4.ไม่ให้พี่หลงก็อย่าทำน่ารักใส่สิคะ
2307 Words
เรื่อง ฉันไม่ใช่เมียน้อย
Episode 4
ไม่ให้พี่หลงก็อย่าทำน่ารักใส่สิคะ
ลูกปัด ปรารถนา บริรักษ์เวฬากุล อายุ 24 ปี ผู้หญิงหน้าตาสะสวย ด้วยหน้าตาและผิวพรรณขาวโดดเด่นมีออร่าทำให้มีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้าม เป็นคนอารมณ์ดีโลกสดใสใครอยู่ใกล้เป็นต้องหลงรัก แต่จะไม่เป็นตัวเองเมื่ออยู่กับคนไม่สนิท ไม่ใช่แค่หน้าตาที่ส่งให้ลูกปัดดูดี รูปร่างที่เฟิร์มทุกสัดส่วนจากการดูแลตัวเองเป็นพิเศษทำให้ลูกปัดจะถูกจับจ้องด้วยสายตาของผู้พบเห็นเสมอ…
ลูกปัดเป็นเด็กกำพร้าที่เติบโตมากับการเลี้ยงดูของผู้เป็นอา น้องชายของพ่อและอาสะใภ้ที่เลี้ยงดูมาเป็นอย่างดีเสมือนลูกแท้ๆ ผู้เป็นพ่อแม่ของลูกปัดด่วนจากไปด้วยอุบัติเหตุตั้งแต่อายุ 7 ขวบ ลูกปัดไม่ลืมที่จะตอบแทนพระคุณผู้เป็นอาที่เปรียบเสมือนพ่อแม่จะกลับไปเยี่ยมเยียนและส่งเงินให้ทุกเดือนเสมอ…
ลูกปัดเป็นเด็กต่างจังหวัดตั้งใจเดินทางเข้ามาสอบชิงทุนเรียนต่อในกรุงเทพฯและได้ศึกษาต่อที่นี่ตามใจหวัง โดยมีเพื่อนคู่ใจอย่างจูจู เพื่อนสาวคนสนิทที่เป็นเพื่อนทุกข์ เพื่อนยาก คอยช่วยเหลือกันลำบากสู้ชีวิตมาด้วยกัน ทำงานพาร์ทไทม์ส่งตัวเองเรียนเพื่อลดค่าใช้จ่ายของทางบ้าน ไม่เคยได้เที่ยวหรืออยากได้อะไรเหมือนคนอื่นๆในวันเดียวกัน อดทนกัดฟันกินมาม่าเพื่อประหยัดให้มากที่สุด จนเรียนจบเข้ามาสมัครงานและได้ทำงานเป็นพนักงานบริษัทเอกชนฝ่ายการตลาดด้วยกันจนปัจจุบัน เรียนจบได้มาทำงานมีรายได้เป็นของตัวเอง จึงได้ใช้ชีวิตกินเที่ยวตามประสาผู้หญิงในวัยทำงาน งานของลูกปัดต้องออกจัดงานของบริษัททำให้ต้องเดินทางบ่อย พบเจอผู้คนมากมาย จึงต้องดูแลตัวเองให้แข็งแรงอยู่ตลอดเสมอ…
ลูกปัดดูภายนอกเป็นผู้หญิงที่แข็งแกร่งแต่ข้างในเป็นผู้หญิงที่อ่อนไหวต่อความรัก มีผู้ชายที่คบหาด้วยนั่นคือตาม ชายหนุ่มรุ่นพี่หน้าตาดีรับราชการเป็นทหารมียศที่เคยช่วยชีวิตลูกปัดจากโจรวิ่งราวไว้ ตามดูแลเอาใจใส่ตามเทคแคร์และบอกจุดประสงค์ว่าชอบลูกปัด ด้วยนิสัยเสมอต้นเสมอปลายของตามที่ตามจีบลูกปัดเกือบ 1 ปี จนได้คบหาเป็นแฟนกัน…
แม้ตามจะตามจีบลูกปัดมานาน แต่การตกลงคบกันเป็นแฟนของลูกปัดกับตามผ่านมาได้ 5 เดือน ลูกปัดวางตัวดีให้เกียรติในหน้าที่ของตาม ทั้งคู่คอยหาเวลาอยู่ด้วยกันและไปเที่ยวด้วยกันเสมอ แต่ทว่าความเชื่อใจและไว้ใจของลูกปัดทำให้ความรักในครั้งนี้กลับเป็นแค่ความรู้สึกที่ลูกปัดจับต้องไม่ได้
