8. ใจของพี่มีมากกว่าคำว่าชอบ มันบอกว่าพี่รักลูกปัดไปแล้ว
1639 Words
เรื่อง ฉันไม่ใช่เมียน้อย
Episode 8
ใจของพี่มีมากกว่าคำว่าชอบ มันบอกว่าพี่รักลูกปัดไปแล้ว
ความสัมพันธ์ของไฟกับลูกปัดกำลังค่อยๆพัฒนาไปได้ดี แต่เห็นจะเป็นไฟแค่คนเดียวที่ happy มีความสุขกับการได้อยู่ใกล้ๆกันแบบนี้ เพราะตัวลูกปัดที่ยึดมั่นในสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคือคิดกับไฟแค่พี่ชายข้างห้องอัธยาศัยดี แม้ส่วนลึกภายใจของลูกปัดจะแอบหวั่นไหวกับการกระทำของไฟบ้าง แต่ไม่ปล่อยใจตนเองให้ถลำไปไกล เพื่อไม่ให้ตัวเองต้องพบเจอกับความเจ็บอีก…
“ อีปัด…ไปสัมนากับเคลียร์งานนี้ให้ผ่าน เอาไงดีว่ะมึง ”
จูจูเพื่อนสนิทและเพื่อนคนเดียวที่ลูกปัดมีและรักมาก เดินมาที่โต๊ะทำงานพร้อมวางเอกสารอย่างเคร่งเครียด
“ งานที่ต้องเคลียร์โปรเจทตั้งแต่ 2 ปีที่แล้ว คิดแล้วหัวกูฟูไปถึงดาวอังคารโน้น ”
“ มึงจะไปสัมมาเหรอว่ะ ” จูจูเอ่ยถาม
“ ไปนั่งปวดหลังตั้ง 3 วัน คิดแล้วหมอนวดต้องเข้า ”
“ เอาไงดีว่ะมึง ”
“ งานนี้มีแค่กูกับมึง พูดเลือกพร้อมกันจะได้ไม่เห็นแก่ตัว ”
“ มา ” ถึงจะเล่นเป็นเด็กแต่กลับมีค่าทางจิตใจของทั้งคู่
“ เคลียร์งาน / เคลียร์งาน ”
“ อีด*ก อร้ายยย !! ”
เมื่อคำสั่งของบอสใหญ่ให้มีทางเลือกสองทางตัดสินใจกันได้ก็ได้หอบแฟ้มเอกสารงานอย่างพะรุงพะรังกลับ
“ อีกนิดเหนียวกูคงเป็นนักเพาะกายแล้ว ” จูจูสบถขึ้นมาขณะนั่งอยู่ในรถของลูกปัด ที่วันนี้ต้องติดรถลูกปัดกลับบ้าน
“ งานกองโตกับการหยุด 2 วัน มันจะคุ้มเหรอว่ะ ”
“ อีด*กปัด อย่างนี้ไม่เรียกวันหยุด เขาเรียกวันทำงานหนัก ”
“ เสร็จงานนี้ ต้องไปท่องราตรีให้หายเหนื่อย ”
“ กูจะหนีผัวไป ” จูจูที่นั่งเอนหลังพิงเบาะอย่างหมดแรง ลุกขึ้นมาตอบอย่างตาโต
“ หยุดความคิดชั่วๆของมึงเลยนะ คราวที่แล้วพากูวิ่งหนีท่องราตรีกูแทบตาย อย่าหาทำอีก ”
“ อิจฉาคนโสดอย่างมึงว่ะ ไม่น่ารีบมีผัวเลย ” จูจูเอ่ยด้วยน้ำเสียงน้อยเนื้อต่ำใจ
“ ไปเลิกกับผัว แล้วมาคบกับกูไหมล่ะ ”
“ กูชอบท่อนเอนไม่ชอบสองนิ้ว ”
