ละครไฟ

ตอนที่ 6

"ลูกชิ้นหนูมาด้วยเหรอ อ้าวดี "

เลยยกมือไหว้ทั้งลุงชัชและป้าเมตตา ที่ความคิดนั้นเธอไม่ได้เมตตาสมชื่อ

"เอ้อ" ลูกชิ้นอึกอัก จะตอบเจ้าของบ้าน พี่ดลก็ตอบแทน

"ผมแวะมาที่บ้านของลูกชิ้น มาส่งเธอ คือพ่อแม่ของเป๊กเข้าโรงพยาบาล เลยพาเธอแวะมาเยี่ยมน้าชัชด้วย จะคุยเรื่องงานของเราต่อ"

รวมแล้วธาดลใช้เวลาคุยธุระเพียงสิบห้านาทีเท่านั้นกับเจ้าของบ้านเมื่อเขาปลอดโปร่งและเห็นแนวทางแล้ว จึงขอลาเจ้าของบ้านกลับไป

พร้อมกับหวานใจของเขา ที่พามาด้วย เธอนั่งรอที่โซฟาเล็กด้านหน้า ใกล้กับที่เขากับน้าชัชสนทนากันเรื่องงาน

"งั้นวันจันทร์ตอนเช้าเจอกันนะครับ น้าชัช ที่กอง"

"โอเค ดล โชคดีนะ ขับรถปลอดภัย"

จากนั้นธาดลพาลูกชิ้นเดินขึ้นรถ ไม่สนใจต่อสายตา สองแม่ลูกมองผ่านมาเบื้องหลัง จนเขาขับรถส่งลูกชิ้น จนถึงหน้ากระไดบ้าน

"แค่นี้ล่ะคะ พี่ดล รีบกลับเถอะ ดึกแล้ว ขอบคุณมากนะคะ"

เธอบอกเขา แต่ผมยังอิดออด ควรหาอะไรที่เป็นสิ่งที่ดีๆ ให้กำลังใจหรือความรู้สึก ที่มีความหมายแทนการกอด หรือสร้างความประทับใจให้แก่ตัวเธอ

กอดนี่ไม่ใช่กอดจริง แต่ความหมายคือ แทนคำพูดความรู้สึกของผม ขืนไปกอดลูกสาวชาวบ้านแบบนี้ เจ้าของบ้านคงหาปืนไล่ยิงหรือไม้ตะพด

ธาดลไม่ทำแบบนี้หรอก คุณแม่สอนมาดี ลูกผู้หญิงนั้นเราจะต้องให้เกียรติ และปกป้องดูแล

"พี่ดลจะทำยังไงดีนะ ที่จะให้ลูกชิ้นอยู่ในใจพี่แทนการกอด เอาเป็นว่าพี่ดลคิดถึงนะจ้ะคนดี นอนหลับฝันดีพรุ่งนี้นอนตื่นสายได้นะ เก้าโมงเช้าพี่ดลจะขับมารับตามสัญญา"

ลูกชิ้นฟังแล้วชื่นใจ เขาจำมันได้แม่นยำทีเดียว ถ้าปฏิเสธเขา นี่คงเสียใจไม่น้อยเลยทีเดียว

"ค่ะ คุณดล รูปหล่อ บายนะคะ จุ๊บ"

อุรัสสิกาส่งเขาด้วยการยกมือ ท่าทางทำเป็นจุ๊บให้เขาด้วย ธาดลยิ้มหวานแบบร่าเริง พึงพอใจที่ได้เห็นแบบนี้ เขาทำปากใส่ตามหลังด้วยเช่นกัน

"จุ้บจ้ะ" ให้กับสายลมและความมืดพระจันทร์แถวนั้น จากนั้นเขาก็ตรงดิ่งเพื่อขับไปบ้านพักทันทีคิดว่าแม่คงจะคอยเป็นห่วงอย่างแน่

เขาเลยโทรมือถืออีกที

"อีกสิบนาที ดลจะเข้าบ้านแล้วนะแม่"

