เมียไม่ปรารถนา

เจ็บปวด 1.4

ความเสียวเล่นงานลัลณ์ลนินราวกับห่าฝน ปากและลิ้นของคุณานนท์พลิ้วสะบัดไปตามร่องรัก ลากลิ้นขึ้นลง นิ้วมือเขาทำงานควบคู่ สอดเข้าไปในช่องทางสวาท ล้วงลึกสุดนิ้วมือก่อนขยับนิ้วในนั้นปาดไปซ้ายทีขวาที เสียดทานกับผนังเนื้อนุ่มด้านใน ขยับนิ้วเข้าออก ลิ้นก็ไล้เลียตรงเม็ดเกสรน้อยตูมเต่ง

“อ๊า...อ๊า...อา...พี่กล้า...อา”

เป็นเสียงครางที่บ่งบอกถึงความเสียวเกินจะกลั้น ทุกสัดส่วนในกายถูกปลุกระดมความรู้สึก ซ่านสยิว รัญจวนเป็นที่สุด ลัลณ์ลนินเพิ่งค้นพบความสุขจากการลงลิ้นของคุณานนท์ ทำให้เธอรู้จักความเสียวแบบสุดติ่ง รู้ซึ้งถึงมวลพายุที่ไหลวนอยู่ในช่องท้องและซึมไปตามโลหิตไหลเวียนในร่าง เลือดลมสูบฉีด ผิวกายสั่นระริกรับเพลิงพิศวาสโหมไหม้กาย หัวใจเต้นแรงผิดจังหวะตอบรับความตื่นเต้นกับความสุขที่วิ่งใส่ตัว

“อา...อา...อ๊า...พี่กล้า”

มือเรียวสวยพันเส้นผมเขาแล้วขยุ้มดึงเบาๆ ตามอารมณ์คุกรุ่นในกาย ใบหน้าแหงนหงาย ปากเผยอร้องคราง หัวใจโบกโบยบินราวกับนกถูกปล่อยออกจากกรง เธอไม่ต้องทนทรมานและเจ็บจากเซ็กส์ที่หาความอ่อนโยนของคุณานนท์ไม่ได้ เธอไม่ต้องภาวนาในใจให้เรื่องบนเตียงจบลงเร็วๆ เวลานี้มันสวนทางกับสิ่งที่เธอเผชิญมาอย่างสิ้นเชิง

คุณานนท์ไม่มีเวลานึกถึงเหตุผลกับการกระทำของตน เขารู้เพียงว่า อารมณ์ตอนนี้มันพาไป ชักนำให้เขานำหน้า ปากและลิ้นบรรเลงสวาทตรงของสงวนสาวที่เรียกความกำหนัดได้อย่างดีทีเดียว

“จ๊วบ” ปากหนาดูดกลีบดอกไม้จนเกิดเสียง จูบซับน้ำหวานที่เอ่อไหลมาด้านนอก พร้อมกับชักนิ้วออกจากร่องโยนีเพื่อให้ลิ้นทำหน้าที่แทน ตวัดซอกซอนนำน้ำหวานรสชาติเยี่ยมเข้าปาก ดื่มด่ำด้วยความกระหายประหนึ่งไม่ได้ดื่มน้ำมาแรมปี

“อา...พี่กล้า...อา”

ส่วนเจ้าของน้ำหวานกลิ่นหอมกำลังทรมานกับความเสน่หาอันแสนสุขที่วิ่งเข้าใส่ตัวระลอกแล้วระลอกเล่า แล้วดูเหมือนว่า ความสุขยังมาไม่หมด ยังมีระลอกใหญ่รอลัลณ์ลนินอยู่

คุณานนท์จูบซ้ำๆ ตรงดอกกุหลาบช่องามอย่างอ้อยอิ่ง ราวกับไม่อยากอวัยวะที่ตนเองกำลังโลมเลีย ทว่าเขาจำต้องละห่าง เพื่อสานต่อความเร่าร้อนบทต่อไป ใบหน้าคมหล่อเลื่อนขึ้นไปตามหน้าท้อง เขาแวะเวียนจูบไปด้วย จนมาถึงภูเขาลูกย่อมที่แน่นอนว่า เขาต้องนำปากและลิ้นไปทักทายยอดดอยอวดตัวสวย ไม่นานนักเขาก็เลื่อนใบหน้ามาเสมอกับดวงหน้าหวานแดงระเรื่อ จุมพิตปากจิ้มลิ้ม สอดลิ้นแลกรัดร้อนเร่าในอารมณ์