“ อีผี ”
“ ฮ่าๆๆ ”
เมื่อมาถึงบ้านพี่นัทสามีจูจู เจ้าของอู๋ซ่อมรถกำลังนั่งตั้งวงตามประสาผู้ชายเลิกงาน ที่ลูกปัดรู้จักและสนิทกันเป็นอย่างดี
“ สักกึมไหมมึง ให้ร่างกายซาบซ่า ” จูจูเอ่ยถามลูกปัดขณะกำลังจะลงจากรถ
“ ดีเหมือนกัน อยากให้เลือดสูบฉีด ”
ลูกปัดลงไปนั่งกับสามีจูจูและลูกน้องของนัทที่คุ้นหน้าคุ้นตารู้จักสนิทสนมพอสมควร ไม่มีเบียร์ไม่มีเหล้านอก มีแต่เหล้าขาวและยาดอง ลูกปัดถูกยาดองหนึ่งแก้วเป็กไปถึงกับตัวสั่นตอบรับประสิทธิภาพของยาดอง…
กว่าลูกปัดจะได้กลับเล่นเอากลิ่นยาดองหึ่งทั้งตัว มาถึงโรงแรมหอบแฟ้มเอกสารงานขึ้นห้อง แต่เมื่อลิฟต์เปิดที่ชั้นของตนกลับเจอไฟยืนกอดอกมองอยู่ ไฟที่เห็นลูกปัดเดินเข้ามาช่วยถือแฟ้มเอกสาร
“ ไปไหนมา ? ”
“ ไปส่งอีจูมาค่ะ ”
“ ไปส่งเพื่อน แต่ทำไมตัวมีกลิ่นแปลกๆ ”
“ ปัดกินยาดองมา ”
“ กินกับใคร ? ”
“ กับพลพรรคของพี่นัท ”
“ ใคร !! ”
“ ?? ” ไฟได้ลืมตัวห่วงใยและอาการแอบหึงใส่อารมณ์กับลูกปัด จนลูกปัดถึงกับคิ้วหมวดกับน้ำเสียงของไฟ
“ พี่นัทสามีอีจู พี่ไฟเป็นอะไรรึเปล่าคะ ทำไมต้องขึ้นเสียงขนาดนั้น ”
“ พี่…พี่เป็นห่วงลูกปัด ” ไฟกระอักกระอ่วนพูดติดขัดเสมือนรู้ว่าตนเองเผลอพูดออกไป
“ ขอบคุณที่เป็นห่วงเป็น ความห่วงใยมีให้กันได้เพราะเราเป็นเพื่อนข้างห้องกัน แต่ไม่มากไปจนอีกฝ่ายรู้สึกอึดอัดแบบนี้ปัดไม่โอเคมาก ” ลูกปัดเอ่ยด้วยน้ำเสียงจริงจัง แววตาดุดันจนไฟแอบตกใจ
“ พี่ขอโทษ ”
“ ช่างมันเถอะค่ะ ปัดไม่อยากถือสา ขอแฟ้มด้วยค่ะ ”
“ …………….. ”
ลูกปัดรับแฟ้มจากไฟโดยที่ไฟไม่ทันได้ตั้งตัวยื่นส่งให้ ก่อนจะเข้าห้องปิดประตูจนไฟหน้าเสีย ไฟมองจากระเบียงห้องของตนเองเห็นลูกปัดกำลังตากผ้าอยู่ที่ระเบียงแต่ตนไม่กล้าเอ่ยคุยด้วย ลูกปัดไม่หันไปมองไฟจนเข้าห้องไป ด้วยความรู้สึกผิดทำให้ไฟกระวนกระวายใจมาก นั่งอดทนกับความรู้สึกอึดอัด จนต้องมาเคาะประตูห้องลูกปัดในเวลากลางคืน
“ มีอะไรคะ ? ”
“ เอ่อ…พี่ขอโทษที่พูดไปแบบนั้น ทำให้ลูกปัดเสียความรู้สึกเมื่อตอนเย็น ”
“ พี่ขอโทษไปแล้วหนิ ”
“ ลูกปัดหายโกรธพี่นะคะ ”
