ประกาศิตรักนายหัว

ขอให้ส่งคู่หมั้นมาคอยดูแล

      เมื่อปล่อยคนร้ายสองคนไปแล้ว ชาติชายสงสัยว่าทำไมนายของตนเองยอมปล่อยโจรไปแทนที่จะส่งให้กับตำรวจ

    "ทำไม่นายไม่ยิงมันทิ้ง หรือส่งให้ตำรวจ" ชาติชายถาม

    "ไอ้ชาติ พวกมันทั้งสองคนน่ะเป็นคนหัวขาดอยู่แล้ว มึงคิดเหรอว่ามันทำงานพลาดไอ้ใหญ่มันจะเก็บไอ้สองตัวนี้ไว้ กูแค่อยากได้ความจริงว่าใครส่งมันมา แต่กูไม่อยากทำบาปเองก็เท่านั้น" เหมราชอธิบาย

    "อ๋อครับนาย ผมเข้าใจแล้วครับ ว่าแต่นายไปทำแผลก่อนเถอะครับ เลือดไหลเยอะแล้วนะนายหรือจะออกจากเกาะไปโรงพยาบาลดีครับ" ชาติชายถามอย่างเป็นห่วงนาย

    "ไม่ต้องไปโรงพยาบาลแค่นี้ไกลหัวใจ แต่พรุ่งนี้เช้ามึงโทรบอกแม่กูด้วยนะว่ากูโดนยิงไม่มีคนดูแลให้แม่กูโทรบอกแม่ยายกูให้ส่งเมียกูมาอยู่ดูแลกูด้วย" เหมราชพูดสั่งงานชาติชาย

    "เมียเลยเหรอนาย นี่นายหญิงเสร็จนายแล้วเหรอ" ชาติชายถามและทำหน้าเหว่อ

    "ยัง กูพยายามจะรวบหัวรวบหางและกลืนทีเดียวอยู่ แต่แม่งว่าที่เมียกูฉลาดฉิบหายระวังตัวแจ กลับบ้านทุกอาทิตย์ไม่เปิดโอกาสให้ได้อยู่สองต่อสองกับเขาเลย" เหมราชบ่นเมื่อนึกถึงแม่คนสวยตาคมของเขา

  เช้าวันรุ่งขึ้น ชาติชายโทรหาแม่ของนายหัวเหมราช เพื่อทำตามแผนการให้เนื้อแพรมาอยู่ดูแลนายหัวที่เกาะ

    "นายหญิง นายหัวโดนยิงครับ แต่ไม่ต้องตกใจนะครับ ไม่เป็นอะไรครับกระสุนเฉี่ยวไปแต่อยากอ้อนคุณแพรบอกให้ผมบอกให้นายหญิงจัดการให้หน่อยครับ" ชาติชายบอกแม่ของเหมราชตามตรง

    "แล้วไปหาหมอแล้วยังละชาติ ฉันเป็นห่วงลูกชายฉันนะ ส่วนเรื่องหนูเนื้อแพรเดี๋ยวฉันจัดการให้" นางอุษาถามชาติชายน้ำเสียงเป็นห่วงลูกชายเพียงคนเดียวมาก

    "ผมทำแผลให้ตั้งแต่เมื่อคืนครับนายหญิงไม่ต้องเป็นห่วงครับ นายฝากบอกว่ารบกวนนายหญิงช่วยตกใจแรงๆใส่แม่คุณแพร ทำอย่างไรก็ได้ให้คุณแพรมาให้ได้ครับ ผมจะไปรอรับคุณแพรที่ท่าเรือตอนเที่ยงครับนายหญิง" ชาติชายบอกแม่ของเหมราช

    "ไอ้ลูกคนนี้ ฉันละเบื่อมันจริง ๆ ชาติเตรียมมารับหนูแพรเขาแล้วกัน" อุษาบอกชาติชายน้ำเสียงเหนื่อยใจกับลูกชายตัวดีเสียเต็มประดา

    แม่ของเหมราชโทรไปคุยกับแพรนวลให้แพรนวลโทรไปหาเนื้อแพร ให้กลับมาดูแลเหมราชที่ถูกยิงเมื่อคืน เมื่อเนื้อแพรทราบข่าวจากแม่ก็ตกใจมาก

    "จริงหรือคะแม่ เมื่อคืนพี่เหมยังคุยกับหนูอยู่เลย ถูกยิงจริง ๆเหรอคะ แล้วเป็นยังไงบ้างคะอยู่โรงพยาบาลหรือเปล่า"เนื้อแพรถามแม่ของตนเองน้ำเสียงตกใจ

    "เปล่าลูก ป้าสาบอกว่าหมอผ่ากระสุนออกแล้วพักฟื้นที่เกาะ ไม่อยากอยู่โรงพยาบาลเกรงจะไม่ปลอดภัย เพราะพี่เขาโดนซุ่มยิงนะลูก อยู่เกาะมีมือปืนอารักขาหลายคน อยู่เกาะสะดวกกว่าเพราะเกาะรังนกก็ต้องเฝ้า ถ้าจะต้องแยกมาเฝ้าพี่เขาที่โรงพยาบาลอีกจะลำบาก ทางลุงสิงห์เลยให้หมอเข้าไปรักษาที่เกาะ แม่เลยอยากให้แพรไปอยู่ช่วยดูแลพี่เขาหน่อย ป้าสาก็ยังเจ็บข้อเท้ายังไม่หายดีเลย" แพรนวลเล่าลูกสาวตามที่แม่ของเหมราชขอร้องให้ช่วยสร้างเรื่องให้ใหญ่โต เนื้อแพรจะได้ตัดสินใจไปหาเหมราชง่ายขึ้น

