ตอนที่ 4 สัมภาษณ์งาน

2100 Words

สัมภาษณ์งาน ♡♡♡♡♡☆☆☆☆♡♡♡♡♡ “น้อง ๆ เข้ามารอข้างในนะคะ อีกไม่เกิน 20 นาทีเราจะเริ่มสัมภาษณ์ที่คนแรกก่อนค่ะ”พนักงานหญิงคนหนึ่งที่แขวนป้ายตรงหน้าอกว่าฝ่ายบุคคล มาเรียกให้นักศึกษาให้เข้าไปเตรียมความพร้อมที่ห้องด้านใน “น้องพักผ่อนได้ตามสบายนะคะเราจะเรียกตามลำดับที่น้อง ๆ มาลงชื่อไว้ในตอนเช้า”พนักงานหญิงคนนั้นยังคงพูดต่อไป ห้องที่พวกเขาอยู่ถูกแยกออกมาจากห้องที่ต้องสัมภาษณ์ โดยเจ้าหน้าที่ที่รับผิดชอบจะเรียกเข้าไปทีละคน ในห้องที่ให้นักศึกษาพักจะมีอาหารว่างเครื่องดื่ม น้ำผลไม้ ต่างๆไว้บริการ เพราะอาจจะมีหลายคนที่ยังไม่ไดรับประทานอาหารเช้ามา ทาง ศิริวัฒน์กรุ๊ป จึงต้องคอยอำนวยความสะดวกเรื่องอาหารว่างไว้สำหรับพวกเขาทั้งหมด 》》》》》♡☆♡《《《《《 เวลาผ่านไปเกือบจะ 30 นาที “น้อง ๆ ทุกคนพร้อมแล้วนะคะ ขอให้ทุกคนโชคดีนะคะ คนที่หนึ่งนายภาณุสิทธิ์ เยาวกุล เชิญค่ะ”คนที่มีหน้าที่เรียกคนเข้าห้องสัมภาษณ์ก็มาทำหน้าที่ของตัวเอง “ตื่นเต้นจังเลยนะ อยากเป็นคนที่ถูกเลือก”คนที่นั่งข้าง ๆ กัสพูดขึ้นด้วยท่าทางที่ตื่นเต้นตามที่บอก เอามือตบเบา ๆ ที่หน้าขาของตัวเอง ดูก็รู้ว่าตื่นเต้นมากแค่ไหน “เราก็ตื่นเต้น ทำเต็มที่ หายใจลึก ๆ นะ เราชื่อกัสนะ จาก มหาวิทยาลัย AAU”กัสที่ให้กำลังใจเพื่อนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ “เราชื่อวาย จาก มหาวิทยาลัย BBU ยินดีที่ได้รู้จักนะกัส”สองหนุ่มน้อยนั่งคุยกันจนเพลินเพราะว่าไม่ได้อยู่ในลำดับต้นจึงมีเวลาคุยกันเพื่อลดความกังวลของเขาทั้งสองคนลง “ลำดับที่ 14 นายเนตรพิพัฒน์ สุวรรณพรม เชิญด้านในค่ะ”ในที่สุดก็ถึงลำดับของกัสซักที รอนานเหมือนกันนะ แต่ละคนเข้าไปก็นาน ๆ กันทั้งนั้นเลย “โชคดีนะกัส เราเอาใจช่วย”วายชูมือขึ้นสองนิ้วสัญลักษณ์สู้ ๆ ส่งให้กัสก่อนที่กัสจะเดินเข้าไปในห้อง “เราต้องทำได้ เพื่อแม่ ๆ สู้ ๆ กัส”กัสบ่นพรึมพรำกับตัวเอง “ขอนุญาตเข้าห้องครับ”กัสขออนุญาตเข้าห้องตามมารยาทที่พึงทำ “เชิญนั่งลงก่อน” “ขอบคุณครับ” ‘เอ้ย ! นั่นพี่คนนั้นนี่มาเป็นกรรมการสัมภาษณ์ด้วยเหรอ นี่มันอะไรกัน กัส งง' กัสมองไปที่ผู้ชายคนที่เพิ่งเจอในลิฟท์เมื่อเช้านี่ ‘โอ้ย !! กัสเอ๊ย ทำไมมึงซวยแต่เช้าเลยวะ ชีวิตใน ศิริวัฒน์ กรุ๊ป คงเป็นแค่ความฝันสิน่าฮือ ๆ ๆ’ ธีรากรที่มองมาทางกัสพร้อมกับเปิดดูประวัติที่แฟ้ม ธีรากรที่เห็นท่าทางประหม่าของเด็กหนุ่มตรงหน้าก็ยิ้มให้อย่างเป็นมิตรพยักหน้าให้หนึ่งที เผื่อเด็กน้อยจะคลายความกังวลลง ธีรากรยกมือชูสองนิ้วเป็นการให้กำลังใจเด็กน้อย