[SOMJEED TALK]
เย็นวันนี้บนโต๊ะอาหารมื้อเย็นเหลือเพียงแค่คุณน้า แต้ว เจ๊หอมและฉัน
พี่คำรามกับพี่โตไม่ได้อยู่ทานข้าวเย็นด้วย ทั้งที่พี่โตบอกให้ฉันกลับเข้ามาในบ้านแล้วตัวเองบอกจะตามเข้ามาแท้ๆ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้ตามมา ผู้ชายคนนั้นหายไปเลยตั้งแต่ช่วงเย็น พอไม่มีพี่คำรามกับพี่โต บรรยากาศบนโต๊ะอาหารจึงเงียบไปถนัดตา
จะมีก็คงเป็นเสียงหัวเราะคิกคักของแต้วขณะกินข้าวไปนั่งเล่นมือถือไปเท่านั้น
“แต้ว เวลากินข้าวอย่าเล่นโทรศัพท์สิลูก” เสียงดุๆของคุณน้าทำฉันเงยหน้าขึ้นมองไปยังเพื่อนสนิทซึ่งอยู่ข้างกันเล็กน้อย ทว่า สายตากลับไม่เป็นดั่งใจ เพราะดันสบเขากับนัยน์ตาอีกคู่ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงกันข้าม
แต่ไม่ใช่กับหูซึ่งได้ยินเสียงบทสนทนาบนโต๊ะอาหารทุกถ้อยคำชัดเจน
“หนูขอเช็กเฟสบุ๊กแป๊บหนึ่งแม่...อุ้ย!”
“เป็นไรเรา อุ้ยเอ้ยอะไร?”
“เปล่าค่ะ”
“แม่จะเติมข้าว มีใครอยากจะเติมข้าวบ้างไหม?”
“ไม่ค่ะ หนูเหมือนจะอิ่
