มันไม่ใช่เพียงแค่ชาคร์หรอกที่เฝ้ารอคอยการพบหน้าใครบางคนทุกลมหายใจ เพราะแม้แต่สาวน้อยที่ถูกคำสั่งให้ย้ายตนเองมาอยู่บ้านอีกหลังของหัวหน้าหมู่บ้านตะนาวขอเอง เจ้าหล่อนก็เอาแต่เหม่อมองออกยังนอกหน้าต่าง แหงนมองดวงดาวพราวระยิบแล้วก็ถอนหายใจยืดยาว
เมื่อไหร่หนอ ตาสยาจะยอมอนุญาตให้เธอกลับบ้านเสียที
หลายวันมานี้เธอรู้สึกไร้ความสุข เหมือนขาดหายอะไรบางอย่างไป การที่ไม่ได้ตื่นขึ้นมาดูแลเขา คอยทายา ป้อนข้าวเหมือนที่เคยทำให้ทุกวัน ใจมันเลยรู้สึกโหวงเหวงชอบกล
หากในความห่วงหานั้นซ่อนบางสิ่งไว้ภายใน ความซาบซ่านหัวใจตอนช่วยเขาปลดปล่อยความอึดอัดตามธรรมชาติยังไม่เคยเลือนรางจางหาย ทุกสัมผัสยังตราตรึงใจผ่านผิวกายจนรู้สึกร้อนฉ่า
คนบ้า! พวงแก้มอิ่มร้อนผ่าวยามภาพความใหญ่โตปรากฏ แท่งสวาทอันใหญ่สีน้ำตาลเข้มลอยวนเข้าสู่ห้วงคำนึงนึกถึง ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยได้แตะต้องอารมณ์หวาม ถึงจะเคยเห็นของมะขามโดยบังเอิญมาก