ถ้าไม่สังเกตก็คงไม่เห็นท่าทางที่เปลี่ยนไปของท่านรองประธาน และเขาขยับปากแบบไม่เปล่งเสียงออกมา แต่พอจะเดาได้ว่าเขาพูดว่าอะไร ‘มั่นใจนะครับ สู้ ๆ ✌✌’ แค่กัสเห็นแค่นั้นก็เผลอยิ้มออกมากับตัวเองทำให้เขาคลายกังวลลงมาบ้างแล้ว 'พร้อมลุย เพื่อแม่' หลังจากการสัมภาษณ์จบลงแล้ว ทุกคนก็มานั่งรออยู่ที่ห้องเดิม “ขอเวลารวบรวมคะแนนก่อนนะคะ ตอนบ่ายให้น้อง ๆ มาดูผลการคัดเลือกที่ฝ่ายบุคคลนะคะ”พนักงานคนเดิมมาแจ้งให้ทุกคนทราบ “วายนี่ก็ใกล้เที่ยงแล้วไปหาอะไรกินกันดีกว่านะ” “โรงอาหารของบริษัทอยู่ชั้นหนึ่งด้านหลังตึกนะเด็ก ๆ” “งั้นไปกินที่โรงอาหารก็ได้ ซ้อมไว้ ๆจะได้ชิน อิอิ”วายพูดออกมาอย่างอารมณ์ดีและชวนกันออกไปกินข้าว “กะว่าผ่านว่างั่น ฮ่า ฮ่า เราก็แอบหวังเหมือนกัน แต่ไม่ได้ก็แล้วแต่บุญกรรมแหละเน้อ” กัสพูดออกมาอย่างเผื่อใจ ไม่ได้ก็มีแผนสองอีก เหลืออีกหลายบริษัทที่ยังไม่ได้ไปสัมภาษณ์ 》》》》》♡☆♡《《《《《 >>>>> โรงอาหารศิริวัฒน์กรุ๊ป “น่ากินทั้งนั้นเลย เลือกไม่ถูกเลยเราเอามา 2 อย่าง”วายบอกกับกัสที่มองอาหารในมือ “ร้อนตัว ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย เดี๋ยวเราไปซื้อน้ำมาให้”กัสบอกกับวายที่ทำหน้าหงอย ๆ ไม่รู้จะกลัวโดนว่าทำไง กัสงง ก็ใครอยากกินอะไรก็ซื้ออย่างที่ตัวเองอยากกินมาแค่นั้นก็สิ้นเรื่อง กัสเดินมาพร้อมกับน้ำเปล่า ในมือ 2 ขวด และก็นั่งลงกำลังจะพากันกินข้าวแต่ก็ต้องชะงัก “พี่นั่งด้วยคนได้ไหมครับ”ธีรากรที่แอบได้ยินสองหนุ่มคุยกันว่าจะมาทานข้าวที่โรงอาหาร ก็เลยตามลงมาซื้อข้าวมากะจะมานั่งกินกับเด็กน้อยหน้าใสคนนี้ “อะ เอ่อ ..... คุณครับ แบบ !!”เป็นเสียงวายที่กำลังอึ้งอยู่ดี ๆ คนที่เป็นกรรมการสอบสัมภาษณ์ก็มาขอทานข้าวด้วย ทำไมกันนะ “ครับ ว่าไง ให้พี่นั่งด้วยคนได้ไหมครับ”ธีรากรที่แอบชำเลืองมองไปทางกัส ตอนนี้เหมือนจะเคือง ๆ ที่ถูกผู้ชายคนนี้ปั่นหัวอยู่นิดหน่อยที่โดนหลอก จะว่าโดนหลอกก็ไม่ได้นะ ก็กัสไม่ได้ถามนี่ว่าเขาทำงานที่นี่ในตำแหน่งอะไร “คงจะไม่เหมาะมั้งครับที่คุณ จะมานั่งทานข้าวกับพวกเราแบบนี้”กัสบอกด้วยน้ำเสียงที่พยายามตอบให้เป็นปกติที่สุด ทั้งที่แอบเคืองผู้ชายคนนี้อยู่ในใจ “เหมาะไม่เหมาะพี่เป็นคนตัดสินครับ”ธีรากรนั่งลงฝั่งเดียวกันกับกัส แบบใกล้ชิด ให้ตัวติดกับเด็กน้อยอย่างจงใจ ที่ตอนนี้ขยับออกเล็กน้อยเมื่อรู้สึกว่าโดนเบียดจากผู้ชายเอาแต่ใจคนนี้อยู่ จะเสียงดังหรือพูดอะไรมากไม่ได้ เพราะนี่ไม่ใช่ทีที่ตนเองจะทำอะไรได้ เลยพยายามทำหน้าปกติไม่ได้แสดงอารมณ์ใดใดออกมา เพราะอีกคนเป็นถึงกรรมการสอบสัมภาษณ์ กลัวจะมีผลต่อคะแนนจริง.