Mezarlıktan çıktıktan sonra nereye gideceğimi bilmiyordum. Artık bir evim yoktu, o ev önce babama mezar, sonrada bana olmuştu. İki çeset çıkmıştı o evden birini toprak seve, seve kabul etsede, beni kabul edecek bir yer varmıydı emin değildim.
Telefonu elime alıp Leyla'yı arayacaktım ki, telefonun kapanmış olduğunu fark ettim. Ne zaman kapanmıştı onu bile bilmiyorum. Arabaya binip nereye gideceğimi dahi bilmeden sürmeye başladım, bir süre sonra kendimi Leyla'nın kapısının önünde buldum. Sanırım Leyla'dan başka gidecek kimsem yoktu.
"Nilay sen neredesin geceden beri sana ulaşmaya çalışıyorum? Valla gelmeseydin polise gidecektim" dediğin de
"Sana da merhaba, önce içerimi girseydim acaba?" diyerek hala kapının önünde olduğumuzu ima etsem de Leyla'nın hiç umurunda değildi. O hala bu saate
