3. เหยื่อใกล้ปาก
1963 Words
เรื่อง ฉันไม่ใช่เมียน้อย
Episode 3
เหยื่อใกล้ปาก
“ เฮ้ย…ไม่ต้องคิดเงินโต๊ะ 7 ”
ไฟสั่งพนักงานที่ร้านเหล้าที่ตนเป็นหุ้นส่วนแต่ไม่ออกนาม แสดงความใจป๋าเปย์ให้ผู้หญิงชุดดำได้กินฟรี
“ คลั่งรักไปมั้งไอ้สั* ”
ว่านเอ่ยทักเพื่อนสนิทอย่างไฟ เมื่อไฟจับจ้องแต่โต๊ะของผู้หญิงชุดดำที่ยกย่องให้เป็นของหวานที่แสนถูกใจ
“ กูแสดงออกขนาดนั้น ”
“ ไม่มั่งไอ้เหี้* จ้องน้องเขาผ้าจะหลุด กูไม่เคยเห็นมึงอยากได้ใครขนาดนี้ ”
“ ของมันถูกใจทำไงได้ว่ะ ”
“ เปย์ให้น้องเขาได้มากินฟรีอีก ”
“ ครั้งนี้กูเปย์ค่าเหล้าแต่ครั้งหน้ากูเปย์ค่าห้อง ”
“ เหี้ย*…แต่ดูน้องเขาไม่สนมึงสักนิดเลยว่ะ ไม่มีแม้หันมามองมึง ”
“ แบบนี้กูยิ่งอยากได้ ”
“ เวรกรรมของน้องเขาแท้ๆ ”
“ กูว่าไม่ใช่ มันคือพรหมลิขิตของกู ”
“ ไอ้สั*กูจะอ้วก ”
ไฟจับจ้องผู้หญิงชุดดำคนนั้น ก่อนที่โต๊ะนั้นจะเช็คบิล แต่เมื่อพนักงานยื่นบิลให้ผู้หญิงชุดดำดูงงๆก่อนจะหงายมองขึ้นมาที่ไฟด้วยสีหน้านิ่งๆจนดูน่าค้นหา ไฟวัตถยาหัตอย่างทหารให้ผู้หญิงชุดดำ แต่ผู้หญิงชุดดำกลับชูนิ้วกลางให้ไฟ ก่อนจะลุกออกไปกับเพื่อนด้วยท่าทางที่เมาพอสมควร
“ เฮ้ย…จะไปไหนว่ะ ” ว่านเอ่ยทักขึ้น เมื่อเห็นไฟจะลุกออกจากโต๊ะ
“ เก็บงาน ”
“ สั* ”
ไฟตามผู้หญิงชุดดำออกมาที่ลานจอดรถแต่ก็คลาดสายตา ไฟมองไปรอบจนเห็นผู้หญิงชุดดำยืนหันหลังให้อยู่ ไฟยิ้มออกมาอย่างพอใจรีบเดินเข้าไปทันที
“ ขอโทษนะคับ ”
“ คะ ? ”
“ !!!! ”
ไฟตกใจเมื่อคนที่ตนเข้าไปทักกลับไม่ใช่ผู้หญิงชุดดำคนนั้นที่ไฟจำได้ดี มองใกล้ๆดูไม่ได้ไกลเคียงกันเลยด้วยซ้ำ
“ จะชวนไปต่อเหรอคะ ? ”
“ เปล่า…แค่ทักผิดคน ” ไฟพูดจบก็รีบเดินออกมาอย่างไม่รีรอให้อีกฝ่ายได้ตอบ
‘ เราต้องได้เจอกันอีกแน่ อีเผือก ’โรงแรมระดับห้าดาวของไฟมีเครื่อง สาธารณูปโภคครบครัน รวมไปถึงฟิตเนสที่มีครอสเรียนโดยครูสอนออกกำลังกายสำหรับคนอยากออกกำลังกายให้ถูกวิธีแต่ไม่มีพื้นฐานไฟเป็นคนดูแลฟิตเนสด้วยตัวเอง เพราะการรักสุขภาพชอบออกกำลังกายที่ไฟจะดูแลเป็นพิเศษ จะเข้าฟิตเนสเป็นประจำทุกสัปดาห์…
ขณะที่ไฟเดินเข้ามาในฟิตเนส กลิ่นน้ำหอมลอยเข้ามาแตะจมูก ซึ่งกลิ่นนี้ทำให้ไฟหยุดครุ่นคิด กลิ่นน้ำหอมที่คุ้นจมูกทำให้ไฟใจเต้นแรงทันทีที่ได้กลิ่นนี้ เป็นกลิ่นน้ำหอมของผู้หญิงของหวานของไฟ…
ไฟซัดสายตามองไปรอบๆแล้วสายตาประดุจเหยี่ยวก็ได้พบเห็น ผู้หญิงที่สามารถทำไฟคลั่งได้อยู่ในฟิตเนสแห่งนี้ ในชุดออกกำลังกายที่เห็นสัดส่วนชัดเจน ผมมัดสูงธรรมดาแต่ทำไฟละสายตาไม่ได้ กำลังยืนซับเหงื่อที่คงจะออกกำลังกายเสร็จ ไฟรีบพุ่งเดินเข้าไปหาทันที แต่ทว่าผู้หญิงคนนั้นกำลังจะเดินตรงไปที่ทางออกเพื่อออกจากฟิตเนส