ๆ บริษัทจะมาพูดเหมือนเดิมได้ยังไงกัน กัสก็เกร็ง ๆ อยู่บ้าง ตอนนี้ทุกสายตาของพนักงานที่ลงมาทานข้าวเที่ยงที่โรงอาหารก็พากันมองมาที่โต๊ะที่มีหนุ่มรูปงามหนึ่งคน และหนุ่มน้อยน่ารักอีกสองคนแทบจะเป็นตาเดียว และมีเสียงคุยกันดังขึ้นมาเป็นระรอก ๆ “หน้าบึ้งเชียว โกรธพี่อยู่เหรอครับ”ธีรากรแกล้งแหย่คนหน้าบึ้งที่นั่งกินข้าวไม่พูดไม่จา “ผมจะไปโกรธคุณได้ยังไงกันครับ ไม่สมเหตุสมผล”สรรพนามแทนตัวเองเริ่มเปลี่ยนไป กัสบอกไปตามเหตุผลที่มันควรจะเป็น ‘แห้วแน่เลยกัสเอ๊ย ใครจะเอาคนที่เอาเงินเป็นใหญ่แบบแกเข้าทำงานวะ นี่ถึงกับตามมาเยาะเย้ยถึงโรงอาหารเลยนะ ฮือ ๆ กัสเศร้า’ “หึ ไม่โกรธ เหรอ ยิ้มให้พี่หน่อยซิครับ นะครับ”ธีรากรพูดพร้อมเอามือเขี่ยปลายจมูกคนหน้างอเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูคนหน้างอปากแข็ง อย่างไม่แคร์สายตาพนักงานเลย ปกติแทบจะไม่เคยเห็นท่านรองของพวกเขาลงมาทานอาหารที่โรงอาหารเลย ไก่มีสี่ขา ยังเป็นไปได้ง่ายกว่าท่านรองประทานมากินข้าวร่วมกับพนักงาน กัสได้แต่ย่นจมูกใส่คนช่วงกวน แต่ก็ยังไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ทำตาดุ ๆ ใส่ธีรากร ช่างน่ากลัวเหลือเกิน ตัวเท่าลูกแมวนี่ ‘ไม่ต้องกลัวไหม้ก็ได้นะ จะกวนไปถึงไหนครับพี่ คนนะไม่ใช่มะม่วง’ “ทานข้าวเที่ยงให้อร่อยนะครับ พี่ไม่กวนแล้ว”ธีรากรมีงานค้างที่ต้องทำเลยนั่งกับเด็กน้อยหน้าใสไม่ได้นาน “ตายแน่เลยวาย เราปล่อยไก่ไปตั้งหลายตัว เราไม่รู้ว่าคุณธีรากรจะเป็นกรรมการสอบสัมภาษณ์ของบริษัทนี้ เราต้องไม่ผ่านแน่เลย ทำไงดี ๆ ”ทันทีที่ธีรากรเดินพ้นออกไปจากโรงอาหาร กัสก็เริ่มโวยวายในสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อเช้า “ไม่หรอกมั้ง เราว่าคุณเขาเหมือนจะชอบกัสนะ”วายพูดไปตามที่เห็น ตามที่เขารู้สึก “พูดเป็นเล่น เราเป็นผู้ชายนะ และไม่มีทางเป็นไปได้ด้วย เขาแค่มาแกล้งเราและเยาะเย้ยเราเท่านั้น เห็นไหมเขาไม่ได้กินข้าวที่เขาซื้อมาแม้แต่คำเดียว”กัสพูดพร้อมมองจานข้าวของคนที่เพิ่งเดินออกไป เพราะไม่มีร่องรอยการกินเลยแม้แต่คำเดียว และก็พูดออกไปในสิ่งที่เขาเองรู้สึกเหมือนกัน เมื่อวานควงนางแบบระดับแนวหน้า วันนี้วายจะมาบอกว่าคนอย่างคุณธีรากรน่ะเหรอชอบตน ดวงอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตกยังจะมีโอกาสเป็นไปได้มากกว่าซะอีก เพ้อเจ้อใหญ่แล้วนะวาย “งั้นพนันกัน ถ้ากัสได้ กัสต้องเลี้ยงข้าวเรา สิบมื้อ”วายก็มั่นใจในสายตาของตัวเองเหมือนกันว่าคนระดับนั้น มีเหตุผลและความจำเป็นอะไรที่ต้องมานั่งกินข้าวกับนักศึกษาฝึกงานกันและดูท่าทางก็ไม่ธรรมดาด้วย