ไม่รู้จะทำตัวยังไงดีเมื่อตั้งคำถามออกไปแล้วฉลามเลือกที่จะเงียบ เขาพ่นลมหายใจออกมาก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น
หัวใจดวงน้อยมันชาหนึบราวกับถูกแช่แข็งไว้เมื่อเห็นปฏิกิริยาของคนตรงหน้า มันคงเป็นคำถามที่ตอบยากถึงแม้เราสองคนจะมีอะไรกันแล้วก็ตาม
ฉันไม่น่าตั้งคำถามเลย ถามเองเจ็บเองแท้ๆ
“ถ้ามันตอบยากมากก็ไม่เป็นไร ดาบีเข้าใจ” ฉันกำมือแน่น ไอ้ที่ว่าเข้าใจนั้นเพราะฉันชอบเขามากต่างหาก
คนอื่นคงตัดสินใจถอยเพราะอีกฝ่ายไม่ชัดเจน แต่ฉันกลับรู้สึกว่ายังอยากอยู่ตรงนี้เพราะรู้สึกกับเขามาก อาจจะมากเกินไปด้วยซ้ำ
“เข้าใจว่าอะไร” คิ้วเข้มขมวดชนกันราวกับกำลังคาดคั้นเอาคำตอบจากฉัน
“เข้าใจว่าฉลามยังไม่พร้อมตอบคำถาม”
“แล้วเธอโอเค?”
“ก็….โอเค”
“ไม่คิดว่าฉันเลว?”
“ดาบีไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะฉลาม”
“อืม”
ฉลามล้วงมือหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋า เขาอ่านแชตที่เพิ่งส่งมาก่อนจะเก็บโทรศัพท์ไว้แล้วเงยหน้ามามองฉัน
“เดี๋
