตย์ยามรุ่งที่กำลังสาดส่องแสงสีทองอร่ามทะยานเฉิดฉาย เหมือนกับหัวใจของฉันตอนนี้ที่เริ่มมีแสงสว่างอีกครั้ง ความหวังที่คืบคลานเข้ามาใกล้ การเดินทางที่มากกว่าสิบชั่วโมงจากอีกซีกโลกตอนนี้มันสิ้นสุดลงแล้ว
เสียงล้อเครื่องบินกระทบกับพื้นนั่นคือชี้บ่งของการถึงที่หมายที่เป็นบ้านเกิดของฉันแล้ว ความดีใจจนต้องเผยยิ้มออกมา "หนูดากลับมาแล้วนะคะ" ความหวังที่จะได้พบหน้าเขาที่ฉันเฝ้าคะนึงหาทุกคืนมันกำลังจะเป็นจริงแล้ว ข้างกายที่มีสาวน้อยตัวเล็กนอนหลับสนิทอย่างไม่รู้ประสา ลมหวนได้พัดพาเรามาแล้วสินะ นับจากนี้ขออย่าได้มีอุปสรรคขวางกั้นอีกเลย ฉันได้แต่ภาวนาในใจ
"น้องซีน" ฉันเรียกปลุกเธอเพราะเครื่องบินกำ