“ คุณไฟคะ ”
“ ………….. ” ไฟต้องหยุดชะงักเดินเมื่อมีคนมาเรียกตน ไฟแค่หันไปมองและเดินย้ำเท้าไปที่ผู้หญิงคนนั้นต่อ แต่…
“ คุณไฟคะคุณไฟ ” ผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาเกาะแขนและดักหน้าไฟทำให้ไฟละสายตาจากผู้หญิง มองผู้หญิงที่รั้งตนไว้
“ มีอะไร ? ”
“ พวกเราดีใจมากเลยค่ะที่เจอคุณไฟที่ฟิตเนสด้วย ”
“ ให้พวกเราถ่ายรูปหน่อยนะคะ ”
“ นะคะคุณไฟ พวกเราอยากพาไปอวดเพื่อนน่ะคะ ”
“ อืม ” ไฟที่ไม่อยากให้ความร่วมมือสักเท่าไหร่แต่ติดที่ตนเป็นเจ้าของที่นี่จำต้องยอมๆไป เมื่อถ่ายเสร็จไฟรีบเดินตามผู้หญิงคนนั้นแต่ทว่ากลับคลาดสายตากันซะแล้ว แต่ขณะที่ไฟกำลังเสียดายโอกาส สมองบางส่วนก็ทำงานคิดต่างขึ้นมาได้
‘ เข้าฟิตเนสที่นี่ ก็ต้องอยู่ที่นี่สิว่ะ ’
ไฟครุ่นคิดอย่างพินิจพิจารณาตั้งใจ ผู้หญิงคนนี้มาเล่นฟิตเนสในโรงแรมของตนแต่ทำไมตนไม่เคยเจอ ทันทีที่สมองของไฟฉุกคิดขึ้นได้รีบต่อสายหาพนักงานในโรงแรมของตนทันที
“ เอารายชื่อผู้หญิงที่เพิ่งเข้ามาอยู่ใหม่ให้กู ด่วนที่สุด ”
“ ได้ค่ะนาย ”
ไฟรออย่างใจจดใจจ่อด้วยใจที่เต้นรัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน จนเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำไฟลุกลี้ลุกลนรีบกดรับที่ส่ยที่โทรเข้ามาแทบไม่ได้รอสาย
“ ว่าไง ? ”
“ เอ่อคือ…ระบบขัดข้องไม่สามารถเช็กข้อมูลได้ค่ะ ” จากที่ใจเต้นรัวกลับทำให้ไฟต้องหงุดหงิดขึ้นมาทันทีทันใด
“ ก็แก้ระบบสิว่ะ ”
“ เจ้าหน้าที่กำลังพยายามกู้ระบบอยู่ค่ะ คงจะกู้กลับมาได้เป็นวันพรุ่งนี้ค่ะ ”
“ แม่งเอ้ย ไม่ได้เรื่อง ”
ไฟวางตัดสายโยนโทรศัพท์ไปที่โซฟาอย่างหัวเสีย ที่ระบบของโรงแรมทำไมต้องมาล่มในตอนนี้ จากที่อีกไม่กี่นาทีจะได้รู้ กลับต้องยืดเวลาออกไปอีก
‘ เจอตัวยากขนาดนี้ กูคงอยากปล่อยมึงไปไม่ได้ว่ะ ’
สองสามวันที่ผ่านมาไฟเข้าร้านเหล้าทุกคืนและยังเข้าฟิตเนสทุกวันที่จากปกติอาทิตย์ละไม่เกิน 3 วัน ไม่ใช่เพราะรักการออกกำลังกายเป็นพิเศษแต่อย่างใด แต่เป็นเพราะผู้หญิงคนนั้นที่ไฟสนใจเป็นพิเศษคนเดียวที่อาจจะเกินกว่าคำว่าพิเศษไปแล้วก็ได้…
โรงแรม 5 ชั้นมีรายชื่อผู้หญิงที่เข้ามาอยู่ใหม่นับ 30 คน ไฟนั่งดูรายชื่อถึงกับเหนื่อยหน่ายใจเอนตัวพิงเก้าอี้อย่างคนท้อแท้
‘ กูจะไปรู้ว่าห้องไหนไหมว่ะ ’
แม้โอกาสที่จะเจอกันอีกยังไม่รู้ แต่มันต้องมีอีกแน่นอนแต่ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เท่านั้นเอง…