“ ปัดไม่ได้โกรธ ”
“ พี่สั่งติ๋มซำมา ลูกปัดกินกับพี่นะ ”
“ ………….. ”
“ ถือว่าพี่เลี้ยงที่พี่พูดไม่ดีใส่ลูกปัดก็แล้วกันนะ ”
“ อืม… ”
สีหน้าของลูกปัดอาจจะตึงๆไปบ้าง แต่ก็ดีกว่าที่ไฟไม่ได้ทำอะไรเลย ติ๋มซำมื้อค่ำช่วยได้ไม่เยอะแต่ก็ทำให้ลูกปัดพูดคุยกับไฟไม่ใช่เย็นชาใส่เหมือนตอนเย็นแบบนั้น…
“ ลูกปัดยิ้มให้พี่ดูก่อนสิ ให้พี่มั่นใจว่าหายโกรธพี่แล้ว ” ไฟที่ยืนอยู่ที่ประตูจะออกจากห้องของลูกปัด เอ่ยอย่างมีข้อแลกเปลี่ยน
“ ค่ะ ”
“ ไม่เอาค่ะ ต้องยิ้มแบบนี้ ”
“ ………….. ” ไฟเอามือจับมุมปากตัวเองยิ้มแฉ่งให้ลูกปัดดูถึงตัวอย่างการยิ้ม จนทำให้ลูกปัดตลกยิ้มออกมา
“ ลูกปัดยิ้มแล้ว ฝันดีนะคะ ”
“ ฝันดีค่ะ ”
กล้องวงจรปิดที่ไฟได้เห็นถึงบุคคลคนนึงมาที่ห้องของลูกปัดนั่นคือจูจูเพื่อนของลูกปัด ที่ลูกปัดลงไปรับเดินหอบงานขึ้นมาด้วยกัน จูจูต้องมาทำงานกับลูกปัดที่ห้อง ไฟเห็นแบบนั้นจึงสั่งอาหารและเครื่องดื่มขึ้นมาให้ แต่เมื่อทักไลน์หาลูกปัดไม่ตอบ ต่อสายโทรหาก็ไม่รับ
‘ งานยุ่งอยู่นะสิ ’
ไฟถือวิสาสะปีนระเบียงเข้าห้องของลูกปัด พร้อมอาหารและเครื่องดื่มครบมือ ลูกปัดกับจูจูกำลังนั่งทำงานอย่างขมักเขม้น แต่จูจูที่นั่งหันหน้าออกระเบียงได้เห็นไฟ
“ อร๊าย…อีปัดโจรโรคจิต ”
จูจูกรีดร้องลั่นออกมาเมื่อเห็นไฟอยู่ที่ระเบียงห้อง ลูกปัดหันไปมองพร้อมเข้าไปห้ามจูจูที่มืออาวุธไม้กวาดอยู่ในมือพร้อมสู้รบ
“ ไม่ใช่ นั่นพี่ข้างห้องกู ”
“ ห๊ะ !!! ”
“ พี่ไฟ อยู่ห้องติดกูเนี่ย ”
“ แล้วปีนระเบียงเข้ามาเนี่ยนะ ” จูจูถึงกับไปไม่เป็น งงกับการกระทำของไฟและงงในความปกติของลูกปัดเพื่อนสาว
“ พี่เห็นลูกปัดกับเพื่อนยุ่งกันอยู่ไม่อยากรบกวน เลยปีนเอาอาหารกับเครื่องดื่มมาให้ พี่ขอโทษจูจูคนสวยด้วยนะที่ทำให้ตกใจ ”
“ งือ…ชมแบบนี้ จูหายตกใจก็ได้ค่ะ ”
เมื่อเข้าใจกันลูกปัดกับจูจูกลับไปนั่งทำงานกันต่อ ไฟจัดอาหารใส่จานพร้อมเสิร์ฟให้สองสาวอย่างดี
“ กินตามสบายเลย ถือว่าไม่มีพี่อยู่ในห้องแล้วกันนะ ”
“ …………… ”