    "ก็ได้ค่ะแม่ งั้นแพรโทรหาเพื่อนก่อน วันนี้นัดจะไปกินอาหารทะเลกัน คงต้องเปลี่ยนทะเลที่จะไปแล้วละค่ะ" เนื้อแพรบอกแม่ของตัวเอง วางสายจากแม่เนื้อแพรก็โทรหาอานนท์ทันที

    "นนท์ วันนี้ฉันไปทะเลกับพวกแกไม่ได้แล้วละ พอดีพี่เหมเขาถูกยิงฉันต้องกลับบ้านด่วนเลย" เนื้อแพรบอกเพื่อน

    "ว้ายจริงเหรอแก แล้วนายหัวเขาเป็นยังไงบ้าง" อานนท์ถามเพื่อน

    "โดนลอบยิง ผ่ากระสุนออกแล้วอาการฉันก็ยังไม่มั่นใจว่าเป็นอย่างไรบ้างวะแก ฉันกำลังจะออกจากคอนโดขับรถไปท่าเรือเกาะรังนก ยังไงไว้คุยกัน ดีนะที่สอบเสร็จแล้ว" เนื้อแพรบอกเพื่อน

    "งั้นแกกลับไปดูแลว่าที่ผัวแกเถอะ ฉันไปกับนังพริกมันก็ได้ แกขับรถดีๆนะ ไม่ต้องรีบมากละแพรฉันเป็นห่วง ถึงท่าเรือแล้วแกโทรมาบอกฉันด้วยนะ" อานนท์บอกเนื้อแพร

    "จ๊ะ งั้นแพรขับรถก่อนนะนนท์ ฝากบอกพริกมันด้วย" เนื้อแพรบอกอานนท์

    เนื้อแพรขับรถมาถึงท่าเรือไปเกาะรังนก เมื่อขับรถมาจอดก็พบว่าชาติชายมารอรับอยู่แล้ว

    "สวัสดีค่ะพี่ชาติ รอแพรนานไหมคะ" เนื้อแพรไหว้ชาติชายและสอบถามตามมารยาท

    "ไม่นานครับคุณแพร เชิญคุณแพรลงเรือเลยครับส่วนรถคุณแพรเดี๋ยวผมให้คนจัดการให้ครับ" ชาติชายบอกเนื้อแพร

    "แล้วพี่เหมอาการเป็นอย่างไรบ้างคะ เห็นแม่บอกว่ากระสุนฝังในผ่าออกแล้ว แล้วตอนนี้ใครเฝ้าพี่เหมอยู่ค่ะ แพรเห็นพี่ชาติมารับคิดว่าจะอยู่คุ้มกันพี่เหมเสียอีก" เนื้อแพรถามชาติชายด้วยความสงสัย

    "ว่าที่เมียนายนี่ฉลาดจริง ๆด้วยว่ะ" ชาติชายคิดในใจ

    "เอ่อ มีคนอยู่คุ้มกันนายแล้วครับคุณแพร ผมเลยออกมารับคุณแพรเอง ส่วนอาการเดี๋ยวคุณแพรไปดูเองจะดีกว่า นายเพ้อหาแต่คุณแพรเลยครับ" ชาติชายพูดกับเนื้อแพรเลี่ยงที่จะไม่บอกตรง ๆเพราะไม่อยากโกหก สู้ให้เนื้อแพรไปเห็นเองจะดีกว่า

    "เหรอคะ"เนื้อแพรพูดในใจก็คิดว่ามันเริ่มมีอะไรแปลกๆอยู่

    เมื่อมาถึงเกาะรังนก เนื้อแพรเพิ่งมาครั้งนี้เป็นครั้งแรก ชาติชายจึงพาขึ้นไปบนห้องนอนของนายหัวเหมราช ซึ่งตอนนี้นายหัวเหมราชได้แกล้งนอนหลับอยู่บนเตียงกลางห้องนอนใหญ่

"พี่ชาติค่ะแล้วหมอ พยาบาลไม่มีมาอยู่ดูแลเหรอคะ แล้วกระสุนฝังในเสียเลือดเยอะไม่เห็นมีให้น้ำเกลือเลย" เนื้อแพรถามชาติชาย

    "เอ่อคือ พยาบาลนายน่าจะต้องเป็นคุณแพรครับ คือเอ่อ ผมขอตัวไม่ดูคนงานเก็บรังนกก่อนนะคุณแพร" ชาติชายตอบตะกุกตะกัก เมื่อหันไปเห็นว่าเหมราชส่งซิกให้รีบออกไป

    "ค่ะ พี่ชาติคะ พี่ชาติเดี๋ยวก่อนแพรยังถามไม่จบ"เนื้อแพรเรียกชาติชายไว้ แต่ชาติชายรีบออกไปและปิดประตูลง เนื้อแพรจึงวางกระเป๋าเสื้อผ้าลง สำรวจไปรอบๆห้องอย่างนึกระแวง

    "โอ๊ย...เจ็บแผลจัง หิวน้ำขอน้ำกินหน่อย" เหมราชแกล้งแสดงละครทันที