Capitulo Veinte Dos

1789 Words

ANG NAKARAAN NI ANGELINA     SIMULA nang lumipat kami sa bahay na iyon ay nakaramdam ako ng matinding kalungkutan. Seventh birthday ko ngunit wala akong kakilala kahit na sino o kaibigan man lang. Habang tinitingnan ko ang mga magulang kong masayang nakikipag-usap sa mga kaibigan nila at nakikipagtawanan ay nainggit ako. Bakit nga ba wala akong kaibigan? Kahit sa luma kong eskwelahan ay iniiwasan ako. Sabagay, sa pampublikong paaralan ako ipinasok noong hindi pa kami nakakalipat sa malaking subdivision na ito. Gusto ng Mama at Papa ko na maranasan ko na makasama ang iba’t-ibang klaseng tao mula sa iba’t-ibang estado sa buhay. Kahit pa ganoon ang goal nila ay hindi naman kami nagtagumpay. Wala akong naging kaibigan doon kahit isa. Naranasan ko pa na mapagtulungan dahil lang sa nakita nil

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD