เกลียดนักหัวใจไม่รักดี

14 จะได้รู้รสชาติความผิดหวัง NC18+

“อือ...เจ็บ...ปล่อยนะ นายวิชญ์ปล่อย!!” นอกจากจะไม่ปล่อยแล้ว เขายังก้มหน้าลงมาใช้ปากดูดกลืนทั้งที่มีเสื้อบางๆ กั้นไว้ ความรู้สึกเสียววูบตรงอก ทำเอามือไม้เธออ่อนแรง ก่อนกระแสความรู้สึกนั้นจะวิ่งพล่านลงไปยังจุดกึ่งกลางลำตัว

“อย่า...อือ...ปะ...ปล่อยนะ” เธอส่งเสียงร้องต่อต้าน อยากขัดขืน แต่ก็ไร้เรี่ยวแรง เตวิชญ์ก้มลงจูบปิดปากเธออีกครั้ง บดขยี้จูบหนักหน่วงกระชากวิญญาณ ทำเอาเธอแทบขาดใจตาย

“อือออ...”

มือหนาดันเสื้อยืดเธอขึ้นไปกองเหนืออก ก่อนจะเอื้อมมือไปปลดตะขอเสื้อใน ปล่อยให้อกสาวได้เป็นอิสระ ความงดงาม เต่งตึงตรงหน้า ทำเอาชายหนุ่มถึงกับตกตะลึง ไม่คิดว่าลูกน้องสาวจะซ่อนรูป ดวงตาเปล่งประกายหิวกระหาย เมื่อเหยื่ออยู่ตรงหน้า ต่อให้ฟ้าถล่มดินทลาย เขาก็ต้องกลืนกินให้หมดทั้งตัว

ปากอ้างับทั้งเต้า ลิ้นตวัดเลียยอดอกรัวเร็ว ส่วนมืออีกข้างก็บีบขยำอย่างมันมือ เจนจิราได้แต่ส่งเสียงร้องครางออกมาด้วยความทรมาน อกแอ่นขึ้นหลังไม่ติดพื้น

มุมปากกระตุกยิ้ม ดวงตาเยาะหยันดูถูก ยิ่งเธอกรีดร้องเสียงดัง เขาก็ยิ่งละเลงไปบนเต้าอวบหนักหน่วง ไม่มีเบามือ จนเกิดรอยไปทั้งเนินอกสาว สายตาจ้องมองด้วยความสะใจ

มือหนาเลื่อนไปด้านล่าง ก่อนจะดึงกระชากกางเกงผ้าพร้อมชุดชั้นในออกไปทางปลายเท้า ลิ้นร้อนชื้นลากเลียลงมาที่หน้าท้องแบนราบ ก่อนจะจับขาเรียวแยกออกจากกัน และดันไปข้างหน้า เผยให้เห็นความสาวสวยงาม เตวิชญ์จ้องมองสายตาหื่นกระหาย ความลุ่มหลงมัวเมาครอบงำ จนไม่คิดถึงความผิดชอบชั่วดี

“อ๊ะ...” ร่างหญิงสาวสะดุ้งเฮือก มือจับศีรษะเขาพยายามดันออก ก่อนจะกรีดร้องออกมาเสียงดัง เมื่อใบหน้าคมก้มลงไปใช้ลิ้นตวัดเลียไปทั่วเนินสาว ดูดกลืนกินน้ำหวานที่ไหลทะลักออกมา เสียงดัง ขาเรียวสั่นระริก สะโพกสาวบิดส่ายไปมา กระเด้งกระดอนตามจังหวะการปรนเปรอ

ชายหนุ่มถอนปากออก ก่อนจะขยับตัวลุกขึ้น ใบหน้าแสยะยิ้ม เมื่อเห็นท่าทางอ่อนระทวยของหญิงสาว ก่อนจะขยับตัวเข้าไปใกล้ แล้วจับขาเรียวแยกออกจากกัน สายตาจ้องมองความงามตรงหน้า กลืนน้ำลายลงคอด้วยความหื่นกระหาย ไม่เคยคิดเลยว่าลูกน้องสาวเขาจะซุกซ่อนความงามไว้ คืนนี้ล่ะ เขาจะให้เธอได้รู้รสชาติ ความรักความลุ่มหลง และความผิดหวังเมื่อไม่ได้ในสิ่งที่ต้องการ

มือจับสะโพกผายไว้แน่น อีกมือก็จับแก่นกายร้อนผ่าวเข้าไปจ่อตรงช่องน้ำหวาน ก่อนจะดันตัวเข้าไปสุดแรง

กึก!!

“โอ๊ย!!!...เจ็บๆ นายวิชญ์ เจนเจ็บ เอามันออกไป...” เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดของหญิงสาวดังก้อง มือยกขึ้นผลักอกเขาเต็มแรง พร้อมกับพยายามถดร่างถอยหนีด้วยอาการสั่นเทา ทำเอาเจ้านายหนุ่มถึงกับชะงัก

แต่ในเมื่อมาถึงขั้นนี้แล้ว เขาก็ไม่มีทางปล่อยเธอไปแน่ ต่อให้เอาช้างมาฉุดก็หยุดเขาไม่ได้

“มันสายไปแล้ว ถ้าจะให้ฉันปล่อยเธอไปตอนนี้”

“มะ...ไม่ นายวิชญ์ถอยออกไปนะ”

เตวิชญ์ก้มลงประกบจูบปากที่กำลังขับไล่เขา บดขยี้จูบอีกครั้ง เธอได้แต่ส่งเสียงอือๆ มือยกขึ้นทุบตีหลังเขา แต่ร่างสูงใหญ่กลับไม่สะดุ้งสะเทือน เขาเอื้อมมือขึ้นไปบีบขยำเต้าอวบอิ่ม เพิ่มความเสียวซ่านให้เธอ จนในที่สุดท่าทีแข็งขืนของหญิงสาวก็อ่อนลง

