เจ้าของชื่อที่กำลังยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มพรวดๆ ถลึงตามอง “ใช่เวลามาพูดเล่นไหมมึง กูกำลังเครียด”
“นั่นไง มึงดู ใช่อดีตแฟนที่มึงพูดถึงไหม”
“ยายพัดชาน่ะเหรอ อย่าพูดถึงยายนั่นให้กูได้ยินได้ไหม ถ้ามันไม่มาอ่อยกู กูคงไม่ตกต่ำแบบนี้” จอมพลพูดด้วยความโมโห ถ้าหากเขาคบกับสปันต่อเขาก็จะมีชีวิตที่ดีเหมือนเดิม ไม่ต้องตกต่ำแบบนี้
“กูไม่ได้หมายถึงคนชื่อพัดชา”
“แล้วมึงหมายถึงใคร” จอมพลกระแทกแก้วเหล้าลง “กูบอกแล้วใช่ไหมว่ากูเครียด กูอยากดื่มแก้เครียด ไม่ได้อยากมาฟังพวกมึงล้อเล่น”
“กูไม่ได้ล้อเล่น นั่นมึงดู”
จอมพลมองตามมือของเพื่อนไป แต่เขาก็ไม่เห็นใครแล้ว “ไหนวะ”
“ไอ้เชี่ย น้องเขาเดินเข้าห้องน้ำไปแล้วโว้ย มึงมัวแต่พล่ามอยู่นั่นแหละ”
จอมพลขมวดคิ้ว “มึงหมายถึงใครวะ อย่าบอกนะว่าสปัน”
“เออ ใช่ๆ คนนั้นแหละ ชื่ออะไรนะ”
“สปัน” จอมพลพูดด้วยความลิงโลด “สปันอยู่ไหน พวกมึงรีบบอกมา”
“กูเห็นน้องเขาเดินไปทางห้อ