“ เซอร์ไพรส์ค่ะพี่…ตาม ”
“ ลูกปัด !!! ”
เค้กในมือของลูกปัดที่ตั้งใจมาเซอร์ไพรส์วันเกิดของตามร่วงลงกระแทกกับพื้นจนเค้กที่ตั้งใจเรียนทำมาตลอดทั้งเดือนกลับเละเทะจนกลายเป็นแค่เค้กหน้าตาสกปรก ด้วยงานที่รัดตัวทำให้ตามกับลูกปัดไม่ได้เจอกันในรอบ 1 เดือน แต่ตามได้เซอร์ไพรส์ลูกปัดกลับ ภาพที่เห็นคือตามกำลังนัวเนียกอดรัดฟัดเหวี่ยงกับผู้หญิงอยู่บนโซฟา
“ หนู…ฟังพี่ก่อนนะคะ ”
“ พี่ไม่ต้องพูด ปัดเห็นทุกอย่างแล้วพี่เซอร์ไพรส์ปัดกลับได้ดีมาก ”
“ หนูคือพี่… ”
“ พี่คือคนที่ปัดรัก พี่นานาคือคนที่ปัดเคารพ แต่พี่ทั้งสองคนกลับหลอกปัดได้ จะคบกันทำไมไม่บอกล่ะปัดจะได้ถอยให้ ” ตามกับนานา ผู้หญิงที่เป็นคู่นัวเนียของตามคือผู้หญิงที่เป็นเพื่อนและทำงานที่เดียวกับตาม ซึ่งลูกปัดรู้จักนานาจากการแนะนำของตาม
“ มันไม่ใช่อย่างนั้นนะหนู พี่กับนาเราไม่ได้เป็นอะไรกัน ”
“ แต่จะเอากันตรงนี้นะเหรอ ”
“ นาเป็นแค่ FWB ” ตามเอ่ยออกมาว่านานาเป็น Friend with benefit เพื่อนกิน เพื่อนเที่ยว เพื่อนที่มีความสัมพันธ์กันรวมกับถึง sex
“ มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน ”
“ หนูจะคิดอย่างนั้นก็ได้ค่ะ ” ตามเอ่ยตอบลูกปัดอย่างหน้าเฉยที่คิดว่าลูกปัดเริ่มเข้าใจตน
“ งั้นพี่กับพี่นานาไม่ต้อง FWB แล้วนะคะ เชิญเป็นแฟนเต็มตัวได้เลย ”
“ หนูหมายความว่ายังไง พี่ไม่เลิกนะ ”
“ แต่ปัดเลิก ”
“ !!!! ”
“ ปัดจะมีความสุขที่ไม่พี่ ขอให้มีความสุขกับสิ่งที่ทำ ”
“ หนู…หนู ”
ลูกปัดเดินออกมาด้วยความจุกอกที่น้ำตามันไหลออกมาไม่ได้เจ็บจนร้องไห้ไม่ออก ลูกปัดเลือกจะไม่บอกใครถึงการเลิกรากับตาม ใช้ชีวิตในประจำของตัวเองให้วุ่นวายจนไม่ต้องคิดฟุ้งซ่าน แต่ทว่าตามกับไม่ยอมเลิกรา ส่งคนมาคอยตามประกบลูกปัดถึงขั้นรุกล้ำพื้นที่ส่วนตัว แต่โชคยังดีที่ได้ไฟ ผู้ชายข้างห้องมาช่วยไว้ได้ ลูกปัดจึงต้องบอกทางโรงแรมเพื่อความปลอดภัยถึงการรุกรานของตาม ป้องกันตัวเองจากอดีตคนรักเก่า…
การเลิกกันของลูกปัดกับตาม กลับทำให้ลูกปัดมูฟออนได้อย่างรวดเร็วเพราะมีผู้ชายรุ่นพี่ชื่อไฟ เข้ามาทำให้ชีวิตของลูกปัดสดใสจนน่าแปลกใจ ลูกปัดมีงานด่วนต่างจังหวัดไฟได้ติดต่อคุยกับลูกปัดแทบทั้งวัน ทั้งโทร ทั้งแชทไลน์ จนสังเกตได้…
“ คุยกับแฟนยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เลยนะมึง ” จูจูเพื่อนสนิทเอ่ยแซวเพื่อนสาวที่แอบอมยิ้มกับหน้าจอโทรศัพท์
“ ใคร ? ”
“ เอ้าอีด*ก แฟนมึงใครว่ะถ้าไม่ใช่พี่ทหารตามสุดหล่อ ”
“ กูเลิกกับพี่ตามแล้ว ”
“ ห๊ะ!!…อะไร มึงเลิกกับพี่ตาม แล้วทำไมไม่บอกกู ” จูจูถึงกับตกใจอุทานออกมา
“ เลิกกันสองอาทิตย์แล้ว ”
“ เกิดอะไรขึ้นว่ะ ? ”
“ กูเจอพี่ตามกำลังนัวเนียกับพี่นานา ”
“ พี่นานาเหรอว่ะ ! ”
“ อืม…เขาเป็น FWB กัน ”
“ เลวโครต สมควรเลิกกับมันแล้ว…แต่เดี๋ยวก่อนนะ ”
“ ??? ”
“ หน้าตามึงเหมือนไม่ใช่คนอกหัก มึงแอบมีใครไม่บอกกูใช่ไหม ”
“ มึงนั่งยิ้มกับหน้าจอทั้งวัน มึงคุยกับผู้ชายคนใหม่ใช่ไหม ? ”
“ บ้าเหรอ…กูคุยกับลูกไม้หรอก ” ลูกไม้คือลูกชายของผู้เป็นอาคนที่เลี้ยงดูลูกปัด
“ แน่นะ ”
“ เออ !! ”
“ อย่าให้รู้นะว่ามึงแอบมีใครดามใจอยู่ ถึงหน้าตาได้สดใสขนาดนี้แล้วไม่บอกกู ”
“ ไม่มี ”
“ ไม่มีก็แล้วไป ไปหาไรแ*กเถอะ ยิ่งดึกยิ่งหิว ”
“ อืม… ”
ห้องพักลูกปัดกับจูจูพักด้วยกัน เมื่อจูจูลุกไปแต่งตัวหน้ากระจก ลูกปัดมองหน้าจอโทรศัพท์ที่เป็นแชทไลน์ของตนกับไฟแล้วคิดถึงคำพูดของจูจู
‘ เขาแค่คุยปกติ ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย ’
“ คุยกับใครว่ะ มีพงมีพี่ มีนะคงนะคะ มันไม่ใช่นิสัยมึง ”
ด้านของไฟที่วางสายกับลูกปัด ถูกดิน ( เรื่องภรรยาตีตรา ) พี่ชายคนโตเอ่ยถามขึ้นอย่างสงสาร ขณะที่เห็นน้องชายอย่างไฟนั่งอยู่ในคาเฟ่ของกำไลผู้เป็นภรรยาด้วยท่าทางอารณ์ดียิ้มอยู่คนเดียว
“ เดี๋ยวนี้คุยกับผู้หญิงต้องพูดขนาดนี้เลยเหรอ ปกติเถื่อนใส่ระนาว ” สายลม ( เรื่องสิเน่หาภริยาจำแลง ) พี่ชายคนกลางที่นั่งร่วมอยู่ด้วยเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย
“ พี่ดินกับคุณสายลมไม่น่าถามเลยค่ะ อาการแบบนี้กำลังตกหลุมรักอยู่ ” พะแพงภรรยาของสายลมเอ่ย
“ ไม่ใช่แค่ตกหลุมรักนะน้องพะแพง ดูท่าจะคลั่งรักมากด้วย ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกันน๊า แต่ที่แน่ๆไม่ใช่คู่หมั่นของคุณไฟใช่ไหมคะ ” กำไลภรรยาของดินเอ่ยแซวพร้อมยิ่งคำถาม
“ น้องเขาชื่อลูกปัด พักอยู่ที่โรงแรมผม ”
“ แล้วมึงก็ฟันน้องเขา ”
“ โห้…พี่สายลมก็ ผมไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย ลูกปัดแค่น่ารัก ผมเลยอยากคุยด้วย ”
