7. แค่พี่ชายที่แสนดี…เท่านั้น
1661 Words
เรื่อง ฉันไม่ใช่เมียน้อย
Episode 7
แค่พี่ชายที่แสนดี…เท่านั้น
การเป็นแฟนเดย์ กินเที่ยวในเสมือนเป็นแฟนกันในหนึ่งวันของไฟกับลูกปัด ความรู้สึกของไฟที่หลงรักลูกปัดมากทวีคูณขึ้นเรื่อยๆยิ่งได้พูดคุยได้อยู่ใกล้ ทำให้ได้รู้จักตัวตนมากขึ้น กลับทำให้ไฟรักลูกปัดอย่างง่ายดายไปโดยปริยายแล้ว…
“ พี่ไฟ หลบค่ะ ”
ขณะเดินทานขนมกันอยู่ริมทางเท้าจู่ๆลูกปัดก็กระชากแขนไฟให้หลบมุม ทำไฟแอบตกใจ
“ มีอะไรคะ ? ”
“ ปัดเห็นคนกำลังแอบมองเราอยู่ คล้ายๆคนของแฟนเก่าปัด ”
“ …………… ”
ทั้งคู่พากันมาแอบมองลูกน้องที่คิดว่าน่าจะเป็นของอดีตแฟนลูกปัด แล้วก็ใช่จริงๆ ผู้ชายสองคนเดินด้อมๆมองๆกวาดสายตาหาลูกปัดที่คลาดสายตาไปได้
“ เอาไงดีคะ ออกไปตอนนี้ปัดกลัวพี่ไฟจะเดือดร้อน ”
“ เราไปทางโน้นกันค่ะ ”
ทั้งคู่เดินลัดเลาะไปทางริมถนน อ้อมจะไปที่รถแต่ทว่ากลับมีลูกน้องอดีตแฟนลูกปัดอีกกลุ่มนึงที่ลูกปัดพอจะจำได้ เดินวนเวียนอยู่บริเวณนั้น ซึ่งถ้าออกไปมีแต่ประชันหน้า
“ ฝนกำลังจะตก ลูกปัดพร้อมไหมคะ ” จับมือลูกปัดเชิงจะหนีอย่างประชันหน้า แต่…
“ เราหาห้องพักหลบกันเถอะคะ ปัดเป็นห่วงพี่ ปัดไม่พร้อม ”
“ …………. ”
แววตาของลูกปัดที่เอ่ยออกมาเศร้าสร้อยจนไฟสังเกตได้ ไฟกดโทรศัพท์ต่อสายหาพนักงานที่ต้องการเปิดห้องพักส่วนตัวอย่างเร่งด่วน ไฟจับมือลูกปัดแน่นพร้อมยิ้มให้เชิงให้สบายใจ ก่อนจะพยักหน้าให้ลูกปัดและเดินอ้อมหลังกลับทางเดิมเพื่อมายังห้องพัก
“ ห้องนี้ส่วนตัว พวกนั้นคงมาที่นี่ไม่ได้ ”
“ ขอโทษนะพี่ไฟ ปัดทำพี่เดือดร้อนไปด้วยเลย ”
“ ไม่ต้องโทษตัวเองค่ะ เราเป็นแฟนเดย์กันนะ ” ไฟลูบหัวลูกปัดอย่างเอ็นดู
“ …………… ”
ทั้งคู่นั่งฟังเสียงสายฝน นั่งมองเม็ดฝนที่กระหน่ำตกลงมาอย่างหนักและแรงกดดันจากลูกน้องอดีตแฟน ทั้งคู่จับต้องติดอยู่ในห้อง ลูกปัดนั่งมองอย่างเงียบๆ สีหน้าและแววตาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
“ คิดอะไรอยู่เหรอคะ ? ”
“ ปัดแค่คิดว่าคนที่เลิกรากันไปจะปล่อยให้อีกคนไปมีความสุขไม่ได้เหรอ ”
“ …………… ”
“ ถ้าเขาจบเหมือนปัดก็คงดี ปัดไม่ต้องทำให้พี่เดือดร้อนแบบนี้ ”