ไฟพูดจบก็เดินไปนั่งที่โซฟา เปิดTV ในห้องลูกปัดดูพร้อมเอาอาหารมาทานด้วยอย่างสบายใจเสมือนเป็นห้องตัวเอง สำหรับลูกปัดคือเรื่องปกติที่ไฟทำแบบนี้ แต่สำหรับจูจูกลับไม่ใช่…
“ อีปัด…พี่ไฟเขาดูชิลไปไหมว่ะ ” จูจูกระซิบคุยกับลูกปัดอย่างสงสัย
“ ปกติหนิ ” ลูกปัดตอบโดยไม่ได้หันหน้ามองจูจูที่ถามด้วยซ้ำ
“ อย่าบอกนะ ว่าพี่ไฟมาอยู่ห้องมึงแบบนี้แทบทุกวัน ”
“ อืม…เขาคงอยากมาอยู่เป็นเพื่อนกูกับมึงมั้ง ”
“ แล้วมึงไม่สงสัยเหรอว่าเขามาอยู่ห้องมึงแบบนี้ทำไม ? ”
“ ก็ไม่หนิ อยู่ห้องติดกันเลยสร้างมิตรภาพ ”
“ อีด*กปัด สวยแต่เสือกโง่ งั้นมึงรอดูแล้วกัน เซนส์กูไม่เคยพลาด ”
“ …………… ” ลูกปัดทำหน้างงๆกับคำพูดของจูจู
“ อีปัด…มึงหน้าแดงนะ ไม่สบายรึป่าวว่ะ ” จูจูแกล้งพูดใส่เวเลทเสียงให้ดังขึ้น แล้วก็ได้ผลเมื่อไฟได้ยิน
“ ลูกปัดไม่สบายเหรอ ” ไฟลุกจากโซฟาเข้ามาที่ลูกปัดพร้อมเอามือแตะหน้าผากลูกปัดอย่างห่วงใย ก่อนจะรีบลุกไปพร้อมกลับเข้ามา
“ ปัดไม่เป็นไร ”
“ ไม่ได้ค่ะ ตัวอุ่นๆต้องแปะเจลลดไข้ ”
“ แต่ปัด… ”
“ ไม่ดื้อ ต้องแปะค่ะ ”
“ …………… ” ไฟไม่ฟังคำของลูกปัด แกะเจลลดไข้แปะหน้าผากให้ลูกปัดอย่างตั้งใจ ท่ามกลางการจับผิดของจูจูเพื่อนสาวของลูกปัดที่จ้องมองอยู่
“ ถ้าปวดหัวบอกพี่นะ ”
“ ………….. ” ไฟลุกกลับไปนั่งโซฟาตัวเดิมเพื่อไม่ให้ลูกปัดกับจูจูทำงานกันอย่างไม่อึดอัด แต่คราวนี้นั่งดู TV ที่หันมองลูกปัดได้ด้วยอย่างห่วงใย
“ พี่ไฟ ดูเป็นห่วงอีปัดมากเลยนะคะ ” จูจูเอ่ยถามออกไป ลูกปัดสะกิดพร้อมส่งสายตาให้หยุดถามแต่จูจูกลับไม่สนใจเพื่อนสาว
“ คับ…พี่เป็นห่วงลูกปัด ”
“ พี่ไฟเป็นห่วงลูกปัดแบบนี้ คิดอะไรกับเพื่อนจูรึเปล่าคะเนี่ย ”
“ อีจู ! ”
“ พี่คิด ”
“ !!! ” คำตอบของไฟทำลูกปัดและจูจูตาโต ลูกปัดหันไปมองไฟอย่างตกใจที่ไม่คิดว่าไฟจะเอ่ยออกมาแบบนี้
“ พี่ไฟชอบอีปัดเหรอคะ ? ”
“ คับ…พี่ชอบลูกปัด พี่ไม่ได้ชอบที่ลูกปัดอยู่ห้องติดกันนะ แต่พี่ชอบลูกปัดตั้งแต่แรกเห็นหน้าครั้งแรก จนตอนนี้ใจของพี่มีมากกว่าคำว่าชอบ มันบอกว่าพี่รักลูกปัดไปแล้ว ”
“ …………….. ”
“ โอ้…แม่เจ้า ”
- Writer
