5. ถ้าล้มได้
852 Words
วันต่อมา_
"รอบนี้ของรางวัลเพิ่มอีกสามเท่านะครับนาย" ดั๊มพ์เอียงตัวไปกระซิบเจ้านายในชุดนักมวย อยู่บนสังเวียนกลางโกดังลับ มีพวกนักพนันมากหน้าต่างส่งเสียงเชียร์ทีมฝั่งของตัวเอง
"กูเพิ่มให้อีกเท่า ถ้าล้มกูได้" ร่างกำยำกระชากเสื้อคลุมสีดำออก เผยกล้ามมัดเนื้อแข็งแรงที่มีรอยสักหลอกล่อสายตา
"ระวังเสียเงินฟรีๆนะเว้ย" คาดิโอ้คู่แข่งเอ่ยบอก ชูนิ้วโป้งคว่ำลงเชิงท้าทายอีกฝ่าย
"เก็บปากไว้หยอดน้ำกินดีกว่า" ใบหน้าหล่อเหยียดยิ้มมุมปาก ก้าวขายาวมายืนตรงกลางสังเวียน มีฟอเรสต์เป็นกรรมการ
แต่ในการแข่งขันมวยเถื่อนย่อมไม่กฏกติกา สามารถทำได้ทุกอย่างเพื่อเอาชนะคู่ต่อสู้
"โหดเกิน" เซนโซ่บอก ขณะยืนมองเพื่อนรักที่กำลังลงแข่งขันกับบรรดาคนในกลุ่มอย่างใจจดจ่อ
"เฮียไม่ห้ามน้องบ้างอ่ะ ชอบใช้ความรุนแรงฉิบหายเลย" พาเรนหันไปบอกลาไค
"นั่นดิ วันก่อนก็เอาปืนจ่อผู้หญิง ถ้าเผลอไปชนมันเข้า สงสัยได้ตายของจริง" พิพัฒน์พูดเสริม
"นินทา?" ทว่าฝ่ายเป็นพี่ชายคนในประโยคเหลือบมองทางหางตา
"ทางนั้น" เสียงไลเกอร์บอก พร้อมให้ทุกคนหันไปมองทางเข้าประตู พบว่าผู้การวุฒิก็มาร่วมเชียร์มวยด้วย
"ระวังมันไว้ให้ดี" ลาไคบอกลูกน้องคนสนิท
"ได้ครับนาย"
@ อีกด้านนึง
"ไหนเราตกลงกันว่าจะให้นามิเป็นพีอาร์เครื่องสำอางค์ไงคะ ไม่ใช่มาเป็นเด็กนั่งดริ้งค์" หญิงสาวรีบแสดงอาการไม่พอใจ หลังผู้ว่าจ้างไม่ทำตามข้อตกลง นัดเธอมาที่ไนท์คลับแห่งนึง บังคับใส่ชุดเซ็กซี่วาบหวิวทั้งตัว
"ชื่อเสียงเราก็ไม่ได้ดังมากนะ อย่าเล่นตัวนักสิ!" ชายรูปร่างเล็กบอก แต่งแต้มใบหน้าหลากสีสัน
"ยังไงนามิก็ไม่รับงานนี้หรอกค่ะ มันเกินข้อตกลงของเรา" ร่างบางพยามมองหาทางออก ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยบอดี้การ์ดมากมาย สำหรับพวกคนมีชื่อเสียงก็ไม่ปาน
"จะทำอย่างนั้นได้ยังไง เรารับเงินไปแล้ว ถ้าผิดสัญญาว่าจ้างก็ต้องคืนเป็นสิบเท่าสิ" คนบอกก็ไม่ยอมเช่นกัน หากทำงานผิดพลาดเจ้านายคงไม่เก็บเขาไว้
"ทางคุณผิดสัญญาก่อน ไม่ใช่ทางนามิด้วยซ้ำ!"