“ พี่ไม่ได้เดือดร้อนเลยค่ะ ดีซะอีก…ถ้าลูกปัดเผอิญอยู่คนเดียว หรือให้พี่ทิ้งลูกปัดเอาตัวรอดพี่ก็ไม่ทำ เรามาด้วยกันจะหนีจะหลบหรือจะอะไรยังไงเราต้องไปด้วยกันสิคะ ” ไฟจับมือลูกปัดลูบเบาๆ
“ ขอบคุณนะพี่ไฟ ปัดติดหนี้บุญคุณพี่ไม่รู้จะตอบแทนยังไงถึงจะหมดแล้ว ”
“ อยู่ข้างๆพี่แบบนี้ตลอดไป จะถือว่าตอบแทนไปในตัว ”
“ ค่ะ…ปัดจะอยู่ข้างๆห้องพี่ไปนานๆเลย ”
“ ………….. ”
ความหมายของไฟกับคำตอบของลูกปัดกลับสวนทางกัน แต่ไฟก็เลือกที่จะไม่อธิบายต่อให้ตรงความหมายเพราะตนอยากเก็บความรู้สึกดีๆที่มีต่อลูกปัดแบบนี้ไว้นานๆ
“ ปัดง่วงแล้ว ”
“ ลูกปัดนอนบนเตียงนะ พี่จะไปนอนโซฟาเอง ”
“ อย่าเลยค่ะ…ปัดพาพี่ไฟมาลำบากแล้ว ไม่อยากให้ต้องมานอนปวดหลังอีก นอนบนเตียงแบ่งครึ่งกันก็ได้ค่ะ ปัดไม่ถือ ”
“ …………… ”
เตียงนอนเตียงเดี่ยวถูกจัดแบ่งครึ่งแบ่งอาณาเขตเป็นที่นอนสองที่ ลูกปัดล้มตัวลงนอนอย่างทิ้งตัวเพราะความเหนื่อยล้ามาทั้งวัน
“ ปัดนอนแล้วนะคะ ฝันดีค่ะ ”
“ ฝันดีค่ะ ”
คงเพราะความสนุกเพลินจนเหนื่อยจริงๆของลูกปัด เสียงเงียบไปไม่นานก็มีเสียงลมหายใจสม่ำเสมอที่หมายถึงการหลับสนิท ไฟค่อยๆข้ามลุกล้ำอาณาเขตมองหน้าลูกปัดใกล้ๆ
“ ลูกปัด…ลูกปัด ”
“ …............ ”
เมื่อไม่มีการตอบรับที่มั่นใจว่าหลับสนิท ไฟค่อยๆลูบหัวลูกปัดเบาๆ ปัดปอยผมที่บดบังใบหน้าให้เผยใบหน้าที่ชัดเจน ไฟมองลูกปัดอยู่อย่างนั้นด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขมาก ก่อนจะค่อยๆประทับรอยจูบบนหน้าผากของลูกปัดเบาๆอย่างอ่อนโยน
‘ อยากจะลักหลับซะจริงๆ ’
ไฟถือวิสาสะจับมือลูกปัดพร้อมหลับไปด้วยรอยยิ้มที่อิ่มเอมความสุขเมื่อได้อยู่ใกล้คนที่รู้สึกดีมากๆแบบนี้อย่างลูกปัด…
เช้าที่ไฟสั่งอาหารพร้อมเสื้อผ้าที่คิดว่าลูกปัดน่าจะใส่ได้มา ก่อนที่ทั้งคู่จะพร้อมออกจากห้องพักของรีสอร์ท
“ ทางสะดวกแล้ว ไปกันค่ะ ”
ลูกปัดที่ออกไปดูลาดเลามาเห็นทางสะดวกรีบวิ่งมาบอกไฟด้วยความดีใจ ทั้งคู่จับมือเดินออกมาด้วยกัน แต่เมื่อมาถึงหน้ารีสอร์ท
“ พี่ตาม !! ”
ลูกปัดหยุดชะงักพร้อมดันไฟไปอยู่ด้านหลัง เมื่อเจอตาม ทหารมียศอดีตแฟนเก่าพร้อมลูกน้องเข้ามาดักหน้าลูกปัดกับไฟไว้