เช้าของการนอนตื่นสายที่ไฟอยากพักผ่อนให้เต็มที่ แต่ไฟต้องขมวดคิ้วรู้สึกตัวเพราะมีเสียงตะกุกตะกักดังออกมาจากระเบียงห้องของตน ทอดสายตามองออกไปเห็นร่างบางเงาตะคุ่มอยู่ที่ระเบียง ไฟที่ไม่เชื่อสายตาตัวเองคิดว่าตัวเองต้องตาฟาด ส่ายหัวไปมาเรียกสติ สายตาปรับภาพให้ชัดเจนก่อนจะมองไปอีกครั้ง
‘ ใครว่ะ ’
เมื่อมั่นใจและแน่ใจว่าเงาตะคุ่มที่เห็นเป็นคนแน่นอนไม่ใช่สิ่งลึกลับ ไฟค่อยๆลุกจากเตียงเดินย่องเบามายังระเบียงห้องที่เงาตะคุ่มยังมีเงาสะท้อนออกมาจากบานกระจกห้อง
“ มึงมาทำอะไรห้องกู ”
ไฟเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นภาพชัดว่าร่างบางเป็นผู้หญิงใส่เสื้อกล้าม กางเกงขาสั้นที่กำลังนั่งหลบซ่อนตัวเหมือนหนีอะไรสักอย่าง แต่เมื่อผู้หญิงคนนี้หงายหน้าขึ้นมา
“ !!!!! ”
ทำไฟถึงกับใจเต้นแรง เพราะผู้หญิงคนนั้นคือผู้หญิงที่ไฟตามหาตัว คนที่เป็นของถูกใจที่ทำให้ไฟคลั่งอยากเจอมาก ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้ได้อยู่ตรงหน้าไฟแล้ว
“ หลบอะไร ? ”
“ จุ๊ๆๆ ขอหลบหน่อยนะพี่ ” ผู้หญิงคนนี้ทำมือจุ๊ๆอย่าให้ไฟเสียงดังเหมือนกลัวใครจะได้ยิน แต่สมองของไฟกลับคิดสิ่งชั่วร้ายได้ทันที
“ หลบใคร ? ”
“ ลูกน้องแฟนเก่า ”
“ เราชื่ออะไร ? ”
“ ??? ”
“ ถ้าเราไม่ตอบ พี่จะเรียกลูกน้องแฟนเก่าเราว่าเราหลบอยู่ตรงนี้ ”
“ อย่านะพี่ ! ”
“ ตอบสิ ”
“ ลูกปัด ” ผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อลูกปัดตอบอย่างขัดไม่ได้ แต่กลับทำไฟยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาอย่างพอใจมาก
“ หายไปไหนแล้วว่ะ ”
“ เมื่อกี้ยังเห็นหลังไวๆอยู่ตรงนี้ ”
“ หรือว่าจะปีนไปข้างห้อง ”
เสียงสนทนาของผู้ชายสองคนดังมาจากระเบียงข้างห้องของไฟ ลูกปัดมองไฟส่ายหัวไปมาที่ดูเหมือนว่ากลัวไฟจะไม่ช่วยให้ที่หลบซ่อนตัว แต่ในทางกลับกันไฟกลับดึงลูกปัดให้ลุกจากที่หลบซ่อนตัวให้ยืนขึ้น ดึงมือเข้าหาตนเองก่อนจะกอดลูกปัดไว้ในอ้อมอก
“ คุณ…เห็นผู้หญิงตัวขาวๆบ้างไหม ” ผู้ชายคนนึงเอ่ยถามขึ้น
“ ไม่ ”
“ ได้ปีนไปห้องคุณรึเปล่า ? ”
“ ก็บอกว่าไม่เห็น ใครจะข้ามระเบียงสูงขนาดนี้ได้ว่ะ หรือว่าพวกมึงลองข้ามระเบียง 5 ชั้นนี้มาค้นดู ”
“ …………….. ”
ผู้ชายทั้งสองคนมองระเบียงห้องลงไปข้างล่างก่อนจะมองหน้ากันแล้วพากันเดินเข้าไปในตัวห้อง ไฟเห็นแบบนั้นจับมือลูกปัดเข้าไปในห้องของทันที
“ ปล่อยได้แล้ว ” ลูกปัดมองมือที่ไฟจับมือตนอยู่ ก่อนจะปล่อยมือลูกปัด
