สถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าที่เขากำลังเดินทางไปเลี้ยงอาหารเที่ยงเด็กๆ เนื่องในวันเกิด คือสถานที่ที่รับเลี้ยงนลินดาไว้ตั้งแต่แรกเกิด ก่อนจะถูกบิดามารดาบุญธรรมนั่นก็คือพ่อแม่ของเอริณรับไปเลี้ยงดูต่อ
คุณสุมาลินหรือที่เด็กๆ เรียกว่าแม่ใหญ่คือผู้ดูแลสถานรับเลี้ยงเด็กแห่งนี้ แม้เขาเพียรสอบถามว่าได้ข่าวคราวของนลินดาหรือไม่ แต่คุณสุมาลินก็ปฏิเสธว่าไม่ได้รับการติดต่อจากนลินดาเลย เขาไม่ปักใจเชื่อคุณสุมาลิน แต่ก็ไม่อาจคาดคั้นเอาคำตอบจากเธอได้ เขาทำได้แค่เพียงภาวนาให้มีโอกาสได้พบกับนลินดาอีกสักครั้ง เพียงเพื่อเอ่ยคำขอโทษกับเธอเท่านั้น
สี่ปีที่ผ่านมาเขาเลือกมาทำบุญวันเกิดที่นี่ ซึ่งเป็นสถานที่ที่มีความผูกพันกับนลินดา และปีนี้เป็นปีที่ห้า คงเป็นปีสุดท้ายสำหรับเขา เพราะตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปเขาจะไม่อยู่ประเทศไทย เขาตัดสินใจกลับไปอยู่รัสเซีย แน่นอนว่ากลับไปพักรักษาหัวใจอยู่ในดินแดนหมีขาวแค่เพียงลำพัง