ขณะนั้นมือใหญ่จับสะโพกเธอให้ขยับมาตรงขอบเคาน์เตอร์อ่างอาบน้ำ เพื่อที่เขาจะได้ประสานหนอนตัวใหญ่เข้าไปในร่องรักเธอได้อย่างสะดวก ลัลณ์ลนินเท้าแขนไปทางด้านหลังเป็นหลักยึด และเมื่อนำสิ่งนั้นรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างแน่งน้อย เขาก็เริ่มเคลื่อนไหวร่างทันที

“พี่กล้า...อา...อา...อืม”

ลัลณ์ลนินครางรับแรงกระแทกกระทั้นของสามีที่รุกเร้าเข้าสุดออกสุด ดันกลับเข้าไปใหม่หนักหน่วง มือเขาไม่ได้หยุดนิ่งเฉย บีบเคล้นเต้าอวบใหญ่ทั้งซ้ายขวา สลับกันไปมาอย่างเพลิดเพลิน ส่วนปากก็ไม่ห่างปากนุ่มน่าจูบ

“อูว์...โอ้ว...อา...อา”

บางช่วงก็ขยับปากออกห่างกลีบปากสาว เพื่อระบายเสียงครางทุ้มต่ำ ความเสียวซ่านเล่นงานตั้งแต่หัวจรดเท้าก็ว่าได้ ช่องรักของเธอมหัศจรรย์ขับเคลื่อนครั้งใด ความเมามันบังเกิด ความกระสันเข้าครอบงำจิตใจ ความกำหนัดพุ่งทะยาน สอดกายประสานด้วยความหฤหรรษ์ โยกเข้าโยกออกสะบั้นเอวใส่ดุเดือด เป็นความมันที่เขาบรรยายไม่ถูก รู้แค่ว่า เสียวสุดใจ “พระเจ้า...โอ้ว...อูว์”

“พี่กล้า...อา...พี่กล้า...อืม”

ลัลณ์ลนินครางกระเส่า ดวงตาคู่หวานมองใบหน้าของอดีตคนรักของพี่สาว ที่ไม่มีใครรู้ว่า เธอพอใจเขาอยู่เงียบๆ ไม่บอกให้ใครรู้ และนี่ก็เป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่เธอยอมแต่งงานกับคุณานนท์ เธอรักเขา รักคนที่ไม่มีวันมอบความรักตอบกลับมา และนั่นทำให้เธอมองเห็นไอเสน่หาในประกายตาเขา มันชวนมอง ชวนลุ่มหลง

อาจเป็นเรื่องบังเอิญหรือพอเหมาะพอเจาะ นัยน์ตาของคุณานนท์สบประสายดวงตาคู่หวานของลัลณ์ลนินที่เปล่งประกายระยิบระยับพอดิบพอดี หัวใจเขาเต้นไม่เป็นจังหวะ รู้สึกราวกับว่าหัวใจถูกดึงออกจากอก

เพียงเสี้ยววินาทีที่มอง หัวใจและความรู้สึกคุณานนท์รู้สึกผิดแปลก เขาบอกไม่ถูกว่าเป็นเช่นไร รู้แค่ว่า นัยน์ตาลัลณ์ลนินสวยมาก แสงไฟในดวงตาเธอส่องสว่างราวกับพระจันทร์อยู่ท่ามกลางความมืดมิด ส่องประกายอยู่บนท้องนภาสีทะมึน

แววตาคู่นี้ สวยที่สุดเท่าที่คุณานนท์เคยเห็นมา...

ความรู้สึกด้านดีที่เกิดขึ้นในจิตใจ ส่งผลถึงการเสพสังวาสของเขาและเธอ คุณานนท์ขยับร่างอัดใส่แรงขึ้น ก่อนช้อนสะโพกกลมมนด้วยแขนทั้งสองข้างของตน อุ้มร่างเล็กขึ้นเหนือเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า ด้วยสัญชาติญาณ ขาทั้งสองข้างของลัลณ์ลนินรีบรัดเอวสอบใหญ่ไว้ทันที

“พี่กล้า...อา” เธอยังคงครางต่อเนื่อง แม้ว่าจะถูกอุ้ม ทว่าเขาก็ไม่หยุดผสานร่าง ยังคงใช้กายแกร่งที่เวลานี้เปรียบเสมือนลูกสูบ ขับเคลื่อนแบบไม่พัก เดินไปก็สอดใส่ไปด้วย

“ขยับตัวลงมาสิ ขยับเร็วๆ แรงๆ” คุณานนท์สั่งสาวร่างเล็กที่ทำตามอย่างว่าง่าย ยกตัวขึ้นแล้วกระขั้นลงมาหนักๆ ตามที่เขาต้องการ “แรงและเร็วอีก...อา”

ลัลณ์ลนินไม่เป็นงานมากนักแต่ก็ทำตามคำสั่ง เร่งจังหวะเร็วและแรง ส่วนเขาก็อัดสวนใส่ตลอดเวลา นั่นเท่ากับว่าสองแรงแข็งขัน อีกคนรุกอีกคนรับ ความสุขจึงมาพร้อมความเสียว

