9. ชายหนึ่ง หญิงสอง มันจะเรียกความรักได้อย่างไร
1670 Words
เรื่อง ฉันไม่ใช่เมียน้อย
Episode 9
ชายหนึ่ง หญิงสอง มันจะเรียกความรักได้อย่างไร
พี่ชอบลูกปัด…
พี่ชอบลูกปัด…
ไฟบอกความใจอย่างตรงไปตรงมาด้วยสีหน้าและแววตาที่จริงจัง ต่อหน้าลูกปัดและมีจูจูเพื่อนของลูกปัดเป็นพยาน ทำให้ลูกปัดตกใจชักสีหน้าออกมาที่ไม่คิดและตั้งตัวไม่ทันว่าไฟจะเอ่ยแบบนี้
“ พี่ไฟ เริ่มมืดแล้ว พี่กลับห้องไปก่อนเถอะคะ ”
“ ลูกปะ… ”
“ กลับไปก่อนนะคะ ! ”
“ …………… ”
ลูกปัดเพิ่มเลเวลน้ำเสียงจนไฟแอบตกใจ สีหน้าและแววตาของลูกปัดเผยความอึดอัดออกมา ไฟพยักหน้าให้ลูกปัดก่อนจะเดินออกจากห้องไป ลูกปัดล็อกประตู ล็อกประตูบานกระจกที่ระเบียง แล้วนั่งที่โซฟาอย่างคนกำลังสับสน
“ อีปัด อีปัด อีปัด !!! ”
“ ห๊ะ มึงว่าไงนะ ”
จูจูเอ่ยเรียกลูกปัดแต่เหมือนลูกปัดจะไม่ได้ยินเสียงเอ่ยเรียกของจูจูทั้งที่อยู่ใกล้ๆกัน จนจูจูต้องตะโกนเรียกเสียงดัง
“ มึงโอเคไหมว่ะ ”
“ กู…ไม่โอเคเลยว่ะ ”
“ ตั้งสติ ตอนนี้มึงคิดอะไรอยู่ ” จูจูเอามือทั้งสองข้างจับหน้าเพื่อนสาวไว้ให้มองหน้าตน
“ กู…ไม่คิดว่าพี่ไฟจะพูดแบบนั้น กูไม่คิดว่าเขาจะชอบกู ”
“ มึงรนขนาดนี้ มึงชอบพี่ไฟใช่ไหม ”
“ …………. ”
“ ไม่ตอบ…งั้นเอางี้นะ มึงหายใจเข้าลึกๆ สูดลมเข้าไปให้เต็มปอด ลากยาวๆแล้วค่อยๆผ่อนปรนลมหายใจออกมา การที่ผู้ชายมาบอกชอบ มาสารภาพรักกับมึงแบบนี้ มันไม่ใช่ครั้งแรกนะ ผู้ชายจีบมึงเป็นโขลงยิ่งกว่าฝูงช้าง แต่ไม่เคยทำมึงรนหายใจไม่ทั่วท้องแบบนี้ ”
“ ………… ”
“ ที่มึงหน้าตาสดใสอารมณ์ดี ไม่คิดฟุ้งซ่าน เพราะมีพี่ไฟอยู่ข้างๆมึง ทำให้มึงลืมไอ้ทหารเลวนั่นใช่ไหม ”
“ ………… ”
“ ที่มึงคุยโทรศัพท์ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก็เพราะพี่ไฟใช่ไหม ”
“ …………… ”
“ ที่มึงไม่ยอมบอกกู ก็เพราะอยู่ใกล้กับแบบนี้อีกใช่ไหม กูพูดถูกไหมว่ะ ”
“ อืม ”
“ นั่นไง แม่หมอจูจูทายแม่นไม่เคยพลาด แล้วคราวนี้มึงมีสติขึ้นรึยังว่ามึงก็ชอบพี่ไฟเหมือนกัน ”
“ กูรู้สึกหวั่นไหวกับเขาบ้าง แต่กูเลิกคิดเข้าข้างตัวเองแบบนั้นไปแล้ว พอเขามาบอกแบบนั้น กูทำอะไรไม่ถูก ”