"เธอก็รู้ว่าฉันมีชื่อเสียงในวงการพวกนี้มากขนาดไหนนะนามิ นี่แค่เริ่มต้น..เธอก็อยากให้ฉันปิดเส้นทางทำกินของเธอแล้วเหรอ?" คนบอกโน้มตัวมาใกล้คู่สนทนา
"ขู่กันขนาดนี้ มันจะเกินไปหรือเปล่า!" คนอย่างเธอรักศักดิ์ศรีเช่นกัน แค่มองรอบบรรยากาศต่างเห็นคนนัวเนียกับลูกค้า จะให้เธอไปทำอย่างนั้นคงขยะแขยงน่าดู
"ฉันมีสองทางให้เธอเลือกนะ เข้าไปรับงานซะแล้วเธอจะได้งานในวงการที่อยากทำ"
"......." ดวงตาคู่กลมจ้องมองอย่างโกรธเคือง แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เมื่อเธอเป็นรองเขาทุกด้าน
"หรือถ้าเธอจะเดินกลับบ้านไป ชื่อเสียงของเธอจะพังลงทันที! เลือกเอานามิ!"
"ได้! แต่นามิก็ต้องมีลิมิตของตัวเอง ถ้าที่นี่รับได้!" สองกำปั้นกำลงอุ้มมือแน่น ภาวะกดดันทำให้เธอไม่อาจต่อต้าน แล้วยิ่งเธอต้องรับภาระที่บ้านด้วย
"ไปเปลี่ยนชุดซะ ลูกค้าจองตัวเธอไปแล้ว!"
"แค่วันเดียวนามิ แค่วันเดียวเท่านั้น" เสียงใสพึมพำบอกตัวเอง แต่เธอไม่มีทางใส่ชุดวาบหวิวของที่ร้านแน่นอน มุ่งไปยังรถคันเก่าข้างลานจอด หยิบพวกชุดเดรสสีดำมาใส่ไม่ได้โชว์เนื้อหนัง
"ไหนๆ วันนี้มึงก็ชนะแล้ว กูเตรียมเหล้านอกไว้ให้เฉพาะเลย" พิพัฒน์ปรี่ตรงเข้าในห้องวีไอพี ถือขวดเครื่องดื่มสีชาเข้มการันตียี่ห้อนอก
"สำหรับกู?" คาเรนเอ่ยถามอย่างแปลกใจ ใบหน้าหล่อเหลามีรอยช้ำเล็กน้อยจากการแข่งมวยเมื่อช่วงบ่าย ร่างสูงสวมเสื้อเชิ้ตสีดำตัวโคร่ง ปลดกระดุมเผยไล่ลงถึงกล้ามท้อง
"อืม มันเตรียมไว้ตั้งแต่เมื่อวานล่ะ ขวดนี้น่าจะล้มมึงได้" พาเรนพูดต่อ โบกมือเรียกลูกน้องจัดแจงแก้วเครื่องดื่ม
"แน่ใจเหรอ รอบที่แล้วมึงต่างหากนะที่ล้ม จนโดนเมียไล่นอนนอกบ้าน"
"งั้นไอคนไม่มีเมียอย่างมึงก็นอนที่นี่แล้วกัน" พิพัฒน์เลยส่งสัญญาณให้ลูกน้องไปนำกุญแจห้องมาให้เพื่อนรัก มักเป็นปกติอยู่แล้วที่มีใครในกลุ่มไม่กลับบ้าน
"ผู้การวุฒิมาหามึงอีกทำไม" ลาไคเอ่ยถามขึ้น
"มันเอาส่วนแบ่งมาให้ แต่ดูแล้วไม่น่าไปต่อได้"
"มันก็แน่นอนป่ะวะ โดนกดราคาขนาดนั้น" พิพัฒน์พูด
"ไม่ใช่เรื่องนั้น"
"แล้วเรื่องอะไร?" ทุกสายตาหันมองทางคาเรนรอฟังคำตอบ
"ผู้หญิงที่ตายเมื่อหลายปีก่อน"
................................................................
- Writer
