“เรื่องนี้ผมจะสอบสวนสปันเอง พวกคุณไม่มีใครสงสัยอะไรแล้วก็กลับไปทำงานได้” เขาตัดบททันที ไม่อยากตอบคำถามใครอีก
“ท่านประธานจะลงโทษยังไงหรือคะ ธิดาทำงานมานาน ถ้าหากท่านประธานอยากให้ช่วยเหลือเรื่องไหน บอกธิดาได้เลยนะคะ” ธิดายังไม่วายถามต่อและเสนอตัวเองไปพร้อมกันด้วยความมั่นใจ เธอทำงานมานานจนเหมือนเป็นหัวหน้ากลายๆ ของทีมเซลส์
ทว่าความมั่นใจทลายลงเพราะถูกสายตาคมดุตวัดมองมา
“ผมขอความช่วยเหลือจากคุณหรือครับ”
“เอ่อ ขอโทษค่ะ”
กุลสตรีมองเพื่อนด้วยความเป็นห่วง เธอชักไม่แน่ใจว่าท่านประธานเป็นคนอย่างไรกันแน่ ดีหรือร้าย แต่ดูจากสายตาที่ลอบมองเพื่อนรักของเธอแล้วเหมือนมีความอ่อนโยนซุกซ่อนอยู่ เธอหวังให้มองเขาไม่ผิด คนระดับเขาคงไม่เชื่อคำยุยงของธิดาง่ายดาย แต่ถ้าเขาลงโทษสปันจริงๆ เธอก็จะไม่เชียร์เพื่อนให้ชอบอีก
เมื่อทุกคนเดินออกไปหมดแล้ว เหลือแค่เพียงสองคนในห้อง สปันก็เงยหน้าขึ้นมองเขา
“ดิฉันขอโทษค่ะ”
