เวลาล่วงเลยมาจนถึงเย็นเฉกเช่นตอนนี้ก็เป็นปกติดังเดิม ถึงเวลาที่ลูกสาวตัวน้อยของฉันใกล้เลิกโรงเรียนและฉันต้องไปรับเธอเช่นเดิม การที่ฉันมาอยู่ที่นี่ด้วยชีวิตที่แสนจะเรียบง่าย ชีวิตที่ไม่มีใครรู้จัก ชีวิตที่มีแค่ฉันกับลูกมันก็มีความสุขดีถึงแม้ความสุขที่ฉันได้รับมันจะยังไม่เติมเต็มดวงใจก็ตามเพราะขาดคนที่ฉันรักอีกหนึ่งคนคือเขาคนที่ฉันจากมาทั้งน้ำตา แต่เมื่อฉันว่ามีน้องซีนเธอคือส่วนเต็มเติมอีกครึ่งหัวใจให้ฉัน
(คุณแม่!)
ทันทีที่ลูกสาวตัวน้อยเห็นฉันเธอรีบวิ่งปรี่เข้ามาสวมกอดเอวฉันด้วยความดีใจ ฉันจับแขนเล็กออกห่างเล็กน้อยแล้วนั่งยองๆเสมอคนตัวเล็กที่มีรอยยิ้มดีใจ รอยยิ้มที่เหมือนคุณพ่อของเธอมากแทบทุกส่วนบนใบหน้าจิ้มลิ้มนี้เธอได้รับจากคุณพ่อของเธอมาเกือบทั้งหมด ทุกครั้งที่ฉันมองหน้าเธอฉันก็เผลอไผลนึกถึงเขาทันทีพาลทำให้น้ำตาที่ฉันมีมันคลอในดวงตาอย่างไม่รู้ตัวด้วยความคิดถึงคะนึงหา
"วันนี้เรียนสนุก
