"หยุดตรงนั้นแหละ!" คำสั่งเสียงดุดันทำให้พัฟฟินสะดุ้งโหยง ร่างสูงกำยำหยัดกายลุกขึ้นยืนและเดินขากะเผลกเข้ามาหาคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนพื้น มือหนาเอื้อมไปเปิดไฟจนแสงสว่างไปทั่วบ้าน
"เอ่อ...คือ..." ใบหน้าจิ้มลิ้มก้มลงมองพื้นเพราะไม่กล้าสบสายตาราวกับสัตว์ร้ายคู่นั้นของเลียม
"กลับมาทำไม?" เขาถามเสียงต่ำ แปลกที่น้ำเสียงนั้นกลับกลายเป็นเหมือนความรู้สึกตัดพ้อชายหนุ่มเสียมากกว่า เขาจ้องมองคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกมากมายทว่าเธอกลับมองไม่เห็นมันในเวลานี้
"ฉันแค่คิดว่าฉันอยากหนี...แต่ก็คงหนีไปไหนไม่รอดเพราะฉันได้เงินคุณไปแค่ห้าพัน อีกอย่างบอดี้การ์ดของคุณก็เต็มกรุงเทพฯไปหมดเลย" พัฟฟินพูดออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ริมฝีปากอวบอิ่มเบะคว่ำเหมือนจะร้องไห้ออกมา
"กลับขึ้นห้องนอนไป" เขาออกคำสั่งเสียงเรียบ คนตัวเล็กค่อยๆหยัดกายลุกขึ้นยืนและเดินขึ้นชั้นบนไปตามคำสั่งของมาเฟียหนุ่มเพร