“ ขอบคุณที่ช่วยนะคะ ”
“ อืม…ไม่เป็นไร ” ลูกปัดพยักหน้าให้ไฟ ก่อนจะหันหลังเดินไปที่ระเบียงห้องของไฟ
หมับ…
“ นั่นจะไปไหน ” ไฟรีบจับมือลูกปัดชะงักไว้เมื่อเห็นจะเดินไปที่ระเบียงอีก
“ ปัดจะกลับห้อง ”
“ ห้องนี้ ? ” ไฟชี้ไปที่ห้องข้างๆให้แน่ใจในสิ่งที่ตนคิด
“ ค่ะ…ปัดอยู่ห้องข้างพี่ ”
“ แล้วจะไปยังไง ”
“ ปัดปีนระเบียง ”
“ เป็นสไปเดอร์แมนรึไง ตกลงไปมันจะคุ้มไหม ”
“ …………… ” ลูกปัดทำหน้าฉุกคิดตามที่ไฟพูด
“ นั่งอยู่ในห้องพี่ก่อน ไอ้สองคนนั้นมันกลับไปรึยังก็ไม่รู้ พี่จะไปดูให้ ”
“ …………. ”
ลูกปัดพยักหน้าเบาๆแม้จะลังเลแต่ก็เชื่อฟังที่ไฟพูด นั่งรอในห้องของไฟที่ไฟจับมือลูกปัดมานั่งเก้าอี้ ก่อนที่ตนจะออกไปดูหน้าห้องแล้วเดินกลับมา
“ พวกเขายังอยู่ไหมคะ ? ”
“ คงจะกลับไปหมดแล้ว ” ลูกปัดพยักหน้ารับทราบ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องของไฟ ตัวไฟก็เดิมาส่งลูกปัดที่ถึงหน้าห้อง
“ ขอบคุณพี่ไฟอีกครั้งที่ช่วยปัดนะคะ ”
“ พี่ไม่รับคำขอบคุณ ”
“ ??? ”
“ ลูกปัดต้องเลี้ยงข้าวพี่แทนคำขอบคุณ ”
“ ปัดให้เงินพี่ได้ไหม ? ”
“ เห็นพี่เป็นคนอยากได้เงินขนาดนั้นเลยเหรอ ”
“ ปัดไม่ได้คิดแบบนั้น ”
“ น่ารักนะเราอ่ะ ”
“ …………. ”
ไฟเอ่ยออกไปด้วยท่าทางทะเล้นพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ผู้หญิงคนไหนเห็นแล้วเป็นอันต้องเขินอายตัวบิดและหลงคารมของไฟคนนี้จนตัวงอ แต่ทว่าลูกปัดกลับขมวดคิ้วมองไฟอย่างสงสัย ซึ่งไม่เหมือนกับผู้หญิงคนอื่นที่ไฟเคยเจอ ทำไฟแอบเสียเซลฟ์ไปนิดนึง
“ ว่าไง ลูกปัดจะเลี้ยงข้าวขอบคุณพี่รึเปล่า ? ”
“ ค่ะ ” ลูกปัดเงียบก่อนจะตอบออกมา
“ น่ารักมากค่ะ ”
“ ………….. ”
“ งั้นเอาไลน์ของลูกปัดมา มีอะไรจะได้ไลน์ขอความช่วยเหลือจากพี่ได้ ” ไฟส่งโทรศัพท์ให้ลูกปัด
“ ทำไมต้องให้ด้วยเราอยู่ห้องติดกันหนิ ”
“ แล้วถ้าลูกปัดไม่ได้อยู่ในห้องล่ะ อยู่ฟิตเนส อยู่ร้านสะดวกซื้อ หรืออยู่ตรงไหนของโรงแรมเกิดต้องการขอความช่วยเหลือจะทำยังไง ”
“ …………… ”
“ พี่หวังดีกับเรานะ ” ไฟลูบหัวลูกปัดพร้อมโยกเบาๆอย่างห่วงใย ลูกปัดกดไลน์ให้ไฟไปอย่างขัดไม่ได้
“ ไว้ว่างเมื่อเราเราค่อยนัดกัน...แต่พี่ไลน์หาลูกปัดต้องตอบพี่ด้วย พี่เป็นห่วง ”
“ …………….. ”
“ แล้วเจอกันคะคนสวย ”
“ ……………. ”
ลูกปัดมองหน้าไฟไม่ตอบอะไรไฟออกไปก่อนจะเข้าห้องปิดประตู ไฟเดินเข้าห้องตนเองมองไลน์ของลูกปัดในมือถือของตนก่อนจะยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
‘ เด็ดขนาดนี้ ใครจะปล่อยให้โง่ว่ะ ’
- Writer