เพื่อให้เธอคลายความเป็นห่วง เพราะเธอนั้นแทบจะเป็นห่วงเขาตลอดเวลา

เหมือนคนกินไม่ได้นอนไม่หลับ ถ้าหากเขาไม่กลับบ้าน แรงรักของแม่ที่มีต่อลูกอย่างนางอบอุ่นสำหรับเขาเช่นนี้

ธาดลไม่คิดจะมองหาที่ไหน หรือมองข้ามความสำคัญของท่าน เขามีแม่ที่เพียบพร้อมทุกอย่างแล้ว เหมือนเธออุทิศทุกอย่างให้เขา

และเขาจะทำให้เธอเสียใจอีกครั้งไม่ได้

การที่เสียใจผิดพลาดจากครั้งของอันธิกา เพียงพอแล้วน่าจะเป็นบทเรียนสำหรับเขา โชคดีอีกอย่างที่คุณยุพาดา ไม่ได้แสนปลื้มในตัวของอันธิกามากนัก

สี่ทุ่มพอดี ที่กลับเข้าถึงบ้าน คุณแม่อยู่ในห้อง ท่านหลับพักผ่อนแล้ว เด็กคนใช้เดินมาเปิดประตูให้เขาแล้วปิดด้วยรีโมต ดลรีบเข้าไปที่ห้องของตัวเองทันที

ลูกชิ้นหรืออุรัสสิกาทำงานแต่เช้าที่ทำงานของเธอเป็นโรงงานอยู่แถวอุตสาหกรรมลาดกระบัง งานที่เธอทำ เป็นการออกแบบผลิตภัณฑ์

เธอจบวิศวด้านสาขานี้โดยตรง ฝีมือของเธอจะเป็นนักออกแบบลวดลายกราฟฟิกรถจักรยานยนต์ของบริษัทชื่อดังยักษ์ใหญ่ ที่ใช้ฝีมือและความละเอียดอ่อน

เพื่อนที่ทำงานกับเธอเป็นทั้งผู้หญิงและผู้ชายและจบสายเดียวกัน เงินเดือนค่าตอบแทนค่อนข้างสูง และมีโบนัสทุกๆสี่เดือน

การทำงานของเธอใช้ฝีมือตามที่ร่ำเรียนมา ล้วนเป็นที่ถูกใจของคณะบริหารในการออกแบบแต่ละครั้ง อาศัยความชาญชำนาญ ส่วนที่พักของเธอใกล้กับย่านโรงงาน นั้นเป็นหอพักสตรี เธอทำงานที่นี่มีความสุข

ไม่ลืมนึกด้วยว่า เมื่อคืนเขามาที่บ้านเธออีกครั้ง แม้จะไปต่อที่บ้านของลุงชัชชาติ ที่เป็นตากล้องของกองละคร เธอคุ้นเคยกับท่านมาตั้งแต่เด็ก รวมทั้งอมราหรือนุ่นก็เป็นเพื่อนสนิทกัน

หรือเขากลับมาหาเธออีกครั้ง มาดูแลถามไถ่ห่วงใยเหมือนเดิมอีกแล้ว ลูกชิ้นทิ้งใจให้คว้างอยู่กับอารมณ์เดิม เมื่อก่อนมีเขา

แต่ช่วงสักพักนั้น เขาเลี้ยวลดไปคบหากับคนใหม่พัฒนาการกลายเป็นแฟนแซงหน้าหล่อนไป

หล่อนยอมรับว่าเจ็บหัวใจเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะเขาคิดว่าเธอยังเด็ก เธอเองก็คิดอย่างนั้น ยังเป็นเด็กตัดสินใจอะไรไม่ได้ มีอาการรักเขาข้างเดียว ใช่ เป็นอย่างนั้นเช่นเดิม อาการที่เรียกว่ารักเขาข้างเดียว

แต่เวลานี้ เธอทำงานแล้ว หลังจากจบ มาอยู่ไกลมาก ยินยอมเลือกที่พักใกล้สถานที่ทำงาน

การไปกลับไม่ไหวแน่ เปลืองค่ารถมากที่สุด ค่าน้ำมัน จากคลองเตยมาลาดกระบัง ไม่มีใครเขาทำกัน อยู่ที่นี่หล่อนสะดวกสบายดีมีความเคยชิน

