ละครไฟ

ผม ธาดล นันทกุลเดช ปัจจุบันเป็นตากล้องมืออาชีพจบจากต่างประเทศ และเรียนเพิ่มเติมด้านกำกับภาพยนตร์ จากอเมริกา พ่อและแม่มีส่วนส่งเสริมในเส้นทางนี้ เห็นว่าธาดลจะเอาดีกับงานในวงการ ตอนนั้นพ่อกับแม่ยังไม่หย่าขาดกัน แม่เป็นคนเก่ง สิบห้าปีก่อนเป็นนางเอกดาวรุ่งเบอร์หนึ่งของวงการ เอ่ยชื่อแม่ พวกลูกเล็กเด็กแดง นักดูละคร แฟนคลับตามช่องทีวี หรือแม่ค้าตามตรอกซอกซอยย่อมรู้จักคุณ ยุพาดา การศิลป์ เธอรับงานในวงการบันเทิงต่อเนื่อง ยาวนาน ถึงปัจจุบัน เขานั้นเรื่องแฟน ก็มีบ้าง ตามประสาผู้ชาย ต้องรักษาภาพพจน์ให้สุดชีวิต เพราะมีแม่เป็นนักแสดง พ่อเป็นผู้กำกับ ส่วนแฟนนั้นก็มีบ้าง แต่ก็ไม่ได้คบหาใครจริงจัง เพราะมีงานหนัก จนแทบไม่มีเวลา แต่ตอนนี้ก็มีคบ ถ้าลงตัวหรือว่าใช่ ก็จบลงด้วยการแต่ง เขาไม่เคยเจ้าชู้เรี่ยราด ชอบก็จีบ เรียนรู้ทดลอง ศึกษาใจกัน หากไปกันไม่ได้ก็เลิก ธาดลจริงใจ จริงจังที่จะสร้างครอบครัวเหมือนพ่อกับแม่ ส่วนแม่ก็ยุให้รีบมีหลานให้ท่านเลี้ยง ตอนนี้เขาอยากให้ปรารถนาของแม่ เป็นจริง เนื่องจากเขาเลิกกับอันธิกา ความรักสลาย จบลงด้วยการจากลา อีกฝ่ายไม่ซื่อสัตย์ เมื่อวาดฝันไว้ แต่ฝันกลายเป็น วิมานในอากาศ ความผิดคือการคบซ้อนของอันธิกา วิวาห์ที่จะมีขึ้นกลางปีหน้า เลยต้องพับลงและจบลงในที่สุด พวกนักหนังสือพิมพ์ก็คุ้ยเขี่ยแคะด่าธาดลเป็นการใหญ่ หาว่าเจ้าชู้เรี่ยราดไข่ทิ้งเหมือนพ่อผู้กำกับ ด่าก็ด่าไปเถอะ ไม่ใช่เรื่องจริง ก็ไม่เดือดร้อน ห่วงแต่สภาพจิตใจของคุณแม่ ที่ค่อนข้างเปราะ และคิดมาก พออธิบายให้จนแม่เข้าใจ ก็โล่งอก พวกนักข่าวนี่แหละหัวหมอตัวดี เล่นเกมสารพัด นั่งเทียนใส่ร้ายป้ายสี เรื่องนิดเดียว แต่ขยายความให้กลายเป็นเรื่องราวใหญ่โต สร้างความเสียหายให้แก่เขาและครอบครัว จนแม่และพ่อได้ทำการฟ้องร้องไปยังสำนักข่าวนิตยสารบันเทิงฉบับหนึ่ง ผลของการตัดสิน ศาลสั่งให้ธาดล เป็นผู้ชนะคดีจนบริษัทต้องจ่ายค่าเยียวยาให้แก่ครอบครัวเป็นจำนวนหลักล้านทีเดียว และลงข้อความประกาศขอโทษดลและครอบครัวเป็นเวลาสิบห้าวันในหน้าหนังสือพิมพ์รายวัน และเงินนั่นดลกับแม่ ช่วยกันนำไปทำบุญล้างซวยที่วัด รวมทั้งแบ่งบริจาคช่วยเหลือมูลนิธิ บ้านเด็กกำพร้า เพราะเขามาจากบ้านเด็กกำพร้า ธาดลเติบโตเหมือนเด็กชายทั่วไป ได้รับการศึกษาและอบรมบ่มมาจากผู้เป็นแม่ ด้านการศึกษา การเลี้ยงดูทั้งคู่ให้ความรักแก่เขาอย่างเต็มเปี่ยม