เมื่อกลับมาอยู่ที่เมืองไทย เขาจึงมีเวลามาพบบิดา สองสามหน ที่นี่ยังต้อนรับเสมอ เพราะเป็นลูกชายคนโตของบ้าน มีความหลังต่างๆและประวัติของเขา คือภาพเก่าๆที่เก็บไว้ในห้องเดิม
“สุริยนต์ โต ลูกแม่”
น้ำเสียงนั้นทักโดยคุณอรชา มารดาผู้ยังแข็งแรงของเขา แม้เส้นผมของนางเป็นสีดอกเลาแซมจนดูขาวโพลนดุจเส้นไหมสีขาวเนื้อดี
เมื่อคุณอรชาผละจากกระถางเฟิร์นและดอกไม้ที่เพิ่งใช้บัวรดน้ำพลาสติกเล็ก ก็วางเอาไว้
หันมามองลูกชายมากกว่า ลูกสุดรัก คนโต ที่จากไปนาน เพราะอาชีพราชการ บัดนี้กลับมาแล้ว
แม้จะอยู่คนละบ้าน เพราะแต่งงานออกเรือนไปแล้ว กับหลานสาวรัฐมนตรี และบิดาของลูกสะใภ้ก็เป็นนักธุรกิจมีชื่อ
ครอบครัวของทศจักร ก็ไม่ได้ไปวายวุ่นกับใคร อยู่เฉยๆ วุ่นวายเฉพาะของตัวเอง อยู่แบบราบเรียบ
นางอรชาเรียกชื่อบุตรชายคนโต ซึ่งตั้งชื่อให้ว่าโต ไม่ค่อยมีใครเรียกหรอก นอกจากคนในบ้านพี่น้องเท่านั้นและคนใช้ เขายกมือไห
