สปันทำหน้ายุ่งยากใจ เขายังไม่ได้กินข้าวสักคำแต่จะไปซื้อน้ำให้เธอ “พี่พีกินข้าวก่อนเถอะค่ะ ปันไปซื้อเองได้”
หนุ่มคนนั้นทำหน้าเก้อ แต่ก็ยังพยายาม “เดี๋ยวผมค่อยกินก็ได้ครับ ปันอยากดื่มน้ำอะไร”
สปันยิ้มขำ “น้ำเปล่าค่ะ”
หนุ่มคนนั้นได้ยินก็รีบลุก ละจากจานอาหารตัวเองไปไม่รอช้า เขารีบซื้อน้ำให้เธอทันที สปันไม่รู้ว่าการที่เธอนั่งกินข้าวกับหนุ่มคนนี้จะมีใครบางคนลอบมองอยู่
เธอเห็นแต่ว่าสาวๆ ในโรงอาหารต่างก็มองไปที่ห้องกระจก ไม่ยอมกินข้าวกินปลากันเลย โชคดีที่เธอนั่งหันหลังให้เลยไม่เห็นว่าเขาทำอะไรอยู่
หนุ่มห้องแล็บกลับมาพร้อมกับน้ำดื่ม แล้วชวนคุยต่อ “สาวๆ มองไปที่ท่านประธานกันใหญ่เลยนะครับ ท่านเพิ่งมาบริหารได้ไม่นาน แต่สาวๆ งี้ปลื้มกันยกใหญ่” เขาพูด เพราะไม่เห็นสปันจะตื่นเต้นเท่าไร
สปันไม่ออกความเห็น ทำเพียงแค่ยิ้ม “นี่ค่าน้ำค่ะ” สปันยื่นเงินให้สิบบาท แต่เขาไม่รับ
“แค่นี้เองครับ ไม่เป็นไร” หนุ่