คงไม่ใช่แค่ต้องการจะแกล้งกัสหรอก มันมีอะไรมากกว่านั้นในดวงตาของผู้ชายคนนั้นที่มองมายังเพื่อนเขา ด้วยสายตาที่เป็นประกาย “ถ้าเราได้ฝึกงานที่นี่นะ เลี้ยงเป็นเดือนก็ยังได้เลย”กัสพูดออกมาเพราะไม่คิดว่าจะเป็นไปได้อยู่แล้ว “จำคำพูดตัวเองไว้ด้วยล่ะ หึหึ”วายมีความมั่นใจระดับเกินร้อยว่าต้องได้กินข้าวฟรีหนึ่งเดือนแน่ ๆ สายตาวายไม่น่าพลาด 》》》》》♡☆♡《《《《《 >>>>> ฝ่ายบุคคล นักศึกษาทุกคนที่มาสัมภาษณ์งานวันนี้ก็มารอกันพร้อมหน้าในเวลา 13.00 น. ที่ฝ่ายบุคคล ไม่นานก็มีเจ้าหน้าที่ออกมาพร้อมกระดาษ แล้วมาติดลงที่บอร์ดหน้าห้อง มีหลายคนที่เข้าไปดูบางคนก็ยิ้มบางคนทำหน้าเศร้า นั่นบ่งบอกถึงว่าใครได้รับข่าวดีและใครที่ได้รับข่าวร้าย แต่มีคนหนึ่งที่เพื่อนลากไปก็แทบจะไม่ยากก้าวขา เพราะอยากรู้แต่ไม่อยากดู กลัวเสียใจ กัสเลยเลือกที่จะนั่งอยู่ที่เดิมดีกว่า ไม่อยากออกไปดูเพื่อตอกย้ำความรู้สึกเสียใจของตัวเอง “เราไม่ไปดูหรอก ไม่อยากตอกย้ำความเสียใจ วายไปดูเผื่อเราด้วยนะ”กัสที่พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่ “ไม่ใจเลย เดี๋ยวเราไปดูให้เอง”วายเดินเข้าไปที่บอร์ดก็พบว่ามีรายชื่อของตัวเองแล้ว แต่เขาไม่รู้อะดิว่ากัสชื่ออะไร จะดูให้เพื่อนได้ยังไงกัน “เย้ ๆๆ กัสมีชื่อเรานะ แต่ว่ากัสชื่ออะไรเหรอ”วายที่ดีใจจนออกนอกหน้าหันมาถามชื่อของกัส “เนตรพิพัฒน์ สุวรรณพรม”กัสที่พลอยลุ้นไปกับเพื่อนเหมือนกัน “เสียใจด้วยนะกัส”วายทำหน้าเศร้าบอกกับกัสที่ทำหน้าลุ้นอยู่ใกล้ ๆ “ไม่เป็นไร เราเผื่อใจไว้แล้วแหละ ยินดีด้วยนะวาย กลับกันเถอะ”กัสพูดออกมาอย่างถอดใจ ก็ไปมีเรื่องกับกรรมการสัมภาษณ์ขนาดนั้น ถ้าได้ก็คงจะดูแปลกไปหน่อยนะ “โอเคกลับ ๆ ”สองหนุ่มก็เดินออกมาจากฝ่ายบุคคลเพื่อกลับบ้าน อีกคนก็เดินคอตกกลับบ้าน นี่กัสจะไม่เดินไปดูรายชื่อจริง ๆ เหรอ "วายต้องเลี้ยงไอติมปลอบใจเราด้วยนะ"กัสยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเศร้ากับวายที่เดินคู่กันมาออกจากบริษัท “ที่เราบอกว่าเสียใจด้วย เพราะว่ากัสจะได้เลี้ยงข้าวเราหนึ่งเดือนไง คริคริ”วายที่เฉลยออกมาเพราะเห็นเพื่อนเดินคอตก “จริงเหรอวาย”กัสที่ได้ยินแบบนั้นก็วิ่งกลับไปที่ฝ่ายบุคคลอีกครั้งเพื่อไปดูให้แน่ใจว่าวายไม่ได้โกหก “วาย มีชื่อเราจริง ๆ ด้วย เย้ ๆ ๆ เราดีใจที่สุดเลย”กัสกระโดดกอดเพื่อนด้วยความดีใจอย่างลืมตัว ในที่สุดกัสก็ได้ฝึกงานที่ ศิริวัฒน์กรุ๊ปอย่างที่ตั้งใจไว้ แม่จะได้ไม่ลำบากแล้ว ดีใจที่สุดเลย 'เราไม่ลำบากแล้วนะครับแม่ กัสทำได้แล้ว' ♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more