“ อีปัด…รักกันชอบกันมันไม่เสียหายนะเว้ย ถ้าพี่ไฟทำให้มึงมีความสุข ถามใจมึงดูว่ามึงอยากมีพี่ไฟอยู่ข้างๆแบบนี้อีกรึเปล่า ”
“ กอดกูหน่อย กูอยากกอดมึง ”
“ อีด*ก เศร้าต้องกอดตลอด ” จูจูที่บ่นพร้อมกอดลูบหลังลูกปัดไปด้วยอย่างเพื่อนที่สนิทรู้จักกันเป็นอย่างดี ลูกปัดกอดจูจูแน่นรับสัมผัสจากการกอด การลูบหลังเบาๆจนดีขึ้น
“ โอเคไหมว่ะ ? ”
“ อืม…ไปทำงานกันต่อเถอะ ”
“ เรื่องผู้ต้องมากก่อนงานเสมอ แต่ตอนนี้ต้องทำงานก่อนไปสนใจเรื่องผู้เนอะ ”
“ อีด*ก ”
ลูกปัดละทิ้งแยกสมองเรื่องของไฟมาสนใจงานที่ได้รับมอบหมาย ตั้งใจรวบรวมแรงและสมองกับจูจูตั้งใจทำงานจนดึกดื่น แต่ทั้งสองสาวกลับทำงานไม่ยอมลดละจนปาเข้าไปตี 4 ของอีกวัน…
ลูกปัดกับจูจูนำงานที่ได้รับมอบหมายที่เสร็จก่อนเวลาเข้าไปหาบอสใหญ่ งานผ่านอย่างที่หวังไว้ จึงได้วันหยุดจากบอสถึง 2 วัน
“ พี่นัท ต้องไปเช็กของต่างจังหวัดอีกแล้วว่ะ คืนนี้กูต้องนอนกอดหมอนข้างอีกแล้ว ” จูจูเอ่ยด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อยคิดถึงผู้เป็นสามีที่ต้องห่างกัน ขณะกำลังเดินออกจากบริษัท
“ พี่นัทไม่อยู่ กูไปนอนบ้านมึงนะ ” จูจูหันมามองหน้าลูกปัดทันทีอย่างรู้ว่าเพื่อนสาวต้องการหลบหน้าใครบางคน
“ ไปดิ ไปเดินตลาดหาอะไรแ*กกันดีกว่า ”
“ อืม… ”
โทรศัพท์ของลูกปัดมีทั้งการโทรและการแชทแจ้งเตือนเข้ามา แต่ลูกปัดกลับนั่งมองอ่านแชทแจ้งเตือนแต่ไม่ตอบ จนจูจูหงุดหงิดแทน
“ อีสวยเลือกได้ กูล่ะเบื่อจริ๊งจริง ”
“ …………. ”
“ ถ้ามึงไม่รับก็แชทตอบสักหน่อยเถอะ ท่าทางจะไม่ลดละความพยายามด้วยนะ ”
“ …………. ”
ติ้งๆๆ
( ลูกปัดทำไมไม่กลับห้องคะ )
( มีงานด่วนรึเปล่า )
( 2 ทุ่มแล้วนะ ลูกปัดอยู่ไหน พี่เป็นห่วง )
“ ปัดทำงาน ไม่สะดวกคุย ”
นั้นถือว่าเป็นแชทสุดท้ายที่ลูกปัดตอบกลับไฟ ลูกปัดปิดการติดต่อและไม่กลับห้อง อาศัยบ้านของจูจูเป็นทึ่หลบตั้งสติตลอด 2 วัน จนวันนี้สามีของจูจูกลับมาเลยชวนกันไปร้านเหล้า…
