My secretary 2 ได้งานแล้ว
1109 Words
(จอมทัพ)
ทำเนียบรัฐบาล
“เรื่องการสมัครเลขาไปถึงไหนแล้ว?” ผมถามไอ้มอนมือขวาหรือเลขาผมที่ยืนอยู่ด้านหน้าเพราะผมเรียกเข้ามาเพื่อถามเรื่องงานที่สั่งไป
“ตอนนี้มีคนสมัครเข้ามาเยอะครับแต่คุณสมบัติยังไม่ผ่านตอนนี้กำลังเร่งมืออยู่ครับและจะเริ่มสัมภาษณ์ในอาทิตย์หน้า” มันรายงานมาส่วนผมก็อ่านเอกสารและฟังมันไปด้วยเพราะพึ่งรับตำแหน่งไม่นานเลยต้องเคลียร์งานที่นายกคนเก่าสร้างเอาไว้ แม่ง!! ไม่ทำห่าอะไรเลยและรายงานก็สะเพร่าฉิบหาย
“อืม เร่งมือหน่อยและเจ้าจอมทำอะไรอยู่?” ผมถามถึงลูกชาย
“ตอนนี้กำลังเรียนพิเศษอยู่ครับและก็พี่เลี้ยงขอลาออกเนื่องจากคุณชายไม่ชอบเธอและโวยวายพยายามทำร้ายข้าวของจนลามไปทำร้ายพี่เลี้ยงด้วยครับ”
“เฮ้อออ หาพี่เลี้ยงใหม่ด้วยล่ะ” ผมถอนหายใจก่อนจะสั่งไป
“ได้ครับ ท่านนายก”
“อืม ออกไปได้แล้วและอย่าลืมเร่งมือเรื่องเลขา” ผมกำชับอีกครั้ง
“รับทราบครับท่าน”
แกร็ด! ปัง!!
เมื่อไอ้มอนออกไปผมก็ลงมือทำงานต่อเพราะอยากเคลียร์งานเก่า ๆ ออกไปให้เสร็จทั้งหมดและยังต้องคิดบัญชีกับพวกรัฐมนตรีกระทรวงต่าง ๆ ที่ทำงามหน้าเอาไว้ด้วยเพราะงั้นช่วงนี้เลยต้องรีบทำงานหน่อย เพราะผมมีเวลาแค่ 4 ปีในการบริหารประเทศเท่านั้น
สวัสดีครับประชาชนทุกท่านผมชื่อว่าจอมทัพเป็นนายกรัฐมนตรีคนใหม่ของประเทศแห่งนี้นะครับ เมื่อก่อนนี้ผมเป็นผู้บริหารของบริษัทเลยอยากลองบริหารและพัฒนาประเทศดูบ้างเลยลองสมัครดูแต่ไม่คิดว่าจะได้แหะ ถึงเหมือนจะเล่น ๆ แต่ผมจริงจังนะครับตอนนี้ก็กำลังทำงานเพื่อบ้านเมืองและพี่น้องชาวไทยอยู่
อ่อ ส่วนเหตุผลที่ผมรับเลขาผู้หญิงมันมีเหตุผลอยู่นะครับ ผมไม่ได้หื่นกามหรือหาเมียอะไรแต่เพราะว่าผมมีเลขาผู้ชายและคุมกันเยอะแล้ว ผมต้องการผู้หญิงเพื่อเอาออกงานไปไหนมาไหนแต่ยังสามารถดูแลผมได้ คุณสมบัติสาวสวยนั่นเพราะเธอคนนั้นต้องออกงานสังคมกับผมและไปไหนมาไหนกับผมตลอดเวลาและผมไม่จ้างผู้หญิงควงออกงานเด็ดขาด เลขาของผมต้องฉลาดและมีไหวพริบ มีความสามารถด้านภาษาด้วยยิ่งดีเพราะผมต้องทำงานร่วมกับผู้นำในอีกหลายประเทศ และข้อนี้คือสำคัญเลขาของผมต้องมีความสามารถด้านศิลปะป้องกันตัวแม้จะไม่ได้เก่งมากแต่ก็ต้องสามารถดูแลตัวเองได้ดีเผื่อเกิดเหตุการณ์บางอย่างขึ้นกับผม อย่างน้อยเธอคนนั้นก็จะสามารถดูแลตัวเองได้เพราะผมคงไม่ว่างดูแลเธอตลอดแน่นอน นั่นแหละเหตุผลของผมชัดเจนพอไหมครับ??
“แต่มันจะมีผู้หญิงที่คุณสมบัติแบบนั้นอยู่ไหมน่ะสิ เฮ้ออออ”
เพราะตอนนี้ผมเป็นนายกผู้บริหารประเทศแล้วศัตรูก็เพิ่มขึ้นทั้งศัตรูทางธุรกิจและศัตรูในรัฐสภา พวกรัฐมนตรีเก่า ๆ ที่เป็นเบี้ยของนายกคนเก่า ไหนจะนายกคนเก่าที่ไม่พอใจเนื่องจากตัวเองแพ้การแข่งขัน เพราะงั้นรอบตัวผมอันตรายมากจะเอาใครก็ได้มาเป็นเลขาข้างตัวไม่ได้เด็ดขาด...