ไม่เคยบังคับ มีแต่ใส่ใจ ธาดลถูกเลี้ยงมาอย่างทะนุถนอมกล่อมเกลา เสียดายพ่อกับแม่ที่อยู่ด้วยกันมานาน ท่านกลับไม่มีทายาทเชื้อสายแท้ คือสายเลือดในอก ซึ่งเป็นเรื่องอาภัพ เมื่อตรวจสุขภาพที่โรงพยาบาล กลับพบว่าฝ่ายคุณพ่อมีอาการผิดปกติของต่อมลูกหมาก และเสี่ยงเป็นหมัน แต่นั่นไม่ใช่ เหตุผล ที่พ่อแม่หย่าร้าง มันเป็นเพราะผู้หญิง เด็กสาวตัวประกอบละคร ถูกตาถูกใจพ่อจนเล่นหูเล่นตาใส่กัน จนกระทั่งเลยเถิด ลับหลังแอบไปมีอะไรกัน พ่อปิดเงียบสนิท เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น คลุกคลีอยู่ในวงการตั้งแต่เด็ก ธาดลและพ่อแม่ไปที่กองด้วยกัน เขาเรียนรู้งานจนซึมซับสามารถช่วยพ่อและแม่ได้ อย่างแรกคือการเป็นตากล้อง มักไปเมียงมอง ลุงชายตากล้องมือหนึ่งของค่ายละคร นั่นคือความสนใจอันดับแรก ที่ได้เข้ามาเรียนเป็นลูกศิษย์ของครู ชาย ชัชชาย” เขาเรียนรู้งานอย่างคล่องแคล่วว่องไว สมองเด็กมีความจำเร็วเป็นอย่างมาก อีกทั้งมีทักษะ ก่อนนั้นแม่ไม่อยากให้เข้ามาหรอก เพราะงานมันจุกจิก เหนื่อย ทั้งแดดร้อน อยากให้พักผ่อนอยู่ในที่ร่มหรือในบ้าน แต่เขาแสดงความสนใจอย่างจริงจังออกมา ท่านเลยไม่ขัด คุณแม่นั่งอยู่บนเบาะนุ่มของเก้าอี้นวมแชร์ เหนื่อยล้า คงเพิ่งกลับมาจากกองถ่ายละคร ที่คุณแม่แสดงให้อีกค่ายหนึ่ง ชื่อเสียงของคุณแม่สั่งสมมายาวนาน จึงมีเพื่อนสนิทในวงการหลายคน ที่รักและต้อนรับคุณแม่ ผู้จัดหรือผู้ใหญ่ยื่นงานและป้อนบทมาให้แบบไม่ขาดสาย คุณแม่รับงาน ดูบทด้วย ดูความเหมาะสมหลายอย่าง เมื่อก่อนคุณแม่รับหมด แต่ปัจจุบันต้องคัดกรองเนื่องด้วยสุขภาพ "แม่" ดลเอ่ยเสียงเบา เธอเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อรู้ว่าเป็นใคร "อ้าว ดล แม่เผลอหลับไปนาน รู้สึกปวดหัว" "ปวดหัวเหรอครับ" ถามด้วยความเป็นห่วง "แม่กินยาแล้วยัง" "แม่กินแล้วถึงนอนพัก แต่มันก็ไม่หายปวด" "ลูกล่ะ" แม่สนใจมาที่ผมมากกว่า "ดลไม่เป็นไรหรอกแม่ " "กินอะไรมาแล้วยัง แม่ซื้อ ผัดไทเจ้าที่ลูกชอบมาฝากด้วย แล้วยังมีขนม น้ำเต้าหู้นมสด" แม่ไม่เคยนึกถึงอย่างอื่น นึกถึงแต่ลูกชายคนนี้ รู้ว่าผมทำงานอยู่กับพ่อ ซึ่งแม่ไม่เอ่ยถึงเขาเลย "งั้นดลจะขอทานพร้อมแม่ดีกว่า เดี๋ยวดลนำไปวางใส่จานให้นะครับ" "แม่ทานไม่ลงหรอกดล ไปข้างนอกมา ในกองเพื่อนแม่ก็ฝากขนมโน่นนี่มาให้ อีกอย่างหมอบอกให้แม่ลดน้ำตาล" พยักหน้าเข้าใจแม่อย่างที่สุด เพราะเป็นคนพาแม่ไปพบหมอประจำตัวเมื่อถึงเวลานัด