ณ ร้านเหล้าร้านหนึ่งร้านดังในย่านใจกลางเมือง ลูกปัดกับจูจูเป็นผู้หญิง 2 คนในบรรดาผู้ชาย 5 คน มีนัทสามีจูจูรวมไปถึงลูกน้องของนัทที่รู้จักกันเป็นอย่างดี
“ ไอ้ปัด ยกเร็วไปไหมว่ะ ” นัทสามีจูจูเอ่ยทักขึ้น เมื่อลูกปัดยกเหล้าถี่ๆ
“ เมาเร็ว มันส์เร็วไงพี่ ”
“ สภาพนี้ไม่น่าเมา อ้วกราดก่อนนะสิกูว่า ”
“ เหมือนตอนนั้นไม่เอานะเว้ย แบกมึงหลังกูแทบหัก ”
“ พวกพี่พูดกันขนาดนี้ ปัดพักยกก่อนดีกว่าค่ะ ชมเกิ๊น ”
“ กูด่า ”
“ อ้าว ฮ่าๆๆ ”
ร้านเหล้าร้านนี้เป็นร้านของว่านที่ไฟเป็นหุ้นส่วนแต่ไม่ออกนาม ไฟที่ได้มาที่ร้านเหล้าตามคำบอกเล่าของว่านเพื่อนสนิทรีบมาหาลูกปัดที่นี่แต่ด้วยสีหน้าที่มีความสุขของลูกปัด ทำให้ไฟไม่กล้าลงมาจากชั้นบนจึงทำได้แค่มองได้ลงมาเท่านั้น
“ จะไม่ลงไปหน่อยเหรอว่ะ ? ” ว่านเอ่ยถามไฟที่นั่งจ้องมองลูกปัดอยู่นาน
“ กูบอกชอบ ลูกปัดหลบหน้ากู ”
“ มึงยอมถอยว่างั้น ? ”
“ กูรักไปแล้ว ถอยได้ไงว่ะ ”
“ จะรักก็ต้องเสี่ยง ”
“ ต้องเสี่ยงทุกอย่าง…กูก็ยอม ”
ไฟลงมาข้างล่างเดินไปที่โต๊ะของลูกปัดที่เป็นโต๊ะ VIP ค่อนข้างส่วนตัว แต่ไฟต้องชะงัก
“ ไอ้ปัด คืนนี้มึงเครียดไปป่าว ”
“ เออ…ปากยิ้ม แต่ตามึงเศร้าชิบหา* ”
“ พวกพี่เคยกลัวความรักไหม กลัวจนไม่กล้าเริ่มใหม่ ” ลูกปัดเอ่ย
“ อกหักมันคือบทเรียนชีวิตนะเว้ย ไม่เคยได้ยินเหรอว่ะ อกหักดีกว่ารักไม่เป็น ”
“ ปัดอยากรักไม่เป็นจัง จะได้ไม่ต้องรู้สึกกับใคร ”
“ อีปัดมันกำลังสับสนกับตัวเองพี่ มันเลยมีอาการแบบนี้ ” จูจูเอ่ย
“ ปัดไม่อยากเปิดใจให้ใครแล้ว ”
“ ลูกปัด… ”
“ !!! ”
ไฟเข้าไปปรากฎตัวต่อหน้าลูกปัดที่ทำทุกคนชะงัก ไฟพยักหน้าให้จูจูและทุกคน จนทุกคนรับรู้ว่าไฟคงเป็นผู้ชายที่ทำให้ลูกปัดกำลังมีอาการอยู่ตอนนี้
“ ผมขอตัวพาลูกปัดไปเคลียร์ใจหน่อยนะคับ ” ไฟเอ่ยกับทุกคน
“ ปัดไม่ไป ”
“ แต่ปัดต้องไปค่ะ เรามีเรื่องต้องคุยกันให้เข้าใจ ”
“ …………….. ”
“ ไปเถอะมึง จะเอายังไงก็ดีกว่ามึงเป็นอีเฉื่อยอยู่แบบนี้นะ ”
“ ……………. ”
ไฟจับมือลูกปัดขึ้นมาชั้นบนของร้านเหล้าที่มีว่านกับลูกน้องนั่งอยู่ ว่านยักคิ้วให้ไฟเชิงตามสบาย ก่อนจะพยักหน้าให้ลูกปัดเชิงทักทายแล้วออกไป ไฟพาลูกปัดนั่งที่โต๊ะที่มองเห็นข้างล่างโต๊ะของจูจูชัดเจนและข้างล่างก็สามารถมองเห็นได้ เพราะอยากทำให้ลูกปัดสบายใจและเชื่อใจตนมากที่สุด…