“พี่กล้า...อืม...อืม...อา”

“โอ้วลัลณ์...เสียวดีชะมัด...อา...อย่างนั้นแหละ...อูว์”

สองเสียงครางประสานกันตลอดเวลา เช่นเดียวกับจุดเชื่อมต่อที่กำลังร้อนฉ่ากับบทรักบทสวาทที่มาจากความพร้อมเพรียงของเขาและเธอ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังคู่กับเสียงคราง หลายครั้งที่เขาและเธอมองสบตากัน มองลึกเข้าไปในแววตา ราวกับว่ากำลังค้นหาความรู้สึกที่ซ่อนเร้นของกันและกัน

บทเพลงสวาทบทแรกผ่านพ้นไปอย่างสวยงาม ลัลณ์ลนินได้รู้จักความสุขกับการเสพสังวาสอย่างแท้จริง เธอรู้จักดินแดนสวรรค์อันแสนวิจิตร เดินเหยียบท้องทุ่งอันแสนสวยงามที่เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบโปรยปราย เป็นความสุขอัดแน่นในจิตใจ เธอครางรับความเสียวสยิวทุกจังหวะ ส่งเสียงกรีดร้องรับความอิ่มเอมที่เคลื่อนเข้าหาตัว โอบกอดร่างหนาแล้วอิงซบอย่างหมดแรงเมื่อถึงปลายทาง

สามชั่วโมงต่อมาคุณานนท์กัลัลณ์ลนินมานอนอยู่บนเตียงในสภาพเปล่าเปลือย ฝ่ายหญิงนอนหลับสนิทนอนตะแคงหันหน้ามาทางสามีที่นอนลืมตาโพรง จมอยู่กับความคิดและความรู้สึกของตัวเอง ก่อนหันมามองใบหน้าคนนอนหลับข้างๆ

คุณานนท์รู้จักลัลณ์ลนินเมื่อหนึ่งปีก่อน วันนั้นพิมาลาพาเขาไปทำความรู้จักครอบครัวของเธอ ด้วยความคิดที่ว่า น้องสาวของพิมาลาก็คือน้องสาวของตน เขาจึงให้ความเป็นกันเอง และเอ็นดูลัลณ์ลนินในฐานะน้องสาว ลัลณ์ลนินเป็นคนยิ้มสวย รอยยิ้มของเธอสดใส ใครได้เห็นเป็นต้องหลงใหล นิสัยเธอเท่าที่เขารู้ เธอเป็นคนกตัญญูต่อผู้มีพระคุณ เอาการเอางาน กินง่ายอยู่ง่ายไม่เรื่องมาก นิสัยต่างกับพิมาลา

หลายครั้งที่เขาขับรถไปส่งเธอที่โรงพยาบาล และหลายครั้งที่ผ่านโรงพยาบาลที่ลัลณ์ลนินทำงาน แล้วจวนเวลาเธอเลิกงาน คุณานนท์ก็จะแวะรับเธอไปส่งที่บ้าน เพราะที่นั่นเขาได้เจอกับพิมาลา คนรักที่ตั้งใจจะให้เป็นภรรยาและแม่ของลูก

ทว่าเรื่องที่คุณานนท์ตั้งใจเปลี่ยนแปลงไปหมด เขาไม่ได้พิมาลาเป็นภรรยา แต่กลับได้ลัลณ์ลนินมาเป็นภรรยาแทน คุณานนท์เริ่มไม่เข้าใจความรู้สึกของตัวเอง เขารู้สึกเช่นไรกับลัลณ์ลนินกันแน่ จะรักก็ไม่ใช่ จะเกลียดก็ไม่เชิง แค่พอใจกับเซ็กซ์ที่เกิดขึ้น

อยู่ๆ ภาพเหตุการณ์ในวันแต่งงานก็ฉายขึ้นมาในสมอง วินาทีที่เขารู้ว่า พิมาลาหอบสินสอดทองหมั้นหนีไป ความรู้สึกต่อต้านเกิดขึ้นทันที เขาใจอ่อนไม่ได้ ต้องไม่รู้สึกอะไรกับลัลณ์ลนินมากไปกว่า ดอกไม้บนเตียง

ใช่...ลัลณ์ลนินเป็นได้แค่เมียที่ไม่ปรารถนา เธอเป็นนางบำเรอที่เขาจะสาดความทุกข์ ความเจ็บปวดให้มากกว่าให้ความสุข ให้สมกับเรื่องที่พิมาลาทำไว้กับตน

คุณานนท์คงลืมไปว่า ความผิดใครความผิดมัน ชดเชยหรือชำระความแค้นแทนกันไม่ได้