ในบ้านมีคนใช้อยู่สองคน คงอยู่ในครัวหรือไม่ก็หลังบ้าน ซึ่งแม่ได้เลี้ยงให้ค่าจ้างคนพวกนี้ไว้อย่างเหมาะสม คอยรับใช้ ดูแลปัดกวาดบ้าน ทำอาหารและเมื่อแขกหรือเพื่อนของแม่มาเยี่ยมถึงบ้านก็นำอาหารเครื่องดื่มมาต้อนรับ เมื่อแม่ไม่ยอมแตะของพวกนี้ ธาดลก็เอาใจมารดาด้วยการที่แกะถุงอาหารเพื่อสุขภาพไม่มีทั้งโคเลสเตอรอลสารให้ความหวานหรือกลูโคลส เป็นอาหารคลีนโดยเฉพาะที่รู้ว่าแม่ชอบ "วันนี้ขากลับดลซื้ออาหารคลีนมาฝากแม่ด้วยนะ แกะให้เลยดีกว่า" เธอได้ยินลูกชายพูดก็ตกใจนิดหน่อย เมื่อเขายิ้มให้ "แม่ไม่ต้องมองดลหรอก ดลรักแม่ ครับ ดลทำเพื่อแม่ แม่ต้องกินอาหารดีๆ" อดีตนางเอกจ้องมองลูกชายด้วยรอยยิ้ม อย่างอิ่มใจ อดไม่ได้ที่จะแตะอาหารที่ลูกชาย วางให้ตรงหน้า ทั้งวางช้อนกับส้อมให้บนจาน เขาไม่ต้องการให้คนใช้มาวุ่นวายตอนที่เขาดูแลแม่ อยากดูแลท่านด้วยความรัก และเอาใจใส่มากกว่าให้คนใช้มาดูแลแทน เขารักคุณยุพาดาเหลือเกิน แค่เห็นแม่ตักอาหารเพื่อสุขภาพเข้าปากสองสามคำ ก็ชื่นใจและมีรอยยิ้มพร้อมทั้งบอกท่าน "แม่ทานให้เยอะๆนะครับ วันหลังดลจะซื้อมาอีก" "ไม่ต้องซื้อมาหรอกลูก" แม่มักจะพูดแบบนี้เสมอ ชอบห้ามดลว่ากลัวเปลืองตัง ให้เก็บตังไว้ ทั้งที่ดลบอกว่าดลทำเพื่อแม่ แต่นั่นคือแม่ ธาดลสัมผัสถึงจิตใจ แม้ไม่ใช่แม่แท้ๆ แต่สายรักนั้นสำคัญกว่า ทำให้เขานั้น เป็นที่อิจฉาของคนทั่วไป เพราะมิต่างไปจากลูกแท้ๆของเธอ กิจวัตรเห็นสม่ำเสมอ คือคุณแม่ลุกขึ้นมาตักบาตรพระสงฆ์หน้าบ้าน ในตอนเช้าทุกวันแทบไม่ได้ขาด ยิ่งเป็นวันพระจะพิเศษ คุณแม่จะเตรียมตัวลุกตื่นแต่เช้ามืด เข้าครัวทำอาหารเสร็จ แล้วขับรถ พาไปทำบุญวันพระด้วยกันที่วัด จำได้ไม่ขาดหายหรือเลือนราง ทุกครั้งพลอยทำให้อิ่มอกอิ่มใจในบุญ เมื่อเป็นหนุ่มในวัยทำงานอย่างนี้ คุณแม่ยังปลุก วันนี้จะไปวัด "ลูกต้องไปกองนะ ตื่นเช้าจะไหวหรือ" "ไหวสิครับ ดลเคยลุกมาตักบาตรตอนเช้ากับไปวัดในทุกวันพระยังทำได้" ชี้แจงบอกคุณแม่ ในวันพระอย่างวันนี้ ท่านลุกตื่นมาทำตั้งแต่ตีห้า ทำห่อหมกปลาช่อน กับแกงเขียวหวานไก่ ใส่หม้ออลูมิเนียมฝาปิด เพื่อจะนำไปที่วัด เหลือบดูนาฬิกาแล้ว วันนี้ไปกองอาจจะสิบเอ็ดโมง เพราะไม่มีงานช่วงเช้าตรู่ งานเริ่มช่วงเกือบเที่ยงไปจนถึงบ่าย "ดูคิวงานแล้วใช่มั้ย" คุณแม่หันมาถาม เพื่อความแน่ใจ "ดูแล้วครับ ไม่ชนกัน งานกว่าจะเริ่มก็เกือบเที่ยง" คุณยุพาดาถอนหายใจเมื่อทราบ