จะว่าผมหาเรื่องใส่ตัวก็ได้แต่ว่าถ้าชีวิตไม่ตื่นเต้นเลยมันจะไปสนุกอะไรล่ะจริงไหมครับ?
(พักพิง)
Rrrrrr
“อื้ออออ!!ใครโทรมาแต่เช้าว่ะ?!!” ฉันโวยวายเมื่อโทรศัพท์ของตัวดังขึ้นมา
Rrrrrr
“จ้า ๆ รับแล้วจ้าใจเย็นนนนนน” หมับ!! ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะรับสายทันทีไม่ได้มองเบอร์มาใครโทรมาหรอก
“ห้าโหล! หกโหล! เจ็ดโหล! รับกี่โหลดีคะ?” ฉันกรอกเสียงแหบแห้งพึ่งตึ่นลงไปในโทรศัพท์
(เอ่อ สวัสดีครับนั่นใช่คุณพักพิง สีแสบ...หะหินใช่ไหมครับ?) นั่นนามสกุลฉันเองเท่ป่ะ? สีแสบหิน ฉันก็ไม่เข้าใจว่าบรรพบุรุษฉันคิดอะไรอยู่เหมือนกันตอนตั้งอ่ะ =_=
“ค่ะ ไม่ทราบว่านั่นใครคะ?”
(ผมชื่อมอนนะครับ คุณพักพิงได้สมัครงานเลขาเอาไว้ใช่ไหมครับ?)
“ก็...ใช่มั้งคะ?” หลายวันแล้วจำไม่ได้แต่ราง ๆ ว่าสมัครอยู่นะที่เลือกคนสวย ๆ อ่ะ
(ครับ คือว่าผมจะโทรมาแจ้งผลการสมัครน่ะครับ)
“อ่ออ พูดมาเลย หาววววว ค่ะ!!” เสือกมาหาวอะไรตอนนี้?
(ครับ แสดงความยินดีด้วยครับคุณผ่านงานแล้ว)
พรึ่บ!!!
“ฮะ?!!” ฉันเด้งตัวจากเตียงพอดี
(ครับ คุณพักพิงได้งานเป็นเลขาของท่านนา...ท่านประธานแล้วครับ คุณจะสามารถเริ่มงานได้วันไหนครับ?) ไม่อยากเชื่อเลยยยยย
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด!!!!ฉันได้งานทำแล้วเว้ยยยยยย!!!!แม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
(เอ่อ คุณพักพิงครับ!!)
“อะอ่อค่ะ ๆ ขอโทษค่ะพอดีดีใจมากไปหน่อยส่วนเริ่มงานวันไหนก็ได้ค่ะฉันว่างมากกก ^0^”
(งั้นอาทิตย์หน้าคุณพักพิงมาเริ่มงานได้เลยนะครับเดี๋ยวส่งข้อมูลเกี่ยวกับงานไปให้ทางเมล์ที่คุณสมัครงานนะครับ)
“ได้ค่ะ >_<”
“แต่ว่า!” ฉันมีเรื่องสงสัย
(อะไรเหรอครับ?)
“ไม่...มีสัมภาษณ์งานเหรอคะ?” อันนี้แหละที่ฉันสงสัยเพราะพอสมัครแล้วก็ต้องมีสัมภาษณ์นิดหน่อยไหมอ่ะไม่รู้สินี้งานแรกแต่เห็นพี่ข้างไปสัมภาษณ์มา
(อ่อ เรื่องนั้นเพราะคุณเป็นคนเดียวที่ตรงคุณสมบัติการสมัครน่ะครับเลยไม่ต้องสัมภาษณ์และที่สำคัญท่านประธานต้องการเลขาด่วนเลยน่ะครับ)
“อ่า!!เข้าใจแล้วค่ะ!!ฉันจะตั้งใจทำงานอย่างดีเลยค่ะ!!ฝากขอบคุณท่านประธานด้วยนะคะ^^”
(ครับ งั้นเจอกันนะครับ)
“ค่ะ!!!” เรื่องนี้ต้องขยายยยยยย
เมื่อวางสายจากคุณมอนก็รีบลงไปประกาศข่าวกับแม่ทันที
“แม่!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ฉันแหกปากตั้งแต่ตอนอยู่ในห้องนอน
“เป็นห่าอะไร?!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” ละดูแม่ตอบกลับแต่ช่างเถอะฉันอารมณ์ดีดี๊ดี!!!
“พิงได้งานแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยย”
“จริงเหรอไอ้พิง?!!!” นั่นพ่อฉันเองสงสัยมากินข้าว
“จริงสิพ่อระดับพักพิงไม่มีโม้อยู่แล้ววววว” ฉันยืดอกอย่างภมิใจ
“เก่งจังวะลูกสาวใครเนี่ยยยย” พ่อจะมากอดฉันแต่ฉัน...
“พิงลูกแม่จ้า!!!” หมับ!!เข้าไปกอดแม่แทน
“ไอ้เวร...”
“อย่ามาด่าลูกนะไอ้ชาติหมา!!!ว่าแต่ได้จริงใช่ไหม?” แม่ด่าพ่อเสร็จก็หันมามองฉันต่อ
“จริงจ๊ะเริ่มงานอาทิตย์หน้า^-^”
“เก่งมากกกก สมแล้วที่เป็นทายาทตระกูลสีแสบหินนนนนนนนนน”
“จ้าแม่~~~”
- Writer