“ พี่เคยเห็นผู้หญิงคนนึงที่นี่ พี่ตกหลุมพรางตั้งแต่วันนั้นเลยนะ ครั้งที่สองผู้หญิงคนนั้นวิ่งมาขวางรถพี่เพื่อช่วยลูกแมวแต่ไฟแดงเจ้ากรรมทำพี่ไม่ได้ลงไปหา ครั้งที่สามพี่มองผู้หญิงคนนั้นจากมุมนี้ พี่ยอมรับว่าพี่ชอบมากแต่พี่ก็เฟลเพราะแค่ถามชื่อแต่กลับโดนด่ากลับมา พี่คิดว่าการเจอกันสามครั้งนั้นคือเรื่องบังเอิญ พี่ตั้งปธิธานถ้าครั้งที่สี่ที่พี่ได้เจอผู้หญิงคนนั้นอีก เขาจะเป็นพรหมลิขิตของพี่ และพี่ก็เจอผู้หญิงคนนั้นจริงๆ เขาพักอยู่ห้องข้างๆพี่เอง ”
“ …………….. ”
“ ไม่ใช่เพราะความใกล้ชิดที่พี่ชอบลูกปัด แต่ลูกปัดขโมยใจพี่ไปตั้งนานแล้ว ”
“ ชอบปัดขนาดนั้นเลยเหรอ ”
“ ใช่…พี่ลูกปัดชอบมาก ”
“ …………… ”
“ พี่จะไม่ถามว่าลูกปัดชอบพี่ไหม หรือว่าจะชอบพี่ได้รึเปล่า ตัวพี่จะไม่ไปไหนจะเป็นไฟคนนี้อยู่ข้างๆลูกปัดไปเรื่อยๆ ไล่ยังไงพี่ก็ไม่ไปเพราะใจพี่รักลูกปัดไปแล้ว ”
“ ทำไมต้องชอบปัดด้วย ”
“ ความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้หรอกค่ะ ”
“ ปัด…กลัว ” น้ำเสียงของลูกปัดสั่นเครือ ไฟเอื้อมมือไปจับมือลูกปัดเพื่อให้ลูกปัดใจเย็น
“ อดีตที่ทำลูกปัดเจ็บ ให้พี่ลบล้างให้ได้ไหมคะ ”
“ …............. ”
“ แผลที่อยู่ในใจ ให้พี่ได้เป็นกาวรักษามันนะ พี่ไม่สัญญาแต่พี่จะทำให้ดีที่สุด ” ลูกปัดใจตนก็แอบรู้สึกกับไฟ แววตาของไฟส่งมาหาตนอย่างจริงใจ
“ อย่าโกหกปัดได้ไหม ถ้าวันไหนไม่รักปัดก็อย่าหลอกปัดนะ ”
“ ค่ะ ”
ไฟกลั้นใจตอบออกไป ตนต้องกลายเป็นคนเห็นแก่ตัวเพราะความรักที่อยากครอบครองลูกปัดคนนี้ ไฟลุกไปนั่งบนโต๊ะกอดลูกปัดที่นั่งบนเก้าอี้ ลูกปัดร้องไห้ซุกท้องตน
“ ปัดคบกับพี่ไฟแล้วนะ ”
“ พี่จะรักษาลูกปัดไว้อยู่กับพี่ให้นานที่สุดนะคะ ”
ความรักครั้งนี้ค่อยๆก่อตัว สำหรับลูกปัดแค่ตนกับไฟคนสองคนที่กำลังสานสัมพันธ์กัน แต่สำหรับไฟกลับกลายเป็นความรักของคนสามคน ชายหนึ่ง หญิงสอง มันจะเรียกความรักได้อย่างไร…
- Writer