“ ไม่ใช่แค่น่ารักแล้วมั้งคะแบบนี้ ทั้งหลงทั้งคลั่งแล้ว ” พะแพงเอ่ยแซว
“ มึงไม่เคยพูดกับผู้หญิง one night stand ของมึงแบบนี้ แต่คนนี้ทำไมถึงทำมึงเพ้อได้ ” ดินเอ่ยถาม
“ ลูกปัดไม่ใช่ผู้หญิง one night stand ของผม เราไม่ได้มีอะไรกัน ”
“ งั้นมึงไม่ต้องบอกกู จากที่ฟันแล้วหายแต่คนนี้มึงกลับไม่ทำอะไร มึงกำลังรักผู้หญิงที่ชื่อลูกปัด ”
“ …………… ”
“ เป็นเสือแต่มาหลงรักเหยื่อเนี่ยนะ ” สายลมเอ่ย
“ ……......... ”
“ คุณไฟระวังให้ดีนะคะ เจอคนที่ให้หัวใจไปมากๆ อาจจะถอนตัวจากเขาไม่ได้เลยก็ได้ ” พะแพงเอ่ย
“ พราวฟ้ากับผู้หญิงชื่อลูกปัด ใครทำให้มึงมีความสุขกว่ากัน ” สายลมเอ่ยถาม
“ ไม่รู้สิพี่ ตั้งแต่ผมเจอลูกปัด ผมกลายเป็นคนบ้าเอาแต่นั่งยิ้ม อยากคุยอยากโทรหาทั้งวัน ทั้งที่ผมไม่เคยเป็นกับใครมาก่อน ”
“ คำตอบของมึงคือลูกปัด ” สายลมเอ่ยย้ำ
“ …………… ”
“ ตัวคุณไฟเองมีคู่หมั้นอยู่นะคะ อย่าพยามยามดึงใครเข้ามา ตัวคุณไฟเองจะเสียใจ ” กำไลเอ่ย
“ เรื่องหัวใจกูไม่ห้าม แต่มันต้องถูกต้อง ถ้าใจมึงโอนเอนไปแล้วก็ทำให้มันถูกต้อง ก่อนที่มันจะสายไป กูเห็นตัวกูเอง เห็นไอ้สายลมมาแล้ว กูไม่อยากเห็นมึงอีก ” ดินเอ่ย
“ ……………. ”
ด้านของลูกปัดที่คุยกับไฟเหมือนคนสนิท เพื่อนบ้านข้างห้องไม่ได้คิดอะไร แต่ไม่อยากให้จูจูเพื่อนสาวรู้ เพราะจูจูอาจไม่ได้คิดอย่างที่ลูกปัด คิดเผลอๆตีโพยตีพายไปจะทำให้ไฟเสียหายได้…
ลูกปัดที่มีงานอบรมต่างจังหวัดกว่าจะได้กลับ 3-5 วันที่ยังติดการเลี้ยงข้าวไฟไว้ แต่วันที่สามของการอบรมที่ลูกปัดกับจูจูต้องรีบกลับก่อนกำหนดเพราะมีงานด่วนที่บริษัทต้องการตัวจึงไม่ได้อบรมต่อ ตีรถกลับตั้งแต่รุ่งสางถึงบริษัทก็เช้า งานเสร็จหลังเที่ยงก็แยกย้ายกันพักผ่อน แต่การกลับก่อนล่วงหน้าของลูกปัดไม่ได้เอ่ยบอกไฟให้รู้ทราบ…
เช้ามาลูกปัดตื่นมาออกกำลังกายแต่ไม่ได้เข้าฟิตเนส ออกไปปั่นจักรยานในสวนรอบๆโรงแรม ลูกปัดปั่นจักรยานพร้อมหูฟังที่เปิดเพลงฟังเพลินๆอย่างมีอารมณ์ดี อยู่ๆก็รู้สึกว่ากำลังมีคนตามอยู่ แต่เมื่อหันไปกลับเจอผู้ชายคนนึงท่าทางไม่น่าไว้วางใจ หยุดปั่นจักรยานที่ไม่ห่างจากตัวลูกปัดมาก ทำท่าทางหันมองไปทางอื่นเสมือนไม่ได้สนใจมองมา ลูกปัดไม่ทำท่าทางวิตกกังวลปั่นจักรยานต่อ แต่ผู้ชายคนนั้นได้ปั่นตามลูกปัดมา เป็นการเจาะจงปั่นตามอย่างตั้งใจ ลูกปัดตั้งสติคิดตนจะรีบกลับห้องไม่ได้ จึงหยุดปั่นจักรยานเปลี่ยนเป็นการเข็นแทน ผู้ชายคนนั้นก็เข็นจักรยานตามลูกปัด เวลาตอนสายๆจึงมีผู้คนเดินผ่านไปมาน้อย ระหว่างที่ลูกปัดกำลังครุ่นคิด สายตาเหลือบไปเห็นไฟกำลังยืนคุยกับพนักงานโรงแรม ลูกปัดรีบเดินเข้าที่ไฟทันที
“ เช็กดูเรื่องนี้ให้ดี อย่าให้มีปัญหาตามมา ”
“ พี่ไฟ… ”
ลูกปัดเข้าไปหาไฟอย่างเสียมารยาทด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยสู้ดี ไฟแอบตกใจที่เจอลูกปัดที่นี่ที่วันนี้ลูกปัดบอกติดงาน แต่ต้องเลิกสงสัยเรื่องนี้เพราะสีหน้าวิตกกังวลของลูกปัด ไฟเข้าจับตัวลูกปัดทันทีอย่างห่วงใย
“ มีอะไรรึเปล่า ? ”
“ ผู้ชายคนนั้นเขาตามปัดมา ” ไฟหันไปมองผู้ชายคนนั้นทันที ก่อนจะโอบเอวลูกปัดเข้าหาตัว
“ กลับห้องนะ พี่ไปส่ง ”
“ แต่จักรยานของปัด ? ” ไฟหันไปมองหน้าพนักงาน
“ จัดการเรื่องนี้ให้ด้วย ”
“ ได้คับ ”
“ ไปกันค่ะ ”
“ ………..…. ”
ไฟโอบเอวลูกปัดขึ้นลิฟต์ของโรงแรมที่ผู้ชายคนนั้นได้เลิกตามไปแล้ว เมื่อหนีพ้นจากผู้ชายไม่น่าไว้วางใจ กลับมีความสงสัยในตัวไฟขึ้นมา
“ ทำไมพี่ไฟถึงให้พนักงานจัดการเรื่องปัดได้ล่ะคะ ”
“ ก็เขาเป็นพนักงาน ต้องช่วยเหลือคนที่เข้าพักอย่างเราสิคะ ”
“ แต่ทำไมพี่ไฟทำเหมือนพี่เป็นเจ้านายเขา ” ลูกปัดเริ่มสงสัยในการพูดจาของไฟที่ไม่ใช่แค่คนเข้าพักเหมือนกับตน
“ อย่าสนใจเรื่องนั้นเลย…ไหนลูกปัดบอกพี่ว่าอบรม แต่ทำไมมาโผล่ที่นี่ได้คะ ? ”
“ ปัดมีงานด่วนที่บริษัทจึงต้องรีบกลับมาก่อนกำหนด ”
“ แต่ไม่บอกพี่ ”
“ ทำไมต้องบอกด้วยคะ ” ไฟยิ้มให้ลูกปัด ก่อนจะลูบหัวลูกปัดเบาๆ
“ เพราะพี่เป็นห่วงลูกปัดมาก ถ้าวันนี้ลูกปัดไม่เจอพี่ มันอาจเกิดอันตรายขึ้นได้นะคะ พี่เป็นห่วงลูกปัดมากรู้ไหม ”
“ …………….. ”
ลูกปัดมองหน้าไฟด้วยสายตาที่สงสัยและแอบใจสั่นแปลกๆ จนมีเสียงเต้นแรงของหัวใจดังออกมา ทั้งคู่จ้องหน้ากันวางตา ไฟค่อยๆเลื่อนหน้าก้มลงไปใกล้ๆหน้าของลูกปัด จมูกของไฟแตะจมูกของลูกปัด
ติ้ง…
เสียงของประตูลิฟต์ได้เปิดออกทั้งคู่จึงตื่นจากภวังค์ ลูกปัดรีบเดินนำไฟไปห้องตัวเองทันทีด้วยหัวใจที่รู้สึกแปลกๆ
“ พี่อยากเป็นบอดี้การ์ดดูแลลูกปัดจัง ”
“ …………… ” คำพูดของไฟทำให้ลูกปัดชะงักหันกลับไปมอง
“ ไม่ให้พี่หลงก็อย่าทำน่ารักใส่สิคะ ”
“ …………… ” ลูกปัดหน้าแดงเขินอายไฟจนไม่กล้ามองหน้าไฟ ต้องก้มหน้ารีบเดินหนีปิดประตูเข้าห้องอย่างรวดเร็ว
‘ อย่านะลูกปัด อย่าใจสั่นแบบนี้ ’
- Writer