เมื่อเห็นดังนั้น เตวิชญ์ก็จับแก่นกายไปจ่ออีกครั้ง และค่อยๆ ดันตัวเข้าไปอย่างยากลำบากในช่องทางที่ชื้นแฉะและคับแคบ เขาขยับตัวเข้าออกช้าๆ ปากก็ก้มลงไปดูดกลืนกินเต้าอวบ ลิ้นตวัดเลียรอบฐานเพิ่มความกระสันเสียวให้เธอ จนลูกชายเขาเข้าไปได้ถูกกลางทาง เตวิชญ์ก็ทนไม่ไหว ใบหน้าบิดเบี้ยวด้วยความทรมานไม่ต่างจากหญิงสาว สะโพกสอบถอนตัวออกช้าๆ ก่อนจะดันกระแทกเข้าไปจนสุดทาง เสียงครางอู้ผสมกับเสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังประสานกัน

เตวิชญ์เงยหน้าขึ้นมอง เห็นใบหน้าหวานเหยเกเจ็บปวด น้ำตาไหลซึมตรงหางตา เขาจึงหยุดนิ่งสักพักให้เธอได้ปรับตัว

ไม่นานก็เริ่มขยับเข้าออกช้าๆ ก่อนจะได้ยินเสียงร้องครางจากริมฝีปากเรียว ชายหนุ่มจึงเร่งความเร็วขึ้น แรงขึ้น กระแทกเข้าออกถี่ยิบ ความกระสันเสียวพุ่งทะยาน ยิ่งเธอบีบรัดตัวตนของเขาแน่นเท่าไหร่ ชายหนุ่มก็ยิ่งเพิ่มความเร็วขึ้น ร่างหญิงสาวสั่นคลอนกระเด็นกระดอนไปตามจังหวะแรงกระแทก ไม่นานก็ได้ยินเสียงร้องคำรามสะใจ ผสมกับเสียงกรีดร้องของหญิงสาว และเสียงเนื้อกระทบเนื้อดึงกึกก้องไปทั่วทั้งห้อง

เจนจิราจับชายผ้าห่มแน่น นี่เธอกับเตวิชญ์…อยากคิดว่าตัวเองกำลังฝันไป แต่ความรู้สึกเจ็บแปลบตรงกึ่งกลางเมื่อเธอขยับตัว บ่งบอกว่ามันคือเรื่องจริง เธอกับเขาเพิ่งผ่านเหตุการณ์ซัมติงมาสดๆ ร้อนๆ

ใบหน้าสาวก้มต่ำ ดวงตาหลุบมองมือตัวเองที่ยังกำผ้าห่มแน่น ราวกับมันเป็นสิ่งแปลกประหลาด หัวสมองมึนงง จับต้นชนปลายไม่ถูก

“ฉันอยากให้เรื่องนี้เป็นความลับ อย่าให้ใครรู้ โดยเฉพาะป๊า” เตวิชญ์เอ่ยขึ้น น้ำเสียงราบเรียบ ใบหน้านิ่งขรึม เขาแค่ต้องการสั่งสอน ไม่ได้ตั้งใจให้มันเลยเถิดมาถึงขั้นนี้ เพราะเธอนั่นแหละพูดจาหาเรื่องเขาจนโมโหขาดสติ

หึ!...สมควรแล้ว คราวหน้าจะได้ไม่อวดเก่งอีก แต่เรื่องนี้จะต้องไม่ถึงหูสาคร

“ค่ะ” เจนจิรารับคำง่ายๆ

เธอก็ไม่ต้องการให้ใครรู้เรื่องนี้เหมือนกัน แม้จะเป็นครั้งแรกของลูกผู้หญิง แล้วไง ไม่เคยคิดจะมีครอบครัวมีสามีอยู่แล้ว ในเมื่อมันเป็นอุบัติเหตุ เธอจะถือซะว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นเช่นกัน

ความสาวที่ถูกเขาพรากไป แม้จะเสียใจแต่ไม่เสียดาย เพราะเธอเองไม่เคยคิดจะมอบให้ใคร...เป็นเขาคนนี้ก็ดีแล้ว อย่างน้อยครั้งหนึ่ง เธอก็ได้ชื่อว่าเป็นผู้หญิงของเตวิชญ์...ชายในฝัน...ฝันลมๆ แล้งๆ ของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง

ชายหนุ่มขยับตัวลุกจากเตียง ก้มลงไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่หล่นบนพื้นขึ้นมาพันรอบเอว ก่อนจะเดินตรงไปที่โต๊ะมุมห้อง เปิดลิ้นชักค้นหาบางอย่าง ก้มๆ เงยๆ อยู่ตรงนั้นไม่นานก็เดินกลับมา

“รับไปซะ” เตวิชญ์ยื่นกระดาษใบเล็กส่งให้เจนจิรา

หญิงสาวมองกระดาษในมือเขา ถึงจะทำใจได้ว่าเรื่องครั้งนี้เป็นอุบัติเหตุ แต่เมื่อเห็นสิ่งที่เขายื่นส่งมาให้ก็ทำเอาชะงัก ใบหน้าสาวชาวาบ ก่อนจะซีดขาวสลับแดงไปมา

“คะ…ค่าอะไร”

“ค่าตัวเธอคืนนี้”

ฉึก!!

ความจริงกระแทกเข้าเต็มหน้า ค่าตัว…หึ!! นี่สินะ วิธีรับผิดชอบของคนมีเงิน!