13 สั่งสอนแน่เหรอ
1194 Words
“หึ!...อยากได้แบบนี้ก็ไม่บอก” น้ำเสียงเยาะหยันดังชิดริมหู เรียกสติหญิงสาวให้กลับมา ลืมตาขึ้นจ้องประสานสายตาเจ้านาย สีหน้ามึนงง
“นายวิชญ์” เธอครางออกมาด้วยความสะเทือนใจ เมื่อสายตาคู่นั้นมันดูสะใจ และเหยียดหยามอยู่ในที ทำเอาหัวใจดวงน้อยหล่นวูบ โหวงเหวง และผิดหวัง
เตวิชญ์ไม่เคยมองเธอแบบนี้มาก่อน ที่ผ่านมาเธอคือลูกน้องเบอร์หนึ่ง คนรู้ใจนาย คนเก่งที่เขาเอ่ยปากชื่นชมบ่อยครั้ง เคยเป็นเหมือนน้องสาวที่เตวิชญ์ให้ความรักและเอ็นดู สนิทสนม สามารถพูดคุยปรึกษางานกันจนดึกดื่น ไม่เคยมีเรื่องเสียหาย หรือเจตนาเป็นอื่น แล้วตอนนี้มันคืออะไร
หัวใจปวดหนึบ ร้าวไปทั้งอก เธอทำอะไรพลาดไปเหรอ ทำไมคนที่ทั้งรักเทิดทูน บูชามาตลอดยี่สิบเจ็ดปี ถึงมองเธอด้วยสายตาแบบนี้ ดูถูกเหยียดหยาม คำพูดเสียดสีดูแคลน เจ็บจนหายใจไม่ออก.
..ผิดเหรอที่หวังดี ก็แค่อยากได้เตวิชญ์คนเดิมกลับมา
“ชอบคนเก่งงั้นเหรอ ได้!! ฉันจะพิสูจน์ให้เธอดู”
“นายวิชญ์!!...ปล่อยเจน” ใบหน้าสาวซีดเผือด ดวงตาไหวระริกหวาดหวั่นกับท่าทางคุกคามของเจ้านาย ที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
“กลัวเป็นด้วยเหรอ”
“เจน...”
“เมื่อกี้ยังปากเก่ง ทำไมเงียบแล้วล่ะ”
“จะ...เจนไม่มีอะไรจะพูดอีก เจนจะกลับ”
“จะรีบกลับไปไหนล่ะ เธอยังด่าฉันไม่หมดเลย” เสียงหัวเราะเบาๆ ดังมาจากริมฝีปากหยัก ที่อยู่ห่างเธอไม่ถึงคืบ แววตาเยือกเย็น
“นายวิชญ์!”
สีหน้าเตวิชญ์ตอนนี้ เหมือนคนที่อยากฆ่าเธอให้ตายคามือ ใบหน้าสาวสลดวูบด้วยความผิดหวัง เขาไม่ใช่นายวิชญ์คนเดิมที่เธอจะคุยเล่น หรือพูดจากวนตีนแค่ไหนก็ได้ ถึงประจักษ์แก่ใจ แต่เธอก็ไม่สามารถเอาคำพูดเหล่านั้นกลับคืนมา คงได้แต่ก้มหน้าหลบตาทำใจ
ถ้าเขาจะลงโทษลูกน้องปากเสียคนนี้ จะทุบตีจะต่อยจะเตะ เธอก็ยอมรับ จะไม่ร้องสักแอะ แต่อย่าถึงกับไล่ออกเลยนะ เธอยังไม่พร้อมจะหางานใหม่
“ด่าสิ…จะด่าฉันว่าไงดี...ไอ้ขี้แพ้ ไอ้โง่ หรืออะไรก็ด่ามา” ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาต้องการให้เธอด่า หรือกำลังด่าตัวเองกันแน่
“มะ...ไม่ เจนจะกลับ...โอ๊ย! เจ็บ นายวิชญ์ปล่อยเจนนะ”
เตวิชญ์ไม่สนใจเสียงร้องโอดโอย มือบีบไหล่เธอแน่น ใบหน้าหวานเหยเกด้วยความเจ็บ ส่งเสียงครางประท้วง แต่เหมือนเตวิชญ์ไม่ได้ยิน หรือรับรู้...เขาบ้าไปแล้ว
“พอรู้ว่าฉันอกหัก เธอก็ตามตอแยไม่เลิก คิดว่าลูกไม้ตื้นๆ แค่นี้ฉันดูไม่ออกเหรอ”
“เจนไม่เคยคิดอะไรทั้งนั้น...ปล่อย! แต่ก่อนนายวิชญ์โสด เจนยังไม่เคยคิดจะสนใจ แล้วตอนนี้อกหัก ทำไมเจนต้องเข้าไปยุ่งให้มันปวดสมองด้วย”
“ฉันไม่เคยเปิดโอกาสให้มากกว่า”
อะไรนะ ไม่เคยเปิดโอกาส แล้วที่เขาบังคับให้เธอทำงานเป็นเพื่อนเขาจนดึกดื่น บางคืนก็ค้างที่ออฟฟิศด้วยกัน ไม่เคยเห็นคิดเล็กคิดน้อย แต่พออกหักกลับคิดว่าเธอมีลูกไม้
ถึงเธอจะรักจะชอบ แต่ก็ไม่เคยแสดงออกให้เขารู้สักครั้ง หรือต่อให้เขาไม่มีแฟน เธอก็ไม่เคยคิดจะเปิดเผยความรู้สึกตัวเอง ในเมื่อมันเป็นไปไม่ได้ เธอรู้ว่าตัวเองควรอยู่ตรงจุดไหนที่เหมาะสมและสามารถปกป้องหัวใจตัวเองได้
“ไม่จริง เจนไม่เคยคิดแบบนั้น”
“เธอมันแผนสูง”
“นายวิชญ์!! อกหักจนเป็นบ้าไปแล้วเหรอ เจนไม่เคยคิดแบบนั้นนะ”
“ไม่คิด?...แล้วที่วิ่งมาหาฉันกลางดึก มานอนให้ฉันจูบอยู่ตอนนี้ เธอคิดว่าฉันโง่เหรอ...เอาสิ เธอจะใช้เล่ห์เหลี่ยมอะไรอีก เชิญเลย บางทีฉันอาจจะยอมนอนกับเธอง่ายๆ ก็ได้”
“แค่เป็นห่วงโว้ย ไม่ได้...”