“ ดีใจจังที่หนูยังจำพี่ได้ ” ตามพูดด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์ พร้อมเผยรอยยิ้มอย่างมีเล่ห์นัย
“ พี่ต้องการอะไร ? ”
“ อะไรที่เป็นของพี่ พี่ไม่ให้ใครได้ไปหรอกคะ ”
“ ไม่มีใครเป็นของพี่ทั้งนั้น ”
“ แต่หนูเป็นของพี่ ”
“ ………….. ”
“ เรามีเรื่องต้องคุยกัน เดินมาหาพี่คะ ” ตามเอ่ยพร้อมผายมือส่งมาให้ลูกปัดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ลูกปัดมองมือของตาม
“ ปัดไม่ไป ”
“ แต่…หนูต้องมา ! ” ตามเอ่ยเน้นพยางค์เน้นถ้อยคำด้วยน้ำเสียงดุดัน ลูกปัดที่เคยคบหากับตามรู้จักนิสัยทนงของอดีตแฟนเก่าคนนี้ดี ตามไม่ยอมปล่อยตนไปเป็นแน่
“ พี่ไฟกลับไปก่อนนะคะ ” ลูกปัดที่เป็นห่วงไฟเอ่ยกระซิบ
“ พี่ไม่ไป พี่ไม่ทิ้งลูกปัดไว้คนเดียว ” ไฟจับมือลูกปัดบีบแน่นพูดอย่างมั่นใจและจริงจังที่จะไม่ทิ้งลูกปัดแน่นอน ลูกปัดมองหน้าไฟก่อนจะหันไปมองหน้าตาม ด้วยสีหน้าที่กำลังคิดวิเคราะห์ที่จะให้ตนเองและไฟปลอดภัยและไม่ได้รับความรู้สึกแย่ๆจากตาม
“ ถ้าพี่อยากคุยกับปัด ต้องคุยที่ร้านอาหารริมทะเลเท่านั้น ”
“ ได้สิ ” ตามเงียบอย่างครุ่นคิด ทอดสายตาไปยังร้านอาหารริมทะเลที่ก่อนจะเอ่ยตอบออกมา
บรรยากาศในร้านอาหารที่ร่มรื่น ลมทะเลพัดเย็นสบาย อาหารบนโต๊ะที่ดูชวนน้ำลายสอ แต่กลับมีความกดดันอึมครึมจนทานอาหารไม่ลง ลูกปัดนั่งตรงข้ามตามโดยมีไฟนั่งอยู่ข้างๆ
“ ผู้ชายคนนี้เป็นอะไรกับหนู ” ตามเอ่ยพร้อมทอดสายหาไปหาไฟ
“ ถ้าจะคุย คุยแค่เรื่องปัดกับพี่ ไม่ต้องดึงใครมาเอี่ยว ”
“ พี่อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม ” ตามที่เบี่ยงประเด็นแต่ลูกปัดกลับไม่ยอมเอ่ย จนต้องเข้าประเด็นที่มาในครั้งนี้
“ เราเลิกกันไปแล้ว ”
“ พี่ไม่เคยเลิกกับหนู ” ตามพูดด้วยเสียงเรียบนิ่ง
“ ที่ผ่านมาที่พี่คอยส่งคนประกบตามปัด ส่งคนลุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวของปัด แต่ปัดก็เลือกที่จะเงียบเพราะเราเลิกกันไม่ทันตั้งตัว พี่อาจจะยังปรับตัวไม่ได้แต่นี่เวลาเกือบครึ่งปี คนอย่างพี่ที่เอาผู้หญิงไปทั่ว แค่ผู้หญิงธรรมดาอย่างปัดคนเดียวพี่ลืมได้ตั้งนานแล้ว แต่ที่มันยังวุ่นวายอยู่แบบนี้ เพราะพี่เสียหน้า ทหารอย่างพี่เสียเกียรติเลยต้องหวงก้างปัดแบบนี้ ”
