“ปันไม่มีสิทธิ์หวงคุณณัฐ”
“หวงได้”
“คุณณัฐสนุกที่ได้แกล้งปันใช่ไหมคะ แต่ปันไม่สนุกด้วย ยังไงปันกับคุณณัฐก็เป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องเหมือนเดิม” สปันจะขยับลงจากโต๊ะทำงาน แต่ว่าเขาก็ยังกักไว้
“จูบขนาดนั้นยังเป็นเจ้านายลูกน้องอีกเหรอ”
“ปันจะลืมๆ ไปค่ะ ต่อไปคุณณัฐอย่าทำแบบนี้กันปันอีกก็พอ”
“สำหรับเราเป็นได้แค่เจ้านายกับลูกน้องที่ท้องชนกันเท่านั้นแหละ”
สปันหน้าแดงแต่ก็โมโหเขาด้วย “อย่าลืมนะคะว่าคุณณัฐเป็นถึงเจ้าของบริษัท คนดีๆ ที่ไหนทำตัวแบบนี้”
“ผมบอกปันหรือครับว่าผมเป็นคนดี เวลาอยู่กับปันผมเป็นแค่ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งเท่านั้น”
สปันเม้มปากแน่น ทำไมเขาถึงได้ร้ายกาจ เอาแต่ใจแบบนี้ นี่คือตัวจริงของเขาใช่ไหม ผิดกับภาพลักษณ์เย็นชาที่เขาแสดงออกให้คนภายนอกเห็น
“ปันต้องการเคลียร์กับคุณเรื่องที่ปันพูดพาดพิงถึงคุณเท่านั้น ปันขอโทษแล้ว และก็ไม่มีอะไรที่ต้องการคุยกับคุณอีก ปันขอตัวกลับไปทำงานก่อนนะค