เมื่อปรับตัวได้กับเพื่อนร่วมงานที่ดีและน่ารัก การทำงานที่เต็มไปด้วยความราบรื่น มีสะดุดเป็นบางครั้ง มีเครียดจากที่หัวสมองครุ่นคิด ในการออกแบบดีไซน์

นึกถึงเขาอีกแล้ว ที่หวนกลับมาหาเธออีกครั้ง ในวันนี้ไปดูหนังสองต่อสองกับเขา อย่างมีความสุขมาก เขามารับตามเวลาที่ระบุ จนอุรัสสิกาใจหวาม

นี่เธอยังรักเขาอยู่แน่นอน ไม่เคยลืมรักจากเขาเลยแม้เสี้ยววินาที หล่อนจึงยอมมอบใจให้เขาง่ายๆอีกครั้ง หวังเพียงอย่างเดียว ธาดลจะไม่ทิ้งขว้าง ทำลายเห็นหล่อนหมดคุณค่าอย่างที่ผ่านมา

"พี่มีความสุขอีกครั้ง คิดว่าตัดสินใจถูกที่พาชิ้นมาดูหนังกันสองคน"

เขาพูดแบบนี้ ยิ้มแบบนิ่งเข้าใจที่เขาพูด แต่การกระทำล่ะ พี่ดลต้องทำให้เห็นด้วย เคยเจ็บปวดมาจากเขาแล้วหนหนึ่ง

จะให้หนสองยังไม่กล้าเสี่ยง แต่ยอมรับรักอีกครั้งเพื่อเขา และหัวใจจริงๆ ยังเฝ้าภักดีเทิดทูนเขา โดยไม่เคยมองใคร

แม้จะมีคนสนใจเยอะ ในที่ทำงาน รอบข้างละแวกนี้ หนุ่มหน้าตาดีเป็นระดับผู้บริหาร แต่ลูกชิ้นก็ไม่ได้คิดอะไรเกินเลย ไปจากคนรู้จักหรือพนักงานด้วยกันเท่านั้น

เก็บหัวใจรักไว้กับพี่ดลคนเดียว วันที่เราไปดูหนังกันเป็นหนังโรแมนติกสนุกมากเนื้อเรื่องเดินด้วยความหวานโรแมนติก ของพระเอกกับนางเอกดูไม่เบื่อ

มีเรื่องให้ชวนติดตาม ต่อเนื่อง และลุ้น นี่คือหนังที่คิดว่า แสนสนุกที่หาได้ยากอีกเรื่อง

ปกติไม่ค่อยดูหนังโรง เพราะไม่มีแฟนชวนไปเที่ยวนี่ล่ะ ตอนนี้จะดูผ่านเน็ตฟลิก หรือไม่ก็ยูทูปแอพบันเทิงที่เสียเงินเป็นรายเดือนบ้าง

มาทำงานอย่างนี้ใจฉันยังคิดถึงเขา พี่ดลโทรมาหาตอนเช้าก่อนไปทำงาน

"ตื่นแล้วยัง ลุกไปทำงานไหวใช่มั๊ย"

"ค่ะ วันเริ่มงานของสัปดาห์ใหม่อีกครั้ง"

ที่บอกหมายถึงวันจันทร์

"พี่ประทับใจมากนะ วันของเราสองคนเมื่อวานนี้ อยากให้มีวันแบบนี้อีก"

เธอเงียบ ก็พอเข้าใจ

"ชิ้นจ๋าพอจะสละเวลาให้พี่บ้างได้มั๊ย เสาร์อาทิตย์ก็ยังดี"

"แล้วงานของพี่ดลล่ะคะ" รู้ว่างานของเขานั้นเลิกไม่เป็นเวลาด้วยซ้ำ

"เอ้อ" ทำให้เขาครุ่นคิดอย่างที่หล่อนบอก