“ หนูจะพูดอย่างนั้นก็ได้ ที่พี่ทำไปเพราะพี่รักหนู ”
“ รักปัด แต่เอาผู้หญิงคนอื่นไปเอาที่ห้องเวลาปัดไม่อยู่แบบนี้เหรอ ”
“ …….…… ”
ลูกปัดเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุดจะทน ไฟได้ยินแบบนั้นหันหน้าไปมองลูกปัดทันทีพร้อมเอื้อมมือไปจับมือลูกปัดใต้โต๊ะบีบเบาๆเชิงให้รู้ว่าตนห่วงใย
“ ต่อให้พี่พยายามตามง้อปัดสักแค่ไหน ต่อให้เวลาผ่านไปอีกกี่วันกี่เดือนหรืออีกกี่ปี ปัดก็กลับไปรักพี่ไม่ได้อีก ”
“ เพราะเขาเหรอ ? ” ตามชี้ด้วยสายตาไปหาไฟ
“ เพราะตัวพี่เอง ทำให้ปัดไม่สามารถรักได้อีกต่างหาก ”
“ ……………. ”
“ อย่าให้เกลียดกันไปกว่านี้เลย ปัดขอเป็นแค่เพื่อนร่วมโลกกันได้ไหม ที่ไม่ต้องขยะแขยงใส่กันเวลาต้องเจอหน้า ”
“ ……………. ”
“ ปัดขอร้อง…ปล่อยปัดไปตามทางเลยของปัดได้ไหม ” ลูกปัดพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือพร้อมน้ำตาที่เอ่อล้นเต็มเบ้าตา ตามมองลูกปัดอย่างคนกำลังครุ่นคิด
“ พี่คิดมาตลอดว่าหนูยังรักพี่ ลืมพี่ไม่ได้ วันนี้พี่รู้แล้วว่าแววตาของหนูไม่มีพี่ หนูหมดรักพี่แล้วจริงๆ ”
“ ………….. ”
“ พี่คงไม่มีโอกาสดูแลหนูอีก ขอให้หนูมีความสุขในชีวิตนะคะ ” ตามเอื้อมมือมาลูบหัวลูกปัดอย่างอ่อนโยน
“ ขอบคุณที่เข้าใจปัด ”
ตามมองหน้าไฟ ลุกจากเก้าอี้เดินมาหยุดข้างๆไฟ เอาปัดปกคอเสื้อของไฟ ก่อนจะเข้ามากระซิบข้างๆหู
“ หวังว่าคู่หมั้นของคุณคงไม่รู้เรื่องนี้นะ ”
“ !!!! ”
“ พี่ตามพูดอะไรกับพี่คะ ? ” ลูกปัดถามไฟทันทีที่ตามกับลูกน้องเดินออกไป ไฟที่แอบตกใจรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“ ไม่มีอะไรหรอกคะ ”
“ …………… ”
“ มันจบแล้วนะคะ ”
“ ค่ะ ชีวิตปัดคงจะเจอความสุขสักที ”
“ พี่ขออยู่ข้างๆลูกปัดนะ ”
“ ได้เลยคับ คุณพี่ชายที่แสนดี ”
“ ……………. ”
ไฟมองหน้าลูกปัดที่หลับไปในรถขณะขับกลับโรงแรม ความรู้สึกที่มีตนไม่ได้อย่างเป็นพี่ชาย แต่คำพูดของตามทำไฟกระอักกระอ่วน ไฟลูบหัวลูกปัดเบาๆ
‘ ไม่ว่าจะเกิดอะไร พี่ยอมเป็นคนเห็นแก่ตัว ถ้าได้ครอบครองลูกปัด ’
- Writer