“เธอแอบชอบฉัน” ปากหยักยิ้ม แต่ดวงตากลับแข็งกระด้าง ไม่ใช่อาการของคนที่จะมาพูดเรื่องรักๆ ใคร่ๆ
“...” เจนจิราตกตะลึง ปากอ้าค้าง มือเย็นเฉียบ ก่อนจะหลบตาวูบ เธอมั่นใจว่าตัวเองไม่เคยแสดงออกให้ใครรู้แน่นอน
...เขารู้ได้อย่างไร
...ถึงชอบแล้วไง ก็ไม่เคยคิดอยากจะให้เขามาชอบกลับซะหน่อย ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ ก็เพราะหวังดีล้วนๆ
“หึ!...เอาสิ ฉันก็อยากลองอะไรที่มันง่ายๆ ดูบ้าง ไม่ต้องสนใจห่าเหวอะไรทั้งนั้น มีให้เอาก็เอา เสร็จแล้วแยกย้าย แบบนี้ก็ง่ายดี”
บ้าไปแล้ว! เขาต้องการอะไรง่ายๆ แต่เธอไม่เคยคิดจะง่ายกับเขาหรือกับใครทั้งนั้น บอกเลยต่อให้พรหมจารีย์เธอมันจะเกาะกันเป็นหินปูนเหนียวแน่น หรือขึ้นเป็นผังผืด เธอก็ไม่เดือดร้อน เรื่องอะไรจะมาแบให้เขาดูถูกว่าง่ายแบบนี้...ไม่มีทาง!!
“ปล่อย!!...” ยังไม่ทันออกแรงดิ้น ร่างสูงใหญ่ก็ก้มลงสอดแขนเข้าไปใต้ขาพับเธอ ก่อนจะช้อนตัวหญิงสาวยกลอยขึ้น ราวกับร่างไร้น้ำหนัก แล้วโยนลงบนเตียงขนาดคิงไซส์
จุกแต่ไม่ถึงกับเจ็บ ยังไม่ทันตั้งตัว หัวสมองยังไม่ทันสั่งการ เขาก็ทาบทับลงมาทั้งร่าง เจนจิราได้แต่อ้าปากค้างตกตะลึง ตอนนี้ผ้าเช็ดตัวที่พันไว้รอบเอวสอบ หลุดร่วงไปเรียบร้อย จุดกึ่งกลางความเป็นชายวางนาบกับหน้าขาเรียว ถึงแม้จะมีผ้าฝ้ายกางกั้น แต่สัมผัสนั้นก็ทำเอาเจนจิราขนลุกซู่
ไม่นะ!...เธอจะต้องขึ้นคานแบบสวยสง่าเท่านั้น
ต่อให้เป็นเตวิชญ์ คนที่เธอแอบชอบ ก็อย่าหวังจะมาพรากพรหมจารีย์ไปจากเธอเด็ดขาด
ไม่!!!
แต่เตวิชญ์หรือจะสนใจความคิดเธอ ในเมื่อตอนนี้เขาขาดสติไปแล้ว ต้องการเพียงระบายความเจ็บปวดที่มันสุมแน่นในอก และคนที่สมควรเป็นที่รองรับ ก็คือคนที่ขุดคุ้ยมันขึ้นมา เธอจะได้รู้รสชาติบ้างว่า การที่ถูกคนอื่นเมินมองไม่เห็นค่า มันเป็นยังไง
ริมฝีปากหนาฉกลงมาประกบปิดปากเธอแนบสนิท บดขยี้จูบหนักหน่วง ทำเอาหญิงสาวตะลึงงัน ทำตัวไม่ถูก ริมฝีปากบางชื้นถูกขบเม้มละเลียดชิม ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปในโพลงปากสาว มือหยาบเลื้อยขึ้นมาบีบขยำหน้าอกอวบอิ่มที่ซุกซ่อนไว้ ภายใต้เสื้อตัวใหญ่หลวมโคร่ง บดบี้ยอดอกที่กำลังชูชันท้าทายมือเขา
เมื่อได้สติ เจนจิราก็อออกแรงดิ้นรนขลุกขลัก พยายามหนีเอาชีวิตรอด แต่เขากับทาบทับลงมาทั้งตัว กดร่างเธอไว้แทบกระดิกตัวไม่ได้ มือใหญ่กอบกุมหน้าอกอวบอิ่มที่กำลังชูชัน บีบคลึงไปมาทั้งสองเต้า ความรู้สึกเจ็บปนเสียวแปลบปลาบตรงหน้าอก เธอห่อตัวหลบ เขาก็ยิ่งเพิ่มแรงขยำจนแทบแหลกคามือ
